اثاثه فیلم جدید رابرت دنیرو با تاریخ مافیا در اواسط قرن بیستم سروکار دارد و نه تنها بار تاریخی زیادی دارد ، بلکه اشاره ای به فیلم های کلاسیک ژانر جنایت نیز دارد.
به گزارش نیویورک تایمز. این فیلم به کارگردانی آلتو نایتز بری لوینسون ، نوشته شده توسط نیکلاس پیلاگی ، نویسنده فیلم های جنایتکار مانند گودفیلز. شوالیه های آلتو داستان دو بزرگان مافیای نیویورک ، ویتو جنتوزی و فرانک کاستلو را که روابط پیچیده و استرس زا داشتند ، روایت می کنند. داستان این فیلم در اواسط دهه 1980 تا اوایل دهه 1980 گفته می شود و به دوستی غیرمعمول بین دو جنایتکار حرفه ای می پردازد. ویتو جنتووس و فرانک کاستلو دو شخصیت اصلی این فیلم هستند که در ابتدا در یک باشگاه اجتماعی کوچک به نام “آلتو شوالیه ها در کوچک ، دوست نزدیک می شوند. این دو ، که هر یک از آنها ویژگی های خاص خود را دارند ، به تدریج مسیرهای مختلفی را در دنیای مافیا دنبال می کنند.
ویتو جنتوس در قسمتهای پایین شهر نیویورک فعالیت می کند ، بیشتر در سایه کار او است و دستورالعمل های خود را از یک اتاق کوچک و شلوغ ارائه می دهد. در مقابل ، فرانک کاستلو ، که به عنوان یک قمارباز حرفه ای شناخته می شود ، شهرت بزرگی کسب کرد و حتی عکس او روی جلد مجله تایم منتشر می شود. این تفاوت های شخصیتی باعث تنش بین این دو می شود. اما وقتی فرانک به طور جدی از یکی سربازان وینسنت ، وینسنت گیگانته ، مورد حمله قرار می گیرند و متوجه می شوند که روابط آنها ممکن است به خطر بیفتد. یکی یکی از ویژگی های مهم شوالیه های آلتو این است که رابرت دنیرو نقش شخصیت های اصلی ، ویتو جنتوس و فرانک کاستلو را ایفا می کند. این انتخاب یک حرکت جسورانه است که می تواند برای بسیاری از مخاطبان جذاب باشد. با این حال ، دنیرو در این دو نقش موفق بوده و هر یک از شخصیت ها را به روشی کاملاً متفاوت و منحصر به فرد نشان می دهد.
Vito Genozi فردی خشن ، بی رحمانه و در عین حال دقیق است. دنیرو در این نقش از عینک دودی در این نقش استفاده می کند تا بیشتر در پشت ظاهر خود پنهان شود. او شخصیتی متزلزل دارد که می تواند هر لحظه با خشونت و واکنش شدید مقابله کند. در مقابل ، فرانک کاستلو شخصیت دیگری است که دنیرو به خوبی انجام داده است. کاستلو شخصی است که در حالی که طنز است ، استراتژی های پیچیده ای برای گسترش قدرت خود در ذهن خود دارد. در این نقش ، دنیرو چهره ای دلسوز و در عین حال کمی قدردانی از کاستلو ارائه می دهد. این دو شخصیت کاملاً متفاوت به طرز ماهرانه ای توسط دنیرو زندگی می کنند و نمایش آنها با هم جذابیت فیلم را دو برابر می کند.
Alto Knights به کارگردانی باری لوینسون ، که سابقه کارگردانی فیلم های تاریخی و جنایی دارد ، کارگردانی شده است. او توانسته است جو دهه 1980 و 60 را بازسازی کند و آن را با جزئیات به تصویر بکشد. در عین حال ، لوینسون از منابع مربوط به فیلم های کلاسیک مافیای مانند Godflaz استفاده کرده است. دوربین های پر جنب و جوش و حرکات سینمایی که یادآور سبک فیلم های مافیای قدیمی است ، این فیلم را هویت خاصی به این فیلم داده است. یکی یکی از چیزهای جالب در مورد این فیلم موسیقی متن فیلم است که با استفاده از آهنگ های معروف آن دوره ، فضای فیلم را تقویت می کند. آثاری مانند شما صدای جو استافورد و حضور کایلی اسمیت و لوئیس پریما ، فیلم اصالت ، رنگ و بو است. این موسیقی نه تنها یک حس دلتنگی ایجاد می کند ، بلکه بیننده را در فضای مافیایی زمان قرار می دهد.
همانطور که انتظار می رفت ، خشونت یکی این یکی از ستون های اصلی فیلم است. این خشونت ها نه تنها در صحنه های درگیری جسمی بلکه در روابط بین شخصیت ها نیز وجود دارد. همانطور که دنیرو در دو نقش خود بازی می کند ، هر یک از شخصیت ها به نوعی درگیر خشونت های مختلف هستند. این خشونت ها از انتقام شخصی گرفته تا تصمیمات استراتژیک مافیا است. در عین حال ، فیلم نشان می دهد که چگونه روابط بین شخصیت ها از دوستی به رقابت و سپس به خصومت تبدیل می شود و این تغییرات به تدریج منجر به درگیری های کشنده می شود. سرانجام ، Alto Knights فیلمی است که اگرچه از بسیاری جهات به فیلم های مافیای گذشته اشاره می کند ، به دلیل بازی منحصر به فرد دنیرو در دو نقش اصلی و همچنین توجه به جزئیات تاریخی و فرهنگی می تواند برای طرفداران این ژانر جذاب باشد. دنیرو توانسته است به شخصیت ها عمیق تر شود و حتی کسانی که از تماشای فیلم های مشابه خسته شده اند می توانند تجربه متفاوتی از دنیای مافیا داشته باشند.