نویسندگان معروفی که اوایل روزنامه نگار بودند! /جزئیات

روزنامه نگاری نیز نوعی نویسندگی است و برخی از نویسندگان مشهور پیش از ورود به دنیای نویسندگی و یا همزمان با آن درگیر دنیای خبر و مطبوعات بوده اند.

به گزارش پی ام آپ، امروز 17 مرداد ماه روز خبرنگار است و به همین مناسبت یادی از برخی از چهره های برجسته ادبیات جهان که شروع به نوشتن در روزنامه ها و مجلات کردند و داستان نویسان برجسته ای شدند را گرامی می داریم.

“گابریل گارسیا مارکز”

گابریل گارسیا مارکز نویسنده کلمبیایی و برنده جایزه نوبل و یکی از چهره های فراموش نشدنی ادبیات آمریکای لاتین بود. او در آوریل 2014 درگذشت. او کار خود را به عنوان روزنامه نگار همزمان با تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه کلمبیا آغاز کرد. این نویسنده اولین داستان خود را در سال 1947 در روزنامه «ال اسپکتادور» منتشر کرد، اما دبیر ادبی همان نشریه درباره داستان او نوشت: «نسل جدید کلمبیایی ها در زمینه ادبیات خوب حرف جدیدی برای گفتن ندارند. او از سال 1948 تا سال 1949 برای «ال یونیورسال» در کارتاخنا نوشت. بعدها، از سال 1950 تا 1952، او ستونی با عنوان “Septimus” در روزنامه محلی Barranquilla، El Heraldo، اداره کرد.

در این مدت او به عضویت گروه غیررسمی روزنامه نگاران و نویسندگان به نام گروه بارانکیلا درآمد. این همکاری منبع مهمی از تشویق و الهام برای حرفه نویسندگی او شد.

او از طریق فعالیت های گروهی خود و مقالاتی که در روزنامه منتشر می کرد، بر رویدادهای مهم سیاسی، از جمله تبعید رئیس جمهور وقت ونزوئلا، مارکوس پرز خیمنز، تأثیر گذاشت. «مارکز» در سال های بعد به کلمبیا سفر کرد و این بار به همراه همسرش به کاراکاس بازگشت. به دلیل اختلاف نظر با سردبیر روزنامه مومنتو، در سال 1958 استعفا داد و خیلی زود سردبیر روزنامه ونزوئلا گرافیکا شد.

“ارنست همینگوی”

ارنست میلر همینگوی، نویسنده مشهور آمریکایی که با آثارش مانند پیرمرد و دریا و وداع با اسلحه و نثر روزنامه نگاری اش در سراسر جهان شناخته شده است، در طول جنگ های داخلی اسپانیا خبرنگار بود. مدت کوتاهی پس از بازگشت از جنگ، او رمان ساعت کی را می نویسد.

بین سال‌های 1913 و 1917، خالق برف‌های کلیمانجارو در کلاس‌های تربیت بدنی دبیرستان از جمله بوکس، دویدن، واترپلو و فوتبال شرکت کرد. دوره دیگری که او در آن شرکت کرد، کلاس های روزنامه نگاری با فانی بیگز بود. همینگوی اولین مقاله خود را در ژانویه 1916 در Trapeze در مورد اجرای یک ارکستر سمفونیک محلی شیکاگو منتشر کرد. او با تقلید از زبان خبرنگاران ورزشی و امضای مقالات خود با نام مستعار “رینگ لاردنر بزرگ” به همکاری با این نشریه ادامه داد.

او پس از پایان دبیرستان، همکاری خود را با “کانزاس سیتی استار” به عنوان خبرنگار جوان آغاز کرد و تنها به مدت شش ماه در این روزنامه کار کرد، اما در طول زندگی خود به عنوان نویسنده، سبک خاص خود در نوشتن، یعنی استفاده از جملات و پاراگراف های کوتاه را آغاز کرد. ، جهان بینی مثبتی بود و استفاده از زبان ساده موضوع اصلی کار او بود.

در سال 1919، یکی از دوستان خانوادگی به «همینگوی» جوان به عنوان گزارشگر و گزارشگر خارجی در هفته نامه تورنتو استار پیشنهاد داد و او کار خود را آغاز کرد. در ژوئن سال بعد به میشیگان نقل مکان کرد و در سپتامبر 1920، در حالی که هنوز برای ستاره تورنتو می نوشت، برای زندگی با دوستانش در شیکاگو نقل مکان کرد. او در شیکاگو به عنوان دستیار تحریریه برای مجله ماهانه “Cooperative Commonwealth” کار کرد و در آنجا با نویسنده آمریکایی “شروود اندرسن” آشنا شد.

پس از ازدواج با هادلی ریچاردسون، همینگوی به عنوان خبرنگار خارجی برای تورنتو استار استخدام شد و به همراه همسرش به پاریس نقل مکان کرد. در آنجا با نویسندگان مشهوری چون گرترود استاین، جیمز جویس و ازرا پاوند آشنا شد.

«همینگوی» در 20 ماه اول زندگی خود در پاریس 88 داستان برای روزنامه تورنتو استار نوشت. او از جنگ بین ترک ها و یونانیان خبر داد. آنها در سپتامبر 1923 به تورنتو بازگشتند، اما قلب همینگوی در پاریس باقی ماند. او اکنون ترجیح می داد در فضای نویسندگی نفس بکشد تا اینکه مانند یک روزنامه نگار زندگی کند.

ماریو بارگاس یوسا

ماریو بارگاس یوسا نویسنده، سیاستمدار، مقاله‌نویس و استاد دانشگاه پرویی است که در سال 2010 جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. یوسا در 14 سالگی توسط پدرش به آکادمی نظامی لئونسیو پرادو در لیما فرستاده شد. در سن 16 سالگی، قبل از فارغ التحصیلی، کار خود را به عنوان روزنامه نگار با یک روزنامه محلی آغاز کرد. او آکادمی نظامی را رها کرد و تحصیلات خود را به عنوان روزنامه نگار در یک روزنامه محلی در پوئرا آغاز کرد.

«یوسا» از دوران جوانی با مجله «لاکرونیکا» همکاری می کند. او با انتشار اولین اشعار و سازماندهی اعتصابات دانشجویی در سالهای ابتدایی در دانشگاه، چهره یک روشنفکر تمام عیار به خود گرفت. نویسنده “گفت‌وگو در کاتدرال” برای روزنامه پوئرا “لا اینداستریا” کار می کرد. در سال‌های بعد وارد صحنه سیاسی شد، اما در کنار نوشتن کتاب به کار روزنامه‌نگاری خود ادامه داد. او بارها و بارها با انتشار مقالات انتقادی و زیرکانه تیتر یک رسانه های سیاسی می شود.

“جورج اورول”

اریک آرتور بلر، معروف به جورج اورول، نویسنده رمان های مهمی مانند مزرعه حیوانات و 1984 است. او نه تنها رمان و مقاله می نوشت و منتقد خوبی بود، بلکه به عنوان روزنامه نگاری جنجالی نیز شناخته می شد. او در اوایل کارش بیشتر در روزنامه نگاری موفق بود تا نویسندگی.

این نویسنده انگلیسی مقالاتی را در مجله ادبی – سیاسی «لوموند» منتشر کرد. اولین اثر او در سال 1928 منتشر شد و در هفته های بعد مقالاتی در مورد گدایان لندن، مشکل بیکاری و یک روز از زندگی یک ولگرد در سیویک پروگرس منتشر کرد. فقر که مشکل نگران کننده ای برای او بود، موضوع اصلی آثارش شد. او چهار سال بعد را به عنوان روزنامه نگار گذراند. بیشتر آثار او در The Tribune، The Observer و The Manchester Evening News منتشر شده است. در همان زمان، “جورج اورول” با چندین نشریه سیاسی کوچک همکاری کرد. در این مدت شاهکار ادبی خود «1984» را منتشر کرد.

«اورول» به مدت دو سال در سرویس شرقی بی بی سی کار کرد و در سال 1943 در شرایط نامناسبی کار خود را ترک کرد. پس از سال ها مقاومت، مجسمه او در ورودی ساختمان خبرگزاری، جایی که کارمندان برای سیگار کشیدن ایستاده بودند، قرار دادند.

“اورول” در نامه استعفای خود در سال 1943 نوشت: “من مدتی است که متوجه شده ام که وقت خود و پول دولت را برای کار در اینجا تلف می کنم که نتیجه ای ندارد… من این را با مشارکت در کار این سازمان احساس می کنم. نویسندگی و روزنامه نگاری.»، اکنون می توانم مفیدتر باشم.

در سال پس از مرگ همسر اولش، الین، این نویسنده و روزنامه نگار حدود 130 مقاله و گزیده ای از مقالات انتقادی خود را منتشر کرد که هنگام کار در مبارزات سیاسی نوشته شده بود. نویسنده مزرعه حیوانات فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته است. پس از مرگ خواهرش در می 1946، او به جزیره جورا در اسکاتلند رفت. اما پس از ماجراهای پرتنش، در اواخر سال 1946 به لندن بازگشت و بار دیگر خود را وقف روزنامه نگاری ادبی کرد. او اکنون یک نویسنده مشهور و همیشه مشغول بود. می توان گفت که اورول در دوران حرفه ای خود بیشتر به خاطر روزنامه نگاری، نوشتن مقاله، نقد، ستون در روزنامه ها و مجلات شهرت داشت تا رمان نویسی.