به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین آیت الله مکارم شیرازی وی در مقاله ای به موضوع «اصول حکمرانی در تعلیم علویان» پرداخت و تصریح کرد: اسلام دینی جامع اجتماعی و دارای دستورات اجتماعی فراوانی است و تشکیل حکومت دینی برای اجرای آن ضروری است. [اما حکمرانی نیازمند تمهیدات اصول خاصی است که باید مدنظر خط‌مشی‌گذاران و مدیران عالی قرار گیرد]; همان اصول حکومت عدل و عدل علی علیه السلام [علی‌رغم] مقاومت شدید رهبران سکولار [در پی] نگه دارید [آن بود]حتی اگر به مقاومت، ناآرامی و در نهایت شهادت او ختم شود.
به گزارش حوزه نیوز، در بخشی از این مقاله آمده است:
«هدف امام این است که به هر قیمتی حکومت کند، بلکه حکومت را برای حفظ اصول و ارزش ها لازم می دانست، حتی اگر مقام و جانش در این راه فدا شود و البته برای کسانی است که با آن آشنایی ندارند. درک این حقیقت از فرهنگ انبیا و اولیا آسان نیست.
مهمترین منبع برای این [نگاشته] از «نهج البلاغه» استفاده شده است و مملو از نکات برجسته در این بحث است که ابعاد این موضوع را نشان می دهد.
برخلاف تصور برخی افراد، مشکل بزرگ جامعه ما مشکل «نقص» نیست. مشکل «ضعف برخی مدیران» است. بنابراین یادآوری این نکته مهم به نظر می رسد که از نظر مدیریتی و مدیریتی حائز اهمیت است [حکمرانی]موضوع «شناخت» این اصول و قواعد نیست، بلکه «به‌کارگیری» آنها مهم است که کار نسبتاً دشواری است، «و بدون پایه‌ای از ایمان و خودسازی، تقوا و تقوا ممکن نیست. پالایش “روح!”.
هر زمان [مدل حکمرانی] با الهام از مبانی معنوی اسلام و دستورات همه جانبه و انگیزشی آن می توان به سرعت نقاط ضعف را جبران کرد و به یاری خداوند بر مشکلات فائق آمد.
برخورد با بزرگان
واقعیت تلخ و پردامنه تاریخی این است که دنیا طلبان و فرصت طلبان همواره با کمال اخلاص و فداکاری به مراکز قدرت نزدیک می شوند و به آنها تقرب می ورزند تا از این طریق بخش هایی از خزانه ملی در اختیار آنان و یارانشان قرار گیرد. و بر دوش مردم ستمدیده سوار می شوند و اموال و منافع آنان را به یغما می برند. امام به مالک اشتر هشدار می دهد که از این گروه بر حذر باشد: «پس پروردگار خاص و عام است، در آنها تعارضات فراوان است و انصاف در معاملات کم است; [اضافه بر این گاه] برای حاکم، متخصص و صاحب اسرار [و نزدیکان و اطرافیانی] آنها خودخواه هستند و برای برتری طلبی می کوشند و در برخورد با مردم به عدالت و انصاف توجهی ندارند.
سپس فرمان قاطعی در این زمینه صادر کرد و ادامه داد: و من شما را به طور کامل حفظ می کنم و ایمان به عقده را به شما واگذار نمی کنم و به کسانی که آن را از مردم می آورند، چه با شرب خمر و چه با اعمال مشترک، ضرر نرسانم. یحمیلون از دیگران حمایت می کند، پس این برای آنها نعمت است و بدهی او در دنیا و آخرت به شماست. با قطع منابع ریشه ظلم را از بین ببرید و قطعاً سرزمین مسلمانان را به هیچ یک از احزاب و طرفداران ندهید. آنها نباید طمع داشته باشند که قطعنامه ای به نفع خود ترتیب دهند که به همسایگان در کشور آسیب برساند. چه در تزکیه و چه در تمرین روزمره. به گونه‌ای که هزینه‌های خود را بر دیگران تحمیل می‌کنند و منفعت آن فقط نصیب آنان می‌شود و دچار عیب‌های دنیا و آخرت می‌شوند.
رضایت مردم
امام علیه السلام نکته مهمی را مطرح می کند که آثار آن در زندگی امروز بشر و در تشکیل حکومت ها بیش از هر زمان دیگری مشهود است. او می‌گوید: «اما بگذارید چیزهایی را که در حقیقت و عدالت است دوست داشته باشم و آنها را برای رضایت مردم جمع کنم. محبوب‌ترین چیزها نزد شما چیزهایی باشد که از نظر رعایت قانون جامع‌تر، از نظر عدالت جامع‌تر و در جهت رضایت عمومی مردم جامع‌تر باشد.
بدیهی است وقتی خداوند از حکومتی راضی باشد و خلق خدا از آن راضی باشد، دوام و بقای آن تضمین شده است.
آنچه در یک جمله کوتاه گفته شد در واقع اساس حکومت های پایدار را تشکیل می دهد. اگر [رضایت] اکثریت افرادی که دست و بازوانشان چرخ های زندگی اجتماعی را به حرکت در می آورد، سخت کوش ترین و بیشترین علاقه مندی به کشور خود هستند. [حاصل نشود] سپس پایه های حکومت شروع به لرزیدن می کند و به قول شاعر:
نفس ها به آرامی/فزاینده در سینه ناله می کنند، این ناله ها فریاد می زنند
اگر نارضایتی ادامه یابد، قیام ها و انقلاب ها رخ خواهد داد.
لذا امام(ع) به نکته مهمی اشاره می کند، یعنی دلیل بقای ثروت، حکومت ها و مدیریت. می فرماید: «وَ أَحْسَنُ الْقُرْهِ عَلَیْهِ الْأَصْلِحِینَ فِی الْأَرْضِ، ظَهِرَ الْعَمْرِ النَّاسِ؛ و بهترین کوره چشم اولیای حق در زمین، ظهور زمان مردم; [بدان] بهترین چیزی که چشم حاکمان را روشن می کند، برقراری عدالت در همه کشورها و آشکار ساختن علاقه و محبت رعیت نسبت به آنان است.
مهربانی با مردم
امیرالمؤمنین علی علیه السلام در نامه خود به محمد بن ابی بکر می فرماید: الاحزاء و النضراء; بال های خود را برای آنها باز کنید! و آن را در برابر آنان نرم کن و روی خود را بگشا و میان آنان تساوی برقرار کن، حتی در ظاهر».
امام علیه السلام برای تشویق مالک به حکومت بر دلها، فرمان رحمت و محبت و احسان به رعیت صادر می کند و می فرماید: با او و قلبت را مرکز رحمت و محبت و مهربانی با رعیت قرار ده. .
در شریعت دیگری که در واقع تأکید بر آنچه در شریعت گذشته بود، می فرماید: و آیا برای شما در خلقت مثالی هست؟[۳۱] و امّا آنها مانند حیوانی مباش که آنها را طعمه بخورد، زیرا دو دسته اند: یا برادران دینی یا شبیه به تو در خلقت. [در هر حال باید حقوق آنها را محترم بشماری]».
علی (علیه السلام) در این فرمان این محبت و مدارا و رحمت و مهربانی را وظیفه رئیس حکومت اسلامی می داند. بی شک اساس حکومت صحیح و مقتدر و عادل در دل مردم نهفته است نه در شمشیر و نیزه. کسی که بر دلها مسلط است کشورش امن و امان است و کسی که بر شمشیر تکیه می کند در خطر دائمی است.
29215