نگهبان زمین شب ها خورشید را تماشا می کند! (+عکس)

در ماه مه (اردیبهشت ماه امسال، اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده احتمال وقوع یک طوفان خورشیدی کوتاه مدت را اعلام کرد. به نظر می رسد که مجموعه عظیمی از لکه های خورشیدی شعله ور شده اند و توده های عظیمی از مواد پرانرژی را مستقیماً به سمت زمین می فرستند.

اما به گزارش بازتاب آنلاین، ساعاتی بعد این خبر به عنوان هشدار اعلام شد: طوفان G4 (در مقیاس 1 تا 5 G) در جریان است. در پایان این هفته، فعالیت خورشیدی افزایش یافت و باعث ایجاد شفق‌های قطبی شد که حتی در عرض‌های جغرافیایی میانی (حتی در کشور خودمان، ایران) مردم را به وحشت انداخت.

در سراسر این میدان، دانشمندان آب و هوای فضایی به صورت شبانه روزی کار کردند تا خطر تأثیرات فاجعه بار مانند قطعی گسترده برق یا نقص ارتباطات را به حداقل برسانند.

به گفته مایک بتوی، هواشناس و مدیر عملیات مرکز پیش‌بینی هوای فضایی NOAA، کمبود اطلاعات و داده‌ها، پیش‌بینی طوفان‌های خورشیدی را دشوار می‌کند، به همین دلیل است که آژانس در تلاش است این روش را تغییر دهد.

در روزهای آینده، اسپیس ایکس فضاپیمای GOES-U این آژانس را به فضا پرتاب خواهد کرد که تأثیر خورشید را بر جو زمین نظارت خواهد کرد. زیرا پیش بینی آب و هوای فضا هنوز یک چالش بزرگ برای درک خورشید غیرقابل پیش بینی است.

عملکرد سیستم پیش بینی آب و هوای فضا

دفاتر متعدد در سراسر جهان، از ایالات متحده گرفته تا سوئد، بریتانیا و استرالیا، داده ها را جمع آوری می کنند و با مقایسه و به اشتراک گذاری مدل های پیش بینی کمی متفاوت خود، با یکدیگر همکاری می کنند.

آب و هوای فضا، مانند هوای زمین، ابتدا در ساعات طوفانی خاموش می شود و در صورت مشاهده واقعی، هشدارها صادر می شود.

کارشناسان با دفتر تحلیل آب و هوای فضایی ماه و مریخ ناسا که مدل‌های کامپیوتری خورشید را اجرا می‌کند، کار می‌کنند و گروه تحلیل تابش فضایی ناسا در صورت احتمال قرار گرفتن فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی در معرض تشعشعات احتمالی هشدار داده می‌شود.

آنها همچنین با شرکت های بزرگ برق آمریکای شمالی ارتباط برقرار می کنند تا اطمینان حاصل کنند که شبکه برق در مواقع اضطراری به سرعت انجام می شود. این اطلاعات برای شرکت های تابعه در ایالات متحده و کانادا ارسال می شود.

ابزارهایی برای نظارت بر فعالیت خورشیدی

تصویربردار فرابنفش خورشیدی در ماهواره GOES-16 دمای سطح خورشید را رصد می کند و تکامل لکه های خورشیدی و اطراف آن را به ما نشان می دهد.

دو ماهواره مهم دیگر که در این منطقه فعالیت می کنند عبارتند از: کاوشگر مرکب پیشرفته ناسا و رصدخانه آب و هوای اعماق فضایی که تقریباً یک میلیون و ششصد هزار کیلومتر با زمین فاصله دارند.

این فاصله ممکن است دور به نظر برسد، اما فاصله ما و خورشید حدود 93 برابر این فاصله است و پلاسمای ساطع شده از خورشید با چنان سرعتی در حال حرکت است که ما فقط یک ساعت فرصت داریم تا به این ماهواره ها برسیم. اتفاقی برای آنها خواهد افتاد.

در همان زمان، سیستمی از مغناطیس سنج ها که در واقع حسگرهایی هستند که تغییرات میدان مغناطیسی خورشید را تشخیص می دهند، در سراسر زمین پراکنده شده اند.

سیستم پیش بینی بهبود یافته

در هر صورت، با افزایش تعداد ماهواره ها، اطلاعات مفید بیشتری در اختیار متخصصان قرار می گیرد که البته این اتفاق هرگز نخواهد افتاد، زیرا چنین کاری از نظر مالی به هزینه های زیادی نیاز دارد. اما اگر ماهواره‌های بیشتری در دسترس باشند، می‌توان روند تکامل و تغییر مواد خورشیدی در مسیر رسیدن به زمین را بررسی کرد.

ماهواره جدید GOES-U به تاج‌نگاری اجازه می‌دهد تا تصاویری از خورشید بگیرد و داده‌هایی با وضوح بالاتر برای کمک به پیش‌بینی آب و هوا در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد. در عین حال، کار بر روی مدل سازی بهتر آب و هوای فضا نیز در حال انجام است. داده های زیادی در مورد آب و هوا در زمین وجود دارد، اما نه آب و هوای فضا، که تصمیم گیری بر اساس تنها یک یا دو داده کلیدی را دشوار می کند.

خورشید غیر قابل پیش بینی است

در طول چند دهه گذشته، دانشمندان چیزهای زیادی در مورد قدرت و قابلیت های خورشید آموخته اند و اکثر مقامات برای مقابله با خطرات و آسیب های احتمالی آن اقدامات احتیاطی کافی انجام داده اند.

با یک طوفان شدید، همیشه این امکان وجود دارد که طوفان تأثیری بسیار بزرگتر از آنچه برنامه ریزی شده بود داشته باشد، و دانشمندان فقط می خواهند مطمئن شوند که همه چیز حتی در بدترین سناریو به خوبی پیش می رود.

بدترین سناریو چیست؟

در سال 1859، رویدادی به نام Carrington رخ داد که به عنوان بزرگترین رویداد آب و هوای فضایی توصیف می شود. این طوفان شدیدترین طوفان ژئومغناطیسی بود که تا به حال ثبت شده بود و تأثیر عظیمی بر ارتباطات در سراسر جهان داشت.

البته، ما امروزه در دنیای متفاوتی زندگی می کنیم و از آن زمان تاکنون فناوری پیشرفت های زیادی داشته است. اکنون جهان برای رویداد احتمالی دیگری در کارینگتون آماده می‌شود، بنابراین زیرساخت‌های ما (شبکه برق، ماهواره‌ها، هوانوردی و اینترنت) تا حد زیادی فعال هستند.

حداکثر فعالیت خورشید به چه معناست؟

خورشید قطعا در آینده وارد فاز فعال تری خواهد شد. چند روز پس از آخرین طوفان خورشیدی، یکی این یکی از قوی ترین فوران ها از سال 2005 بود. با این حال، مشخص نیست چه زمانی به حداکثر خورشیدی خواهد رسید. اجماع عمومی بر این است که این رویداد بین اواخر سال 2024 و اوایل سال 2026 برگزار خواهد شد.

به طور منطقی، همه می توانند برای تغییرات آب و هوای فضا و همچنین برای طوفان های تندری و گردباد آماده شوند. کیت های اضطراری را می توان برای قطع برق آماده و آماده کرد.

یکی یک متخصص که در ناسا در طوفان هالووین سال 2003 کار می کرد، معتقد است که طوفان می توانست بدتر باشد. اکنون، بیش از 20 سال پس از آن طوفان، آمادگی کلی برای طوفان های خورشیدی چندین برابر افزایش یافته است. بنابراین حتی اگر یک رویداد مهمتر از آنچه در ابتدای ماه اتفاق افتاده رخ دهد، پیامدهای آن نسبتاً اندک است.

منبع: Nytimes