به گزارش آنلاین، دکتر. میچ پرینستین، مدیر اجرایی انجمن روانشناسی آمریکا، به CNN گفت همانطور که والدین باید با نوجوانان خود در مورد موضوعاتی مانند رابطه جنسی و مواد مخدر صحبت کنند، آنها نیز باید در مورد خودکشی با آنها صحبت کنند.
به گزارش یورونیوز، جاستین بیکر، استادیار دپارتمان روانپزشکی و سلامت رفتاری دانشگاه ایالتی اوهایو نیز گفت: اقدامات ساده و اثبات شده ای وجود دارد که همه می توانند برای کاهش خطر اقدام به خودکشی توسط اعضای خانواده و دوستان خود انجام دهند.
دانستن این پنج نکته در مورد خودکشی ممکن است کمک کننده باشد.
گاهی اوقات علائم هشدار دهنده وجود دارد
متخصصان و محققان بهداشت روان هنوز نفهمیده‌اند که چگونه می‌توانند به طور قابل اعتماد پیش‌بینی کنند که چه کسی در معرض خطر خودکشی است و آیا فقط افراد در معرض خطر دست به خودکشی می‌زنند یا خیر.
این به این دلیل است که عوامل استرس زا که در برخی افراد می تواند منجر به خودکشی شود، تأثیر یکسانی بر دیگران ندارد.
علاوه بر این، دوره ای که در طی آن فرد افکار خودکشی را تجربه می کند و علائم نیاز به کمک را نشان می دهد ممکن است کوتاه باشد و تشخیص خطر را دشوارتر کند. با این حال، در برخی موارد، افرادی که قصد خودکشی در مدت زمان طولانی دارند، ممکن است تغییرات رفتاری یا احساسی قابل توجهی را تجربه کنند.
این تغییرات ممکن است در میان سایر عوامل خطر شامل موارد زیر باشد:
- رفتار غیرعادی شامل موارد بالقوه خطرناک مانند سلاح گرم یا قرص؛
- اهدای دارایی های ارزشمند؛
- خواب زیاد یا خیلی کم؛
- کناره گیری از دیگران یا انزوا؛
- مستی شدید یا رانندگی بی احتیاطی؛
- صحبت در مورد تمایل به مردن، چه با خودکشی و چه به روش دیگر؛
- تلاش برای یافتن دلایلی برای زندگی؛
- احساس سنگینی، بی فایده بودن، یا تعلق به هیچ کجا یا کسی؛
- احساس ناامیدی؛
- مشکلات سوء مصرف مواد؛
- سابقه تروما؛
- از اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنی و اختلالات شخصیت رنج می برند، به خصوص اگر این موارد درمان نشده رها شوند.
- سابقه شخصی یا خانوادگی خودکشی؛
- دسترسی آسان به دستگاه های بالقوه کشنده.
همه کسانی که خودکشی می کنند مشکل سلامت روانی ندارند
یکی یکی از باورهای غلط در مورد خودکشی این است که فقط افرادی که مشکلات روانی دارند به خودکشی فکر می کنند یا دست به خودکشی می زنند.
با این حال، چنین اعتقادی همیشه درست نیست.
روانشناس بالینی دکتر. مایکل روسکی به CNN گفت بسیاری از افرادی که اقدام به خودکشی می کنند یا می میرند معیارهای اختلالات روانی را ندارند.
در عوض، می تواند ناشی از عوامل استرس زا مانند از دست دادن شغل، بی خانمانی یا مرگ باشد یکی آنها با عزیزانشان، خیانت، ضربه روحی، مشکلات قانونی یا بیماری جدی دست و پنجه نرم می کنند.
بر اساس گزارش انجمن خانواده درمانی ایران، 90 درصد افرادی که دست به خودکشی می زنند، سابقه اختلالات روانی دارند. با این حال، طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، “افسردگی” عامل 58 تا 60 درصد از اقدام به خودکشی است.
شنونده خوبی برای او باشید
اگر اینطور به نظر می رسد یکی اگر عزیزتان در معرض خطر خودکشی است، از او حمایت کنید و آشکارا از او بپرسید که چه اتفاقی افتاده است. کارشناسان یک رویکرد روایی و شخص محور را توصیه می کنند تا آنها را تشویق کنید تا احساسات خود را با شما در میان بگذارند – شاید با پرسیدن سوالی مانند: “هی، متوجه شدم که اخیراً احساس خوبی ندارید؟” ؟”
با دقت به آنچه طرف مقابل می گوید گوش دهید، از تمایل او برای همدلی قدردانی کنید و پیشنهاد دهید که مشکل را با هم بدون توصیه های نامناسب حل کنید – که به نوبه خود باعث می شود طرف مقابل احساس ناراحتی بیشتری کند و احساس انزوا کند.
با این حال، اگر به نظر می رسد که عزیز شما در معرض خطر جدی قرار دارد یا قصد خودکشی دارد، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
اگر با افکار خودکشی دست و پنجه نرم می کنید، به دنبال مشاوره حرفه ای باشید و با فردی که به آن اعتماد دارید صحبت کنید. درمان و برخی از داروهای روانپزشکی مانند داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است مفید باشند.
افرادی که خودکشی می کنند خودخواه نیستند
برخی از مردم فکر می کنند خودکشی خودخواهی است، اما کارشناسان می گویند که این یک تعبیر نادرست و کاهش ارزش است، زیرا کسانی که خودکشی می کنند یا می میرند اغلب این کار را انجام می دهند زیرا درد آنها را فرا گرفته است یا احساس می کنند که باری بر دوش دیگران هستند و احتمالاً نمی بینند. هر گزینه دیگری
به گفته دکتر به گفته مایکل روزکه، “نزدیک بینی” ممکن است اصطلاحی بهتر از خودخواهی باشد، زیرا توجه افراد خودکشی به چیزی که بلافاصله در مقابل آنها قرار دارد متمرکز می شود و به آنها اجازه می دهد تصویر بزرگ را ببینند. فراتر از گذشته، حال و آینده خود نباشید.
نحوه صحبت شما در مورد خودکشی مهم است
پرداختن آشکار به خودکشی، به جای تلقی آن به عنوان یک موضوع ممنوع یا تابو، برای کاهش انگ و برچسب زدن به افراد که می تواند مانع از رسیدن آنها به دیگران برای کمک شود، بسیار مهم است. اما اینکه چه می گویید و چگونه می گویید نیز مهم است.
دکتر در همین راستا، جک دبیک، استادیار روانپزشکی دانشگاه میشیگان، توضیح داد که به همین دلیل، بسیاری از متخصصان بهداشت روان، موسسات پزشکی و رسانه‌ها از استفاده از اصطلاحات مضر مانند «ارتکاب» به خودکشی اجتناب می‌کنند که منجر به این می‌شود که افراد در حوزه مراقبت از سلامت روان انجام هیچ کاری می تواند جرم و قضاوت اخلاقی باشد، از آنها دوری کنید
استفاده از کلمه “موفق” برای اشاره به اقدام به خودکشی نیز مشکل ساز است زیرا گرفتن جان یک انسان دستاورد مثبتی نیست. «خودکشی ناموفق» می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که بقا خوب نیست یا اینکه مرتکب فاقد شخصیت یا اراده است. در عوض، کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که هنگام اشاره به خودکشی، اصطلاحاتی مانند «مرگ با خودکشی»، «اقدام به خودکشی کشنده»، «خودکشی» یا «قتل به جان خود» ممکن است به درستی بیان شوند.
راه‌های قابل قبول برای توصیف یک اقدام به خودکشی ناموفق شامل عباراتی مانند «اقدام به خودکشی غیرکشنده» یا صرفاً «اقدام به خودکشی» است.
233233