هیچ وزیر خارجه در ایران به اندازه من به مجلس احضار و استیضاح نشده است/من هیچ نقشی در تاسیس سازمان نایاک نداشتم.

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین ایران در این باشگاه گفت: هیچ وزیر خارجه ای در ایران از دوران مشروطه به اندازه ای که من استیضاح شده ام به مجلس احضار نشده است.

به گزارش شفقنا، محمدجواد ظریف وزیر سابق امور خارجه با حضور در محل باشگاه، به بیان نظرات خود پرداخت و به سوالات کاربران پاسخ داد.

متن سخنرانی محمدجواد ظریف در کلاب هاوس را بخوانید:

در قطعنامه 598 اطلاعاتی از غرامت ایران به عراق وجود نداشت. در مورد عراق و کویت، قطعنامه 687 تصمیم تسلیم عراق بود و باید تصویب می شد.

روزنامه کیهان بخشی از تاریخ را بازنویسی می کند!

گزارش سازمان ملل به صراحت اعلام کرد که عراق جنگ را آغاز کرد و درگیری مرزی وجود نداشت و ادعاهای عراق را رد کرد.

در کتاب راز سر به مهر حدود 200 صفحه قبل از چاپ و حدود 30 صفحه از کتاب پایاب شکیبایی حذف شده است.

کتاب پایاب شکیبایی در سال آخر وزارتم نوشته شد و دلم نمی خواست ناامیدی های سال آخر را در کتاب ادامه دهم.

بیشترین مخالفت با وزارت خارجه در دوره آقای روحانی از جانب من بود. من در کتاب نوشتم که آقای روحانی چندین بار در این مورد با من صحبت کردند و من قبول نکردم.

بسیاری از مردم نظرات من را می دانستند. روزنامه کیهان از دهه 1970 حملات شدیدی علیه من داشت. عده ای با خدمت من در دولت آقای روحانی مخالف بودند چون من با موضع گیری آنها مخالف بودم. برخی از نمایندگان مجلس نهم، دهم و یازدهم علیه من تلاش زیادی کردند و هیچ گاه روابط صمیمانه با مجلس ایجاد نشد.

به افتخار دوستان است که یک اجماع امنیتی علیه ایران در دنیا شکل گرفته است و بالاترین مرحله، تصویب قطعنامه فصل هفتم است که در آن شش قطعنامه علیه ایران به تصویب رسیده است.

در سند شورای امنیت درباره قطعنامه های فصل هفتم به طور مشخص اشاره شده است که به جز یک قطعنامه، باقیمانده فصل هفتم وجود داشته است.

ایران فراتر از رئیس این وزارتخانه هیچ رابطه ای با کشورهای اروپایی نداشت. همچنین با روسیه. ایران موشک‌های ضدهوایی اس 300 را از روسیه خریداری کرده بود و از آنجایی که این موشک‌ها تسلیحات دفاعی بودند و مشمول تحریم نبودند، روسیه با وجود دریافت پول، آن‌ها را ارائه نکرد.

سازمان شانگهای که ایران در دوره دولت روحانی به آن پیوست و آقای رئیسی در اولین جلسه آن شرکت کرد، بر رفع تحریم ها تکیه داشت.

با همین اجماع جهانی، آمریکا به راحتی توانست ایران را از بازار نفت حذف کند. اگرچه با تلاش دکتر. زنگنه و تلاش کارکنان و مهندسان نفت به دو میلیون بشکه بازگشت، از بازار بین المللی حذف شدیم.

اینکه جمهوری اسلامی به این نتیجه رسیده که باید از این وضعیت خارج شود به دولت آقای روحانی مرتبط است. نبود; در کتاب «راز سر به مهر» نوشتم که چگونه با وجود مخالفت آقای احمدی نژاد، مذاکرات با حضور آقای علی اکبر صالحی انجام شد و در عین حال آقای سعید جلیلی مخالف آن بود و هست.

در مصاحبه با آقای رشیدپور گفتم: ما خودمان انتخاب کردیم. پرسیدند چرا ترکیه و مالزی مشکل ما را ندارند و من این پاسخ را دادم. که می توانم اغلب از این عبارت استفاده کنم. اما وضعیت من به عنوان وزیر خارجه اینگونه است نبود من می خواهم به آن پاسخ دهم.

یکی این یکی از بی نظیرترین و چالش برانگیزترین مصاحبه های رادیویی با یک مقام دولتی در کشور بود. در کتاب راز سار بی مهرو «پایاب شکیبایی» را به تفصیل توضیح داده ایم.

سال‌هاست که بر اساس آرزوها برنامه‌ریزی می‌کنیم. واقعیت نیست. و چون از روی آرزو و آرزو عمل می کنیم، به اهداف خود نمی رسیم.

به کسانی که با ما به زبان میل صحبت می کنند رای ندهید. ما نمی توانیم آینده را شکل دهیم مگر اینکه به زبان واقعیت صحبت کنیم. از دوره صفویه می خواستیم به دوره هخامنشیان برگردیم. صفوی به آن نرسید و به قاجار و ترکمنچای رسیدیم.

با این حال کسانی که با زبان آرزوها به ساحل رفتند باید ترکمنچای را امضا می کردند. ما هر روز در مورد آرزوها صحبت می کنیم. و آنهایی که با ما به زبان واقعیت صحبت می کنند، «وداده» می نامیم.

رای ندادن یک آرزو است میخوام پیام بدم که امکانش نیست. امیدوارم ۸ سال دیگر رای بدهم

برخی آرزو می کنند که بتوانند با «رای ندادن» تفاوتی ایجاد کنند. دیدیم در سه انتخابات گذشته چه گذشت. آلمانی ها سال ها بر اساس خواسته ها جلو رفتند تا اینکه تصمیم گرفتند بر اساس واقعیت کار کنند.

برای ساختن آینده ای بهتر باید نگرش واقع بینانه داشته باشیم. ایران فرصت های زیادی دارد و ما باید بر اساس آن برنامه ها برنامه ریزی کنیم نه رویاهایی که با واقعیت مطابقت ندارد.

در ترافیک، ما فقط از یک خط عبور نمی کنیم، بلکه خطوط متعددی را تشکیل می دهیم که نتیجه آن تأخیر همه ما است. چون می خواهیم سریعتر به آنجا برسیم.

سیاست خارجی و داخلی نیز از این قاعده مستثنی نیست. وقتی می گویم خودمان تصمیم گرفتیم، منظورم این است نبود اینکه خودمان چنین وضعیت اقتصادی را انتخاب کرده ایم یا بچه هایمان بیکار هستند.

من هم شرمنده این وضعیت هستم. من پوزش می طلبم و طلب بخشش می کنم، اما واقعیت این است که همه برنامه های عمرانی ما از رژیم گذشته تا بعد از انقلاب بر اساس آرزوها بود.

ما باید تغییر کنیم. ما تنها کشوری نیستیم که این مشکل را داشته ایم. آلمان مطلوب ترین کشور بین دو جنگ جهانی بود تا اینکه با یک تصمیم جمعی اصلاح شد

آینده ایران قطعا روشن است، به شرطی که پایمان را روی زمین نگه داریم و چشممان به رویاها باشد.

برجام بر اساس اعتماد کجا بود؟ آیا آمریکا می تواند برجام را “ویران کند”؟ چرا نتانیاهو گفت که در صدد نابودی آن است؟

مهمترین بعد قدرت، رضایت شهروندان است.

بدون کرامت و رضایت شهروندان، تمامیت ارضی نیز به خطر خواهد افتاد.

مزایای ما در ابعاد معنایی قدرت نهفته است. اینکه ایران به عنوان کشوری مستقل و حامی مقاومت شناخته می شود. اینها ابعاد معنایی قدرت ایران است. هیچ کشوری ابعاد قدرت خود را از بین نمی برد.

هم در حوزه انقلابیون و هم در حوزه مخالفان جمهوری اسلامی، هر دو مشکل فراموشی ابعاد قدرت را دارند.

قدرت در جهان پس از جنگ سرد متنوع شده است. قدرت نظامی، قدرت اقتصادی، جغرافیا و حمایت مردمی منابع مهم قدرت هستند. منابع قدرت خود را با دست خود نابود نکنیم.

ایده‌آل‌ها به ما «چشم‌اندازی» می‌دهند که به کدام سمت باید برویم. اگر منفجر شویم و بر اساس واقعیت برنامه ریزی نکنیم، به آرمان ها و اهداف خود نمی رسیم.

بعضی ها ببر کاغذی درست می کنند و بعد با افتخار می گویند که ببر کاغذی را نابود کردند.

من بیشترین دفاع را از برنامه پهپاد و موشک داشتم. خیلی از این رفتارها به ما تحمیل شد. موشک و پهپاد به ما ندادند، خودمان ساختیم.

مطمئنم فردا دوباره مورد حمله قرار خواهم گرفت. اما باید بپذیریم که «حضور» در جایی یک میل است، اما «نفوذ» با واقعیت مطابقت دارد.

من نه در رژیم گذشته و نه در جمهوری اسلامی هرگز از سهمیه تحصیلی و غیره استفاده نکردم.

آن که به من می گوید دهانش را مثل اسب آبی باز می کند. این سخنان مخالف تفکر است. اما من با علم خودم می گویم.

در این سه دهه مورد هجمه هر دو جناح سیاسی کشور قرار گرفتم.

بعضی ها به من می گویند چرا جلوی خارجی ها لبخند می زنی نه بومی ها. چون از خارجی جز پرخاشگری و خودخواهی انتظاری ندارم و به همین دلیل لبخند می زنم اما از مردم کشور چنین انتظاری ندارم و مردم را دوست خود می دانیم.

از زمان مشروطه تاکنون هیچ وزیر خارجه ای در ایران به اندازه من به مجلس احضار نشده و استیضاح نشده است. در مجلس دهم که به مجلس برجام معروف شد، 24 بار در مجلس جواب دادم. یعنی 6 بار در سال. برخی از وزرا در تمام مدت کمتر از شش بار در مجلس حضور داشتند.

من در راه اندازی سازمان نایاک نقشی نداشتم. من با ایرانیان نایاک و همچنین سایر ایرانیان خارج از کشور و سازمان های دیگر در ارتباط بوده ام.

من بیشترین تماس را با اتاق های فکر و نمایندگان آمریکایی داشتم. این تماس ها و ارتباطات به معنای تأسیس این اتاق های فکر نیست.

آژانس ما یک ریال هم به نایاک نداد.

هر ایرانی باید مخالف تحریم باشد. هر کسی که از تحریم ها حمایت می کند به خانواده و مردم خود ظلم می کند.

من نمی فهمم چقدر به نایاک فشار می آید.

وقتی صحبت از خلیج فارس می شود همه ایرانی ها دنبال می کنند.