وقتی امام قطعنامه را پذیرفت، به محسن رضایی وقت نداد

دو روز قبل از بیست و هفتم از همه جا شعار «جنگ تا پیروزی» را شنید. تیر در سال 2007 گزارشی از تلویزیون پخش شد که چرا آنها با صلح موافقت نکردند.

حاج محمود مرتضایی فر در نماز جمعه از مردم مومن خواست تا برای ادامه جنگ تا سقوط صدام حسین سرود بخوانند اما تنها 48 ساعت بعد و ساعت 12 ظهر یکشنبه 27 فروردین. تیر 1367 محمدرضا خیتی گوینده اخبار رادیو در ساعت 14 این خبر را خواند: جمهوری اسلامی ایران قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد آتش بس در جنگ عراق و ایران را پذیرفته است.

این فرض به معنای پایان جنگ بود که دو ماه دیگر 8 ساله می شد. قطعنامه 598 یک سال قبل از آن تصویب شده بود و در حالی که ایران دیگر مانند گذشته مخالفت خود را صریح نمی کرد، همچنان آن را نپذیرفت و با سرنگونی صدام حسین و بعثی های عراق بر حمایت از متجاوزان و جنگ طلبان اصرار داشت. اعلام حزب و مجازات حزب. آرزویی که با تصویب قطعنامه محقق نشد و در کمال تعجب آمریکا 15 سال بعد صدام حسین را سرنگون کرد.

این خبر ربطی به سیاست اعلام شده نداشت، اما درست بود و خبرخوان یک بار به صراحت گفت که این شیرین ترین خبری است که در 30 سال گذشته در رادیو و تلویزیون خوانده است، با وجود ادبیات رسمی حمایت از پذیرش قطعنامه 598. و موافقت با آتش بس صفت نیست. شیرین که با کلمه ای تلخ از آن به عنوان «نوشیدن جام زهر» یاد می شود. تعبیری مبنی بر اینکه امام خمینی (ره) شخصاً مسئولیت پایان جنگ را بر عهده گرفتند، علیرغم اینکه امام سالها شعارهای «جنگ جنگ تا پیروزی» و «جنگ جنگ تا پایان اغتشاشات» را بر ایشان تحمیل کرده بود. دنیا”؟

اما تازه واردان سیاسی که کم کم دست بالا را می گرفتند و یا در دوران جنگ به دنیا نیامده بودند یا در سنین خط مقدم نبودند، هاشمی رفسنجانی را به نوشیدن جام زهرآلود متهم کردند. در این هنگام امام خمینی واقعیت و آرزو را سنجید و به اولی رأی داد.

محسن رضایی فرمانده وقت سپاه گفت که امام وقتی قطعنامه را پذیرفتند به من وقت ندادند و آقای هاشمی با من تماس گرفتند و از من خواستند برای تایید پذیرش قطعنامه مصاحبه کنم و من هم این کار را انجام دادم. (چند سال بعد در تلویزیون گفت: حسرت سرنگونی نکردن صدام در دلم مانده است. در همان مصاحبه گفت روسها بیشترین خدمات تاکتیکی را به عراق کرده اند.

پس از آن محسن از رضایی خواست تا دوباره ملاقات کنند. Dieses Beharren zeigt, dass er vom Imam selbst hören wollte, um sich zu beruhigen: „Der Imam sagte, mach dir keine Sorgen.“ Oft haben wir etwas geplant, aber es wurde nicht umgesetzt, aber Gott, der Allmächtige, wird uns woanders erfolgreich انجام دادن. این در ذهنم گذشت و در ارتش 27 گفتم شاید در آینده آمریکا بخواهد از سیستان و بلوچستان حمله کند و ما در سیستان آمریکا را سرکوب کنیم و به پیروزی بزرگی برسیم.

البته صحبت های محسن رضایی نشان می دهد که ایده او مداخله مستقیم آمریکا در جنگ و رویارویی و پیروزی بوده و پس از جنگ آن آرمان را در جای دیگری جستجو کرده است. آنها این کار را می کنند و ارتش عراق انگار جلوی آنهاست، یادشان می آید حرف امام را بشنوند و این فکر را کنار بگذارند و با واقعیت سرنگونی صدام به دست آمریکا روبرو شوند.

هاشمی رفسنجانی جام طلا ننوشید، بلکه تقابل میل و واقعیت را به امام نشان داد و حتی در سمت معاونت فرماندهی معظم کل قوا به رهبری انقلاب پیشنهاد کرد که من جنگ را تمام کنم و بعد در مورد آن قضاوت کنم.

در مستند قدس ایران از همسر امام، خانم ثقفی نقل شده است که امام در پاسخ فرمودند: «این کار مردانه نیست و خودم مسئولیت آن را بر عهده می‌گیرم».

با این توصیف، شکی نیست که هاشمی رفسنجانی معمای پایان جنگ را حل کرد. اما چطور؟ با تضاد رویاها با واقعیت. هنر هاشمی این بود که از محسن رضایی بخواهد فهرستی از ملزومات پیروزی در جنگ تهیه کند و با این فرض که جانشین فرمانده کل قوا می خواهد کل کشور را در خدمت جنگ قرار دهد و احیاناً نظامی شود، فهرست بلندبالایی تهیه کرد. آن نیز دولت. و عامیانه: ضخیم تر. مثلاً به جای 100 تانک، 1000 تانک یا تمرکز روی تفنگ های 155 میلی متری که ایران در مذاکرات با مک فارلین می خواست.

هاشمی از نخست وزیر موسوی خواست تا یک گزارش اقتصادی واقعی تهیه کند تا مشخص شود کشور تا چه اندازه در مضیقه و تحت فشار است. نخست وزیری که امام به او اعتماد و حمایت کامل داشت، همین کار را کرد و چون محرمانه بود، بدون مشورت معمول گزارشی نوشت تا مشکلات دولت را نشان دهد. گزارشی که در واقع نشان می داد فهرست الزامات و رویاهای گزارش نظامی قابل تحقق نیست. جانشین فرمانده کل قوا همچنین از سید محمد خاتمی مسئول فرهنگی خود خواست تا گزارشی واقعی از نیروی کار و کاهش انگیزه برای حضور در جنگ عراق تهیه کند.

امام به او اعتماد کرد. تا آنجا که در پاییز همان سال پدرش درگذشت، در وصف فرزند فاضل، وارسته و فداکار خود را تسلیت گفت. گزارش خاتمی تصریح کرد که انگیزه داوطلب شدن در خط مقدم کاهش یافته و تعداد داوطلبان جدید در حال کاهش است. درست بود چون چند ماه قبل دانشجوها معافیت تحصیلی ترم آخر خود را برای رفتن به جبهه لغو کرده بودند. کاری که تا به حال انجام نشده بود و نیروهای ارتش، سپاه، بسیج، سربازان وظیفه و داوطلب کافی بود.

هاشمی رفسنجانی این سه گزارش را یکجا تقدیم امام کرد. نگاه رویایی و تخیلی روایت اول باید ترجیح داده می شد، اما رویاهای محسن رضایی با واقعیت نوشته شده توسط هاشمی، موسوی و خاتمی سنجیده شد و او زیر بار پایان جنگ افتاد.

این در حالی است که دکتر. یزدی در خاطرات خود نوشته است که دیدارش با امام خمینی در سال 64 ناقص بوده است زیرا قبلاً با ایشان شرط کرده بودند که اگر چیزی غیر از پایان جنگ داشته باشد می آید. و در غیر این صورت خیر دکتر یزدی ها و بازرگانان تنها گروه هایی بودند که پس از بازپس گیری بندر خرمشهر بر پایان جنگ و بیهودگی ادامه آن اصرار داشتند. در آن زمان نه اینترنت، نه شبکه های اجتماعی و نه فضای مجازی و نه مجله ای وجود داشت که به صدای آنها برسد، اما اطلاعیه های آنها توسط رادیوهای خارجی منتشر و به اشتراک گذاشته می شد.

البته هاشمی رفسنجانی نامه دیگری هم داشت که آن را به عنوان ضمیمه گزارش نکرد، بلکه هشدار حسن روحانی درباره احتمال حمله شیمیایی بود. آنها در سال 1967 در نورزوز با هم در این مورد صحبت کردند. اگر امام با این سه گزارش آتش بس را قبول نمی کرد، قطعاً هاشمی روی این موضوع مانور می داد و می توانست با استادش و مراد بحث فقهی داشته باشد که چه مسئولیتی برای جان و جان مردم است؟

یکی دیگر از دل گرم هاشمی رفسنجانی مخالفت آیت الله منتظری با ادامه جنگ بود. البته امام به نظرات ایشان واقف بودند و نیازی به درج نظرات ایشان نبودند، اما در مصاحبه بعد از پذیرش قطعنامه، دو بار با عبارت «آیت الله العظمی منتظری» به نظر ایشان اشاره کردند. به سه دلیل. چون بخش قابل توجهی از فرماندهان، رزمندگان و خانواده شهدا از اصفهانی و مخصوصاً از نجف آباد بودند و نظر آقای منتظری برایشان حجت بود. دلیل دیگر اینکه ایشان نایب رئیس بودند و هنوز عزل نشده بودند و دلیل سوم این که از نظر فقهی می توانست بر نظرات خود تکیه کند.

سه گزارش امام را قانع کرده بود و نیازی به استناد به نظرات آیت الله منتظری و تذکر حسن روحانی نبود، در حالی که این سه به قصد پایان جنگ نمی نوشتند. کسانی که هاشمی رفسنجانی را به خوردن و نوشیدن زهر برای پایان جنگ متهم می کنند، معتقدند که او محسن رضایی را فریب داد وگرنه لیست واقعی تری می نوشت. این در حالی است که فرمانده وقت سپاه چنین تصوری نداشت و به نظر می رسید بحث این بود که از درگیری با آمریکا استقبال می کند در حالی که هاشمی خیر.

نکته ای که کمتر به آن توجه می شود این است که آیت الله خمینی در عین حال مرجع تقلید بوده و نمی تواند نسبت به نظر سایر مراجع بی تفاوت باشد و ماجرا فقط مربوط به آیت الله منتظری نیست. بیم آن بود که مراجعی چون آقایان خویی، گلپایگانی و مرعشی نجفی علیه ادامه جنگ در عراق فتوا دهند.

مهندس بازرگان در جایی اشاره کرده بودند که آیت الله مرعشی نجفی با این سوال اشتباه مواجه شد که آیا جنگ در خاک عراق واجب است یا خیر و شبهات خود را به امام رسانده و افکار امام نیز تحت تأثیر این موضوع بوده است، ولی احتمالاً هاشمی چنین نکرده است. از قبل نمی دانم.

اگرچه هاشمی معما را حل کرد، اما کسی که شهامت فراتر از حرفش را داشت، رهبر فقید انقلاب بود و کسانی که تنها صدای مخالف ادامه جنگ پس از بازپس گیری خرمشهر بودند، تجار و امثال او نیز بودند. افراد با ذهن باز کمال خرازی اخیراً گفته است که تنها یک اقلیت مخالف ادامه جنگ هستند و از سیاستمداران انتظار نمی رود فراتر از آن نگاه کنند.

دوستان بازرگان وقتی دیدند که ارتباط با امام خمینی (ره) مسدود شده است، صدای خود را از طریق دو مرجع قم – منتظری و مرعشی نجفی – بلند کردند. البته هاشمی رفسنجانی هیچ ارتباطی با آنها نداشت. سال ها بعد، سیاستمداران دیگر به بلوغ رسیدند که حتی محسن رضایی هم در مصاحبه ای در شبکه خبر حضور داشت. مهر 95 – برنامه اصلی امروز) گفت: ما کم تجربه بودیم. بهتر بود 6 ماه مهلت می گذاشتیم و شرط می گذاشتیم که اگر صدام رعایت نمی کرد وارد عراق می شدیم و البته محقق نمی شد اما یک سند تاریخی گذاشته بودیم. ولی […] ما وارد خاک عراق شدیم.» با وجود اینکه ویدیویی از بیانیه ها موجود است، دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام تفسیر دیگری ارائه کرد، در حالی که سخنان وی نیاز به تفسیر نداشت.

هر روز که جنگ می گذشت کشته ها و آسیب های بیشتری می دید و برای کسانی که ادعا می کنند جنگ را ندیده اند دیدن فیلم تاثیرگذار تنگه ابوقریب که داستان آخرین روزهای جنگ مربوط به جنگ را روایت می کند توصیه می شود. و ای کاش جنگ یک ماه زودتر تمام می شد. تا آن موقع این بچه های نازنین گم نمی شوند.

نام‌های معروفی ذکر شد، اما هزاران نام دیگر هم هستند که بدون ادعا جان خود را از دست دادند و خانواده‌هایشان پس از تصویب قطعنامه اعتراضی نکردند. پذیرشی برای خود امام خمینی به قدری سخت که جدای از تعبیر، پس از آن هرگز به حسینیه جماران نرفت و سخنی علنی نکرد و تنها سه بار دیگر در صدا وسیما در سال آخر عمرش شنیده شد: اول اول. دیداری کوتاه با مقامات دولتی در شهریور 67 بود. دومین دیدار کوتاهی با ادوارد شوارد نادزه، وزیر امور خارجه و فرستاده ویژه گورباچف ​​رهبر شوروی بود. دی در همان سال و سومین پیام نوروز 68.

به خواندن ادامه دهید:

۲۱۶۲۲۰