داستان با شوک آغاز می شود: پلیس حمله به خانه ای در حومه شهر و دستگیری یک پسر 5 ساله به اتهام قتل. برخلاف آنچه از درام جنایی انتظار می رود ، “بزرگسالی” به دنبال پیچیدگی پازل من و رمزگشایی چشمگیر نیست. از ابتدا ، این سریال حقیقت را در مقابل مخاطب قرار می دهد و نه به “چه اتفاقی افتاد؟” در عوض ، “چرا این کار را کرد؟” برگها سؤالات بی رحمانه ، بی رحمانه و آشنا.
به گفته Faraid ؛ هر قسمت از این سریال دامنه دقیقی از زندگی شخصیت ها را در یک بازه خاص از زمان نشان می دهد. به نظر می رسد که ما با یک لحظه زندگی روبرو هستیم ، نه فقط داستان یک داستان.
تمام قسمت های این سریال با یک تکنیک سینمایی طولانی مدت ضبط شده است. یک حرکت بلندپروازانه و پرخطر که اگر به درستی استفاده نشود ، می تواند به یک نمایشگر خودکفا تبدیل شود. اما در “نوجوانی” ، این تکنیک نه تنها آن را توجیه می کند بلکه غنای عاطفی و روانی داستان را نیز می بخشد. نبود برش و ویرایش مخاطب را وادار می کند تا در هر ثانیه از واقعیت تلخ شخصیت ها زندگی کنند ، بدون اینکه فرصتی برای فاصله گرفتن یا راحتی داشته باشند.
از انتقال دوربین به راهروهای سرد و استرس زا مدرسه به یک گفتگوی نفس گیر بین روانپزشک و یک نوجوان در یک اتاق بسته ، همه چیز در خدمت یک تجربه عمیق و واقعی از زمان و مکان است.
یکی یکی از شاهکارهای سریال ، پرداختن به لحظات روزمره است که اغلب در روایت های جنایی نادیده گرفته می شوند. مانند خوردن Corneflex در بازداشتگاه یا نگاهی بی تفاوت به رویدادی که خانواده را نابود کرده است. این تضاد بین درد زندگی خانواده و بی تفاوتی در سیستم اجتماعی بخشی از حقیقت تلخ است که سریال مهارت را نشان می دهد.
هر قسمت از “نوجوانی” تمرکز متفاوتی دارد. قسمت سوم ، یکی یکی از درخشان ترین قسمت های این سریال: گفتگوی پرتحرک و استرس زا بین پسر و روانپزشک متهم ؛ مکالمه ای که به بررسی مسئله “مردانگی سمی” ، خشونت ، نفرت از زنان و بی گناهی نوجوانان در دنیای دیجیتال می پردازد. شخصیت جیمی گاهی اوقات کودک و گاه هیولای عصبی است. این نوسانات ترسناک نتیجه مستقیم فشارهایی است که توسط جامعه ، خانواده و فضای مجازی به وی وارد شده است.
در پایان ، این سریال هیچ پاسخ قطعی ارائه نمی دهد. نه اعتراف و نه قهرمان که حقیقت را کشف می کند. تنها چیزی که باقی مانده است تخریب است. خانواده ای که سعی در ایجاد زندگی جدید در ویرانه های چیزی دارند که هرگز انتظار نداشتند. قدرت سریال در این پاسخ بدون پاسخ است: این ما را وادار می کند تا با تلخی ناتوانی در درک دلیل روبرو شویم.
به طور خلاصه ، “Teenage” نمایش کاملی از تراژدی و یک روز تجربه انسانی و یک تجربه درخشان و از نظر فنی درخشان است. این سریال نه تنها ارزش تماشای آن را دارد ، بلکه یک نیاز عمیق برای هر کسی است که نگران درک ریشه های پنهان خشونت ، بحران های خانوادگی و مسئولیت های والدین در دنیای مدرن است.