حدود 30 بازیگر از جمله آمیرزا کوشانی، الهه پورجمشید، شهرام مسعودی و حسین شفیعی در این نمایش پر جنب و جوش با همراهی یک گروه موزیکال جذاب به ایفای نقش می پردازند.
«سفرنامه آبجی مظفر» پس از نمایش های «خط عشق»، «شکرپره باغ» و «طلسم صبح گل» چهارمین نمایش استاد 72 ساله صادقی بر اساس شیوه های اجرای ایرانی است.
این قطعه که برگرفته از آهنگ طنزی است که در سفر مظفرالدین شاه به تهران خوانده شده است، نه تنها به وقایع تاریخی می پردازد، بلکه به رابطه عاطفی خواننده ای به نام قدمشاد، یکی از یاران شاه، و افسر فرانسوی و فرهنگی عمیق می پردازد. تفاوت بین این دو دیدگاه متفاوت و نوآورانه قطب الدین صادقی به این معنا بود که بسیاری از مفاهیم اجتماعی و سیاسی آن زمان – از جمله چیزهایی مانند کیک زرد – در این نمایش ادغام شدند.
در پنل تزئینی این نمایشگاه آمده است: «کارخانه شادی قدمشاد» که به مغازه های گروه های روحدزی به نام «کارخانه شادمانی» در خیابان سیروس تهران اشاره دارد که در دهه 30 با ساخت سالن های نمایش گسترش یافت و پس از آن حذف شدند. کارگردان سعی کرده از دکورهای ساده مانند جعبه نمایش های سنتی ارواح استفاده کند و برای خلق صحنه های مختلف از اجسام مینیمال استفاده کند.
یکی یکی از نقاط قوت این اثر، موسیقی زنده بود که برخاسته از سنت های موسیقی سنتی مردم باستان ایران بود و توسط کر عبد عطشانی آهنگسازی و خوانندگی شد.
اگرچه این روایت تاریخی با توجه به شرایط جامعه امروزی دراماتیزه شده است، اما نمی توان این را ایراد جدی تلقی کرد، اما شاید انتخاب ناصرالدین شاه به جای پسرش برای این نقش بیشتر مناسب بود زیرا مظفرالدین شاه در دوران سلطنت خود سه سفر داشت. 1900 تا سال 1905 فرنگ بیشتر جنبه درمانی داشت تا مهمانی. علاوه بر این، ترس او از کلمه مشروطه در سفر به فرنگ تا حدودی مبالغه آمیز است، زیرا آخرین سفر او به فرنگ در سال 1905 میلادی بود و انقلاب مشروطه ایران در اواخر سال 1906 میلادی که مظفرالدین شاه ده روز پس از امضای فرمان مشروطیت درگذشت، به پیروزی رسید. .
نکته دیگر اینکه نمایش های روحدزی معمولاً مشکلات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه را با زبانی طنز و گزنده بیان می کنند، اما این نمایش که به صورت رسمی و به خصوص در ساعت اول لحظات شادی و شادی را به مخاطب هدیه می دهد، حالتی غم انگیز و غم انگیز دارد. به عنوان مثال در این زمینه می توان به اجرای مکرر این آهنگ توسط آبجی مظفر با آهنگ های او اشاره کرد.
در کل به نظرم بازی ها و موسیقی و طراحی لباس و حرکات عالی و دیالوگ ها مناسب و مناسب بود. در شرایطی که در نمایش های این سال ها اغلب محتوا قربانی فرم می شود، شاید مهمترین نقطه قوت این نمایش استفاده از فرم مناسب از جمله طنز و موسیقی شاد برای انتقال محتوا و مفاهیمی بود که ممکن است ظاهر را می توان با بیان برهنه و بدون چهره محدود کرد.
اگر این نمایش از تبلیغات مناسب تری استفاده می کرد، ممکن بود با بیننده بیشتر و مدت زمان بیشتری اجرا شود.
۵۷۵۷