یکی از اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: فکر نمی کنم بخشی از اصلاح طلبی تا به حال دیده شده باشد که دغدغه فعالیت سیاسی و اصولگرایی نداشته باشد که به همین دلیل اینها را دنبال کند اصولگرایان و اصلاح طلبان سر کار و در خدمت هستند. به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور با انتخاب او این شرط را گذاشته است.
تقی آزاد ارمکی، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران، پیامدهای همکاری دو جناح اصلاح طلب و اصولگرا در قالب دولت چهاردهم را بررسی کرد.
مهم ترین اظهارات آزاد ارامکی در گفتگو با جماران را در زیر می خوانید:
* این رای به کابینه منجر به به حاشیه رفتن اصولگرایی یا اصولگرایی شد. جریانی رادیکال که هدف آن دوگانگی جامعه و نظام سیاسی بود. در زمان انتخاب رئیس مجلس، آقای قالیباف اطمینان دادند که یک گام به عقب برداشتند. چون نمی خواستند قالیباف ها بیایند. در اینجا مجدداً تعدادی وزیر پیشنهادی توسط آقای دکتر می خواستند پزشکیان رای ندهند و بقیه رای مخالف بدهند تا مشروعیت حکومت تضعیف شود و نقد کنند.
* اینکه بین رهبری و رئیس جمهور و سران نیروهای مسلح توافق شده بود که این دولت تشکیل شود و تعبیر رهبری این بود که پیروزی دولت پیروزی جمهوری اسلامی بود. در واقع جمهوری اسلامی با بحران اساسی ناکارآمدی و عدم مشروعیت مواجه است. این بازگشت به دولت و حمایت آن در واقع برای جلوگیری از این ناآرامی ها و اختلافات درون نظام سیاسی بود.
*دولت وحدت ملی حامل اصلاح طلبان و اصولگرایی معتدل است و تلفیق این دو می تواند از ظهور مضاعف اصلاح طلبی و اصولگرایی جلوگیری کند. مثلاً در این حکومت ظفرقندی و مومنی هستند; این طیف بسیار مهمی است که همه آنها مصوبه مجلس است، رئیس جمهور را هم قبول دارند و می خواهند کار کنند.
* اولویت اصلی که آقای پزشکیان او همچنین گفت که این در مورد “آشتی با جامعه” یا “بازگشت به جامعه” است. وزرای کشور، بهداشت و درمان، اطلاعات و فرهنگ باید مراحل بازگشت به جامعه را تعیین کنند. مثلاً ماجرای «پروژه نور» زیر نظر وزیر کشور دولت سیزدهم شروع شد. وزیر کشور می تواند از این امر دوری کند و از روش های جدید برای نظارت و کنترل فرهنگ عمومی جامعه استفاده کند. وزیر فرهنگ و رهبری باید اختلاف با هنرمندان و هنرمندان را حل کند. وزیر علوم نباید با نخبگان کشور درگیر شود، آنها را بیرون کند و دانشگاه ها را محدود کند. وزیر اطلاعات نباید برای امنیت کشور تلاش کند و کسی را مقصر بداند.
* یعنی اگر کارهای قبلی را انجام ندهند و اقدام مثبتی انجام دهند و جامعه احساس کند دولت طرف آنهاست و نظام سیاسی در کنارشان باشد، نوعی آشتی ملی ایجاد می شود؛ یعنی اگر کار های قبلی را انجام ندهند و اقدام مثبتی انجام دهند و جامعه احساس کند که دولت طرف آنهاست و نظام سیاسی در کنار آنهاست. «آشتی ملی» از اینجا سرچشمه می گیرد. «آشتی ملی» یک شعار نیست، بلکه ناشی از عمل است. وقتی جامعه احساس راحتی می کند، پنهان نمی کند. دوم مسئله آشتی با جهان است. بالاخره ما هنوز در مرحله ورود به جنگ هستیم. اگر با آمدن آقای عراقچی و این بحث که می خواهیم تنش زدایی کنیم و تسلیم ظالمان و ظالمان نشویم، فکر می کنم بخشی از دنیا به سراغ ما می آید. برای مثال ژاپن اولین کشوری است که تبریک می گوید.
*تا زمانی که نتوانیم به نوعی وارد بازار بین المللی شویم، اقتصاد ایران بهبود نمی یابد. نه فقط با فروش، بلکه با خرید کالای مناسب. این کار در حوزه اقتصادی و روابط سیاسی است و امیدوارم آقای همتی بتواند در این زمینه از عهده برود و ایشان و آقای عراقچی بتوانند برای ما اقتصاد منطقه ای و بین المللی ایجاد کنند. اینها کارهای بسیار دشواری هستند.
*البته یک کاری برای آقا انجام می دهم پزشکیان به نظر من بسیار مفید است که دکتر. عارف به عنوان یک دولتمرد تاثیرگذار در رهبری کابینه حضور دارد و آقای پزشکیان فرصت های فراوانی برای توجه به مشکلات بزرگ ایران ایجاد خواهد شد.
* کسانی که به جای اینکه بخواهند روند سیاسی خودشان را دنبال کنند، روی کار حرفه ای تمرکز می کنند. به عبارت دیگر: بخشی از اصلاح طلبی که دغدغه فعالیت سیاسی ندارد و بخشی از اصولگرایی که می خواهد جریان سیاسی را دنبال کند، هنوز قابل تشخیص نیست. به همین دلیل است که این اصولگرایان و اصلاح طلبان سر کار و در خدمت هستند. به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور این شرط را در زمان انتخاب او گذاشته است.