به گزارش بازتاب آنلاین، در دهه 1950، سیا و نیروی هوایی آمریکا با شرکت لاکهید مارتین اسکانک و مهندس کلارنس کلی جانسون برای ساخت موفق ترین هواپیماهای جاسوسی جهان همکاری کردند. سیا برای ساخت اولین هواپیمای جاسوسی U-2 با جانسون قرارداد امضا کرد. جانسون این هواپیما را در کمتر از 13 ماه طراحی کرد که زمان فوق العاده ای بود.
آنها پرواز بر فراز اتحاد جماهیر شوروی را در سال 1956 آغاز کردند و روس ها توانستند هواپیما را حتی در لبه فضا در ارتفاع 80000 پایی ردیابی کنند. سیا، نیروی هوایی و جانسون می دانستند که به هواپیمای جایگزینی نیاز دارند که بسیار سریعتر باشد و بتواند در برابر موشک ها دفاع کند. بنابراین جانسون کار بر روی A-12 را با نام رمز “Oxcart” آغاز کرد.
این پروژه حساس و سری بود و این رمزگذاری به دو دلیل بود: دلیل اول این بود که فناوری پیشرفته توسط لاکهید مارتین توسعه داده شد و دلیل دوم این بود که ایالات متحده مخفیانه مواد ساخت این جت ها را از شوروی خریداری می کرد. اتحادیه بنابراین، کار و آزمایش مستلزم محرمانه بودن بود.
پس از پرواز با U-2 و سپس A-12، تیم آزمایش را به قسمتی دورافتاده از صحرای نوادا به نام Groom Lake، یک بستر خشک، منتقل کردند. نام این منطقه 51 بود.
هیت در طول دوره پیش نویس، جانسون را با دوراهی مواجه کرد. پرواز با هواپیما با سرعت 3 ماخ برای ساعت ها، فولاد و آلومینیوم تشکیل دهنده هواپیما را ذوب می کند. پوسته هواپیما تا بیش از 800 درجه و فضای داخلی کابین تا 500 درجه گرم شده بود.
خلبانان مجبور بودند برای جلوگیری از سوختگی لباس سردخانه بپوشند. یک راه حل جواب داد: ساخت 90 درصد هواپیما از آلیاژ تیتانیوم. تیتانیوم مورد نیاز بود، اما ایالات متحده در آن زمان ذخایر زیادی نداشت. آنها تصمیم گرفتند تیتانیوم را از بزرگترین تامین کننده جهان، اتحاد جماهیر شوروی خریداری کنند.
درک این ماجرا برای شوروی دشوار بود، اما سیا از شرکت ها و اشخاص ثالث استفاده کرد. A-12 بر فراز اتحاد جماهیر شوروی پرواز کرد و از جنگنده ها و موشک های ساخته شده از تیتانیوم شوروی بهتر عمل کرد.
SR-71 یا A-12، کدام سریعتر است؟
SR-71 اغلب به عنوان “Blackbird” شناخته می شود و سریع ترین هواپیمای نظامی تولیدی در نظر گرفته می شود. با این حال، چیزی که اکثر مردم نمی دانند این است که A-12 سریعتر بود. موتور پرت اند ویتنی J58 نصب شده بر روی A-12 اولین موتور USAF برای کار مداوم در سرعت های بالاتر از 3 ماخ و ارتفاعات بالای 80000 فوت بود. بعدها SR-71 از همان موتور استفاده کرد.
ویژگی منحصر به فرد این موتور این است که مقداری هوای پرفشار از کمپرسور خارج می شود، محفظه های احتراق و توربین را دور می زند و این هوا را به قسمت جلویی پس سوز تزریق می کند. شامل یک سیستم بای پس جریان هوا است که هوا را به پس سوز هدایت می کند و مانند یک رم جت عمل می کند. از آنجایی که نفت سفید سنتی در چنین دماهای بالا مشکل داشت، سوخت جدیدی به نام JP-7 ساخته شد.
این هواپیما به رنگ مشکی با رنگ آبی رنگ آمیزی شده بود زیرا مشخص شد که رنگ گرما را سریعتر از تیتانیوم خالی دفع می کند. A-12 اولین بار در سال 1962 پرواز کرد، در سال 1967 عملیاتی شد و تا اواخر سال 1968 برای سیا پرواز کرد. حداکثر سرعت آن 3.29 ماخ یا 2260 مایل در ساعت بود.
A-12 یک هواپیمای تک سرنشین بود که ماموریت های شناسایی را بر فراز کره شمالی و ویتنام انجام می داد. هنگامی که برنامه سیا با شکست مواجه شد، نیروی هوایی یازده نمونه دو سرنشینه SR-71 را خریداری کرد. لاکهید پانزده فروند A-12، سه فروند YF-12A و سی و یک فروند SR-71 تولید کرد. 49 هواپیمای جاسوسی بیش از 7300 پرواز را با 17000 ساعت پرواز انجام دادند که شامل بیش از 2400 پرواز با سرعت بالاتر از 3 ماخ بود. A-12 یک جهش تکنولوژیکی بزرگ و پایه ای برای توسعه SR-71 بود.
منبع: ۱۹ چهل و پنج