به گزارش خبرگزاری مگتو، آرتور کریستنسن، ایران شناس فقید دانمارکی (1945-1875) در کتاب «ایران در زمان ساسانیان» می نویسد. یکی یکی از مهم ترین منابع برای مطالعه دوره ساسانیان به شمار می رود. او در مورد عید نوروز و چگونگی برگزاری آن در آن زمان نوشته است
در میان تعطیلات، نوروز که نوروز نیز نامیده می شود، مانند امروز بیشترین استقبال را داشت. این جشن در آغاز سال و در سال مذهبی بلافاصله پس از سوگند فریدیگان برگزار شد. بر اساس سنت دینی، در این روز فرخنده، هر پادشاهی رعایای پادشاهی خود را شاد و مسرور می کرد و در این سوگند، کسانی که کار می کردند دست از کار می کشند، آرام می گیرند و شاد می شوند. یکی نسخه جدید بر اساس کتب پهلوی، تمام وقایع گذشته و آینده را که در نوروز رخ داده و خواهد بود، تشریح می کند. یعنی از روزی که هرمزد جهان را آفرید و روزهای فرخنده ای که در داستان تخیلی ذکر شده تا پایان عمر دنیا. علاوه بر بيروني، چندين مورخ عرب و ايراني نوروز را وصف كرده اند و شاعراني چون فردوسي و منوچهري در اشعار خود آن را ستوده اند. نوروز یک جشن بهاری است و هنوز آثاری از گوموک، جشن بابلی در آن دیده می شود. در آن روز مالیات های جمع آوری شده را به شاه عرضه کردند و شاه فرماندارانی گماشت و گماشت و در نوروز سکه های جدید ضرب کرد و آتشکده ها را تمیز و به نمایش گذاشت و مانند آن… عید نوروز شش سال طول کشید. در روزهای متوالی، یعنی به مدت شش روز، سلاطین ساسانی جشنی عمومی برپا می‌کردند و به ترتیب از بزرگان و اعضای خانواده‌شان پذیرایی می‌کردند و برای عموم مهمانی می‌دادند. در واقع انواع مراسم سنتی ملی در روزهای اول و ششم نوروز اجرا می شد. مردم در روز اول صبح خیلی زود از خواب برخاستند، به کنار نهرها و قنات ها رفتند، خود را شست و شو دادند، به هم آب پاشیدند و شیرینی تعارف کردند. صبح قبل از سخنی سه بار شکر می خوردند یا عسل می لیسیدند و برای حفظ بدن از بدبختی و بدبختی به بدنشان روغن می مالیدند و سه تکه موم می کشیدند. (ص 250 و 251)
۲۵۹۵۷