طرح موسوم به شهر مذهبی «آفتاب» در عوارضی تهران- قم، که با تبلیغات گسترده به‌عنوان قطب فرهنگی و مذهبی آینده معرفی شد، حالا به‌جای رونق، فقر، نارضایتی و بحران اجتماعی را برای منطقه به ارمغان آورده است.
به گزارش خبرنگار بازتاب آنلاین، شهر «آفتاب» به‌جای آنکه محلی برای تعامل فرهنگی و مذهبی باشد، به یک جزیره بسته تبدیل شده که تنها طیفی خاص از افراد در آن احساس امنیت و آزادی می‌کنند. بسیاری از خانواده‌های محلی که سبک زندگی متفاوتی داشتند، یا مجبور به ترک منطقه شدند یا در معرض فشارهای اجتماعی و تبعیض قرار گرفتند.
طرح‌های عمرانی بی‌ضابطه، بدون توجه به زیرساخت‌های محیط‌زیستی اجرا شده‌اند. خشک شدن منابع آبی، افزایش آلودگی و از بین رفتن اراضی کشاورزی، پیامدهای جبران‌ناپذیری بر طبیعت منطقه گذاشته است.
قرار بود این شهر مذهبی اشتغال‌زایی کند، رفاه بیاورد و قطب گردشگری مذهبی شود. اما حالا خیابان‌هایش را یا پروژه‌های نیمه‌کاره فراگرفته است.
طرح شهر مذهبی «آفتاب» نه‌تنها امیدی برای توسعه منطقه ایجاد نکرد، بلکه به کابوسی برای کشاورزان تبدیل شده است. با اعمال سیاست‌های ظالمانه، ۲۲ هزار هکتار زمین مردم بدون خریداری قانونی فریز شده و عملاً هرگونه فعالیت اقتصادی، کشاورزی و عمرانی در آن ممنوع یا مصیبت بار شده است. در این میان، کشاورزان، که روزگاری از این زمین‌ها ارتزاق می‌کردند، حالا در برابر موجی از سرقت، ناامنی و بیکاری رها شده‌اند، بی‌آنکه حتی اجازه ساخت یک اتاق نگهبانی یا کارگری داشته باشند!
با شرایط اقتصادی موجود، دزدی از اموال کشاورزان به یک بحران تبدیل شده است. سارقان شبانه به مزارع و باغ‌ها حمله می‌کنند، محصولات را می‌دزدند، تجهیزات کشاورزی را به یغما می‌برند و حتی تیرهای برق و سیستم های آبیاری را قطع می‌کنند. اما کشاورزان که در این زمین‌ها حقی دارند، نه می‌توانند اقدامی برای دفاع از اموالشان انجام دهند، نه حق دارند حتی یک اتاقک نگهبانی برای محافظت از دارایی‌های خود بسازند!
بسیاری از این کشاورزان نسل‌اندرنسل در این زمین‌ها کار کرده‌اند، اما حالا در تله‌ای گرفتار شده‌اند که نه راه پس دارند، نه راه پیش. نمی‌توانند زمین‌هایشان را بفروشند، اجازه توسعه ندارند، و حتی اجازه ساخت یک سرپناه برای نگهبان را هم از آن‌ها دریغ کرده‌اند. در واقع، در حالی که دزدان آزادانه در زمین‌هایشان می‌چرخند، خودشان حتی اجازه یک تغییر کوچک در ملکشان را ندارند!
این سیاست‌ها تنها به یک نتیجه منتهی شده: کشاورزان ورشکسته، مزارع ویران‌شده و منطقه‌ای که به جای رونق، دچار فقر، ناامنی و فروپاشی اجتماعی شده است. طرحی که قرار بود الگوی توسعه باشد، حالا به نمادی از فساد و بی‌عدالتی تبدیل شده است. آیا هیچ‌کس پاسخ‌گوی این فاجعه خواهد بود؟