فشار والدین برای ثبت نام فرزندانشان در دوره های مختلف آموزشی و هنری، حتی بعد از مدرسه هم زمانی برای استراحت باقی نمی گذارد. این رقابت نانوشته که ناشی از ترس از جا ماندن در جامعه و سرزنش دیگران است، کودکان و جوانان را به دوره های مختلف از زبان و ورزش تا هنر و فنون مختلف سوق داده است. مسیری که گاهی بیش از توانایی هایشان ظرفیت های ذهنی و جسمی آنها را به چالش می کشد.
به گزارش همشهری آنلاین، کودکان و نوجوانان دیگر وقت آزاد ندارند; بسیاری از آنها درگیر رقابت نانوشته ای بین والدین و همسالان خود هستند و باید بعد از اتمام کلاس های مدرسه به کلاس های زبان، هنر و ورزش هجوم بیاورند.
ماجرا از این قرار است که اگرچه تلاش برای هنرمند یا ورزشکار کردن کودکان در ماه‌های تابستان به اوج خود می‌رسد، اما وقتی بچه‌ها به مدرسه می‌روند از شدت آن کاسته نمی‌شود و دانش‌آموزان مجبورند ساعت‌های زیادی را برای یادگیری یک مجموعه صرف کنند. دانش و توانایی هایی که والدین آنها را «مهم» می دانند در کلاس های آموزشی بعد از مدرسه صرف می شود.
نگرانم که بچه ام از بچه های دیگر عقب بیفتد
سه روز در هفته، او پسر 9 ساله‌اش را بعد از مدرسه دنبال می‌کند و به سرعت او را به کلاس موسیقی نزدیک خانه‌اش می‌برد. روزهای دیگر وقت کلاس ورزش است. فاطمه که دو فرزند دارد برای اینکه از همکلاسی هایش عقب نیفتد از هر راهی استفاده می کرد تا پسرش را متقاعد کند که بعد از مدرسه به کلاس برود.
او دلیل رفتن پسرش به کلاس های فوق برنامه را اینگونه بیان می کند: همسالان پسرم خیلی زیاد سر کلاس می روند، می ترسم آینده فرزندم را نادیده بگیرم، الان همه بچه ها کلاس زبان و ورزش می روند و تعدادی هم شرکت می کنند. کلاس های موسیقی و هنر.”
این تنها داستان فاطمه نیست و مرجان نیز با ترس فراوان فرزندش را به دوره های آموزشی می فرستد. “من دوست ندارم پسرم به کلاس برود؛ اگر خانواده ام از من پشیمان می شوند چه کنم؟ وقتی پسرم کلاس خصوصی نمی رفت، مدام مرا می ترسانند زیرا به آینده فرزندت فکر نمی کنی همه بچه ها سر کلاس می روند، بچه من چند ساعت بعد از مدرسه می رود کلاس زبان، می بینم که یک روز خیلی خسته می شود. اما او باید برای همسالان خود نمونه باشد.”
این اولویت خانواده است که دخترم به مدرسه برود
همانطور که کلاس های مداوم و شدید بعد از مدرسه فشار روحی و جسمی بر برخی دانش آموزان وارد می کند، خانواده ها نیز در معرض فشارهای مالی هستند. اما ترس از فقدان مهارت کودکان برای ورود به جامعه باعث شده است که بسیاری در این مسیر هر چند به سختی باقی بمانند. ریحانا یکی از آن مادرانی است که به بیش از یک دوره علاقه دارد و می خواهد استعدادهای دخترش در زمینه های مختلف کشف شود.
او می گوید: وضعیت مالی خانواده ما متوسط است، اما درس دخترم همیشه در اولویت من است، برخی دروس را با توجه به علایق او انتخاب می کنم و برخی از آنها را خودم و پدرش پیشنهاد می کنم، درس چرتکه، ژیمناستیک، طراحی خلاقانه، زبان. و سفالگری از پنج سالگی یعنی هشت سالگی درس دخترم بوده است.» بعضی از دروس را که تا سن بلوغ می خواند.
من از کلاس بعد از مدرسه متنفرم
در حالی که هستند کودکانی که برنامه های فشرده و متنوع کلاس های فوق برنامه را می پذیرند، کودکان زیادی نیز هستند که کابوس هایشان به این کلاس ها اضافه می شود. این رومیناست یکی او در مدارس معروف تهران درس می خواند. به دلیل علاقه والدینش مجبور است خارج از ساعت مدرسه به کلاس های رنگارنگ برود. مدرسه من ساعت 15 تمام می شود و بعد از مدرسه باید سراسیمه به کلاس های زبان، اسکیت و موسیقی بروم. این داستان برای من خیلی سخت است و حداقل با مادر و پدرم دعوا کرده ام. یکی از این کلاس برو بیرون.”
این دانش آموز 13 ساله توضیح می دهد که بسیاری از همکلاسی هایش همین احساس را دارند. اما به دلیل اصرار والدین خود مجبورند به این کلاس ها بروند. من هم عاشق اسکیت هستم و سال‌هاست که به این رشته علاقه دارم؛ اما چند روزی است که با گریه به کلاس دیگری رفته‌ام. از آنجایی که کار مدرسه‌ام سنگین‌تر می‌شود، انرژی برای رفتن به کلاس‌های خارج از مدرسه ندارم و من بقیه کلاس ها را به جز اسکیت دوست ندارم.”
چرا ثبت نام کودکان در کلاس های مختلف به یک بیماری همه گیر در بین والدین تبدیل شده است؟
در سال های اخیر والدین فرزندان خود را با موسیقی، ورزش، زبان و … آشنا کرده اند. می بینیم که می خواهند دانش آموز را در کلاس های فوق برنامه ثبت نام کنند. حسین روزبهانی، روانشناس بالینی توضیح داد: این گونه رفتار والدین را باید ناشی از 3 دلیل دانست.
در تعقیب رویاهای کودکی: بخشی از این رفتار مربوط به محرومیت هایی است که والدین در دوران کودکی خود تجربه کرده اند. از آنجایی که برخی افراد نمی توانند به آرزوها و آرزوهایی که در دوران کودکی خود داشتند برسند، سعی می کنند فرزندان خود را به هر طریق ممکن به این آرزوها برسانند. وقتی با بسیاری از والدین صحبت می‌کنیم، متوجه می‌شویم که تنها کاری که انجام می‌دهند جلوگیری از عقب افتادن فرزندان از همسالانشان است.
در جامعه ما والدین امروزی به دنبال تحقق تمام رویاهای دست نیافتنی خود در زندگی فرزندان خود هستند. به نظر می رسد در چنین شرایطی والدین خود را فرزندان خود تصور می کنند. به عنوان مثال، بسیاری از والدینی که نمی توانند دائماً در کلاس های زبان شرکت کنند و نمی توانند این مهارت را به سطح مطلوب برسانند، اکنون به هر طریق ممکن فرزندان خود را به دوره های زبان می فرستند تا بتوانند به زبان دوم تسلط کامل داشته باشند. این امر در مورد سایر هنرها و صنایع دستی نیز صدق می کند.
ترس از سرزنش: والدین امروزی والدین خود را به خاطر کشف نکردن استعدادها و یادگیری استعدادهای فراوان آنها سرزنش می کنند و در ذهن خود والدین خود را سرزنش می کنند. به همین دلیل والدین با انواع ترفندها سعی می کنند تصویر والدین خوبی را در ذهن فرزندان خود ایجاد کنند. ما شاهد رفتارهای افراطی مانند ثبت نام کودکان در تعداد زیاد و کلاس های نفس گیر برای ایجاد این تصویر زیبا هستیم.
چشم و چشم: بسیاری از والدین وقتی فرزندان و نوجوانان خود را در طبقات مختلف در میان اقوام و آشنایان خود می بینند، می ترسند که کار خود را به درستی انجام نداده باشند و فرزندشان فرصت های مهمی را از دست بدهد. در چنین شرایطی والدین سر کار می روند و حتی اگر از هزینه های اولیه زندگی خود بکاهند، ثبت نام فرزندانشان در کلاس های ورزشی و هنری عقب نمانده است. از سوی دیگر، والدین دوست دارند به یادگیری فرزند خود ببالند و در مهمانی ها به همه می گویند که فرزند با استعدادی دارند.
چند توصیه برای والدین
هر تصمیم اشتباه می تواند بر زندگی کودکان و جوانان تأثیر منفی بگذارد. آنچه این روانشناس به والدین هشدار و توصیه می کند: ایجاد پس لرزه در زندگی آینده: افراط گرایی در هر موضوعی می تواند مضر باشد. این کلاس ها مانند شمشیر دولبه هستند و بنابراین اگر والدین نتوانند استعداد فرزندان خود را به درستی بشناسند و تنها در جهت همراهی با اکثریت جامعه تصمیم بگیرند، بدون شک باید منتظر آسیب جدی در زندگی فرزندان خود باشند. .
بدتر شدن روابط بین فردی: این نگرانی وجود دارد که کودکان و نوجوانان در صورت محرومیت از سرگرمی ها و بازی هایی که به دلیل مشغله تحصیلی به رشد اجتماعی آنها کمک می کند، در رشد شناختی، اجتماعی و بین فردی خود دچار مشکل شوند. در نظر گرفتن علاقه کودک: متأسفانه برخی از والدین بدون در نظر گرفتن علاقه کودک، فرزندان خود را برای تکمیل اندوخته های علمی و هنری خود در کلاس های مختلف ثبت نام می کنند. در قدم اول باید علاقه کودک مشخص شود.
توجه به ظرفیت جسمی و ذهنی: ظرفیت جسمی و ذهنی هر کودکی محدود است و والدین نباید فرزند خود را با توانایی های جسمانی او مقایسه کنند. کودک تا حد معینی توانایی تحمل کلاس ها و برنامه های مختلف را دارد و زمانی که فشاری بیش از این ظرفیت وارد شود، بار روانی بر دوش کودک وارد می شود که می تواند منجر به اضطراب، بی خوابی، تحریک پذیری یا بی اشتهایی شود. کاهش عزت نفس اعتماد به نفس و افسردگی