نقاشی «مدرن» چیست و چه تفاوت هایی با نقاشی کلاسیک دارد؟ (+عکس)

مانند هر توصیفی از یک دوره هنری، تعریف دقیق «مدرنیسم» و «هنر مدرن» دشوار است. به همین دلیل، مقوله های هنری اساساً بحث برانگیز هستند. اما وقتی از اصطلاح “مدرنیسم” استفاده می کنیم، معمولاً به یک جنبش جهانی اشاره می کنیم که از نظر اجتماعی و فرهنگی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ظهور کرد. در حوزه هنرهای تجسمی، «مدرنیسم» به معنای گسست از سنت‌های هنری گذشته و جستجوی اشکال جدید بیان هنری بود.

به گزارش فرادید؛ مدرنیسم با تحولات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی عمده همراه بود و معمولاً به عنوان زمان نوآوری و آزمایش در ایجاد روش ها و سبک های کاملاً جدید در زمینه هنر تلقی می شود. به طور کلی، اصطلاح «مدرنیسم» در حوزه هنر طیف وسیعی از آثار و سبک های هنری را در بر می گیرد. از رئالیسم هنرمندانی مانند گوستاو کوربه تا آثار بسیار انتزاعی دهه 1960. در اینجا اصطلاح مدرنیسم را با استفاده از 5 اصل و یک سری آثار هنری توضیح می دهیم.

پل ژاپنی اثر کلود مونه

1. مدرنیسم یک سبک واحد را توصیف نمی کند

توصیف یک دوره معمولاً بر اساس شباهت های بین آثار هنری خلق شده در آن دوران است. با این حال، تعیین هنر مدرن چندان آسان نیست، زیرا سبک‌ها و اشکال هنری مختلف در دوره مدرنیسم به جای یک سبک واحد ظهور کردند. بسیاری از اشکال و سبک های هنری جدید یک چیز مشترک دارند: بسیاری از آنها پسوند “-ism” را در نام خود دارند. اینها عبارتند از امپرسیونیسم، اکسپرسیونیسم، و همچنین کوبیسم و ​​فوویسم و ​​چند “ایسم” دیگر، که همگی در دسته بندی گسترده تر “مدرنیسم” قرار می گیرند.

ویولن و کوزه اثر ژرژ براک

برای درک تفاوت بین سبک های مختلف هنر مدرن، می توانید به عنوان مثال به دو اثر کلود مونه و ژرژ براک نگاه کنید. در نگاه اول، این آثار هنری نمی توانند متفاوت تر از این باشند. تکنولوژی، رنگ ها و نقوش اساساً با هم تفاوت دارند. با این حال، این دو اثر بیشتر از آنچه که در ابتدا تصور می شود، مشترک هستند. هر دو نقاشی در دوره مدرنیسم هنری خلق شده اند. توضیحات زیر نشان می دهد که چه چیزی آنها را به هم متصل می کند.

2. هنرمندان مدرنیست ارزش های محافظه کارانه را کنار گذاشتند

دوران مدرن در هنر زمانی آغاز شد که تعداد زیادی از هنرمندان اصول کلاسیک هنر را رد کردند و به طور فزاینده ای ایده های سنتی در مورد هنر را زیر سوال بردند. هنرمندانی مانند کلود مونه از به تصویر کشیدن “واقعی” جهان در نقاشی ها، همانطور که در رنسانس آموزش داده شد، اجتناب کردند و در عوض بر بیان ذهنی ادراک تمرکز کردند. برای مثال، مونه می‌خواست جهان را نه آن‌طور که هست، بلکه آن‌طور که می‌بیند بازنمایی کند.

این همچنین به این معنی بود که هنرمندانی مانند مونه مفهوم سنتی “دیدن” را زیر سوال بردند. به عبارت دیگر، ایده دیدن به معنای عینی و واقعی با ایده دیدن به معنای ذهنی و فردی جایگزین شد.

جیغ اثر ادوارد مونک

بیایید نگاهی به نقاشی معروف ادوارد مونک “جیغ” (1893) بیندازیم. با این اثر هنری، ادوارد مونک نشان می دهد که چگونه یک احساس ناگهانی می تواند تمام ادراکات حسی ما را تغییر دهد. در این نقاشی شما جهان را نه آنطور که هست، بلکه آنطور که از پنجره ذهنیت یک فرد ترسو و مضطرب ظاهر می شود، می بینید.

تمام خطوط نقاشی به سمت سر مردی که در مرکز تصویر قرار دارد هدایت می شود. ترکیب وحشی رنگ های روشن و خطوط مورب اثر هیجان شدید را افزایش می دهد. یک نکته بسیار مهم در هنر مدرن را می توان در این نقاشی مشاهده کرد: نقاشی «مدرنیستی» نه درباره حقایق طبیعت است و نه درباره زیبایی ایده آل. آنچه اهمیت دارد بیان خالص احساسات است، حتی اگر این به معنای تحریف یک شکل تا حد زشتی باشد.

3. مدرنیته در مورد نوآوری و آزمایش است

هنر مدرن به شدت تحت تأثیر رویدادهای اجتماعی و سیاسی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بود. در این دوران صنعتی شدن به اوج خود رسید، سرمایه داری تثبیت شد و اختراعاتی مانند راه آهن و حوادثی مانند جنگ جهانی اول رخ داد. همه اینها باعث شد مردم با اتفاقات غیرمنتظره ای روبرو شوند. این تحولات و تغییرات در هنر نیز قابل احساس بود. نوآوری‌های زیادی رخ داد و هنرمندان نیز به فرم‌ها، رنگ‌ها، خطوط و مضامینی متوسل شدند که قبلاً هرگز آزمایش نشده بودند و به هنر راه پیدا کردند.

زن گریان اثر پیکاسو

یک نمونه خوب از این آزمایشات که منجر به تغییر می شود، آثار هنری پابلو پیکاسو است. با نگاهی به این نقاشی ها، به نظر می رسد که پیکاسو آنها را خلق کرده است تا انقلابی اساسی در نقاشی غرب ایجاد کند. در این آثار هنرمند با شکل اجسام و اجسام بازی می کند و آنها را با اشکال هندسی ترکیب می کند. عناصری که می توان آنها را پایه های انقلاب تصویر دانست.

بزرگسالی اثر هیلمار اف کلینت، 1907

«انتزاع» به هنر مدرن نیز راه پیدا کرد. هنرمند سوئدی هیلمار اف. گذار از هنر ناتورالیستی به هنر انتزاعی را می توان در هنر او مشاهده کرد. هیلمار اف کلینت اولین نقاشی های انتزاعی خود را در حدود سال 1906 خلق کرد.

4. هنر مدرن اغلب بر مواد، رنگ، تکنیک و فرآیند متمرکز است

ترکیبی با قرمز، آبی و خاکستری توسط Piet Mondrian

از قلم موی کلود مونه گرفته تا نواحی رنگ در اثری از پیت موندریان تا پاشیدن رنگ‌ها در نقاشی جکسون پولاک. در عصر مدرن، مواد، رنگ‌ها، تکنیک‌ها و فرآیندهای نقاشی در آثار بسیاری از هنرمندان مطرح شد. یعنی در حالی که هنرمند رنسانس سعی می کرد تا حد امکان کمترین اثر قلم مو را روی نقاشی بگذارد و تصویر خود را تا حد ممکن به واقعیت نزدیک کند، هنرمند مدرن می خواست ردپای روند خلق اثر را در نقاشی نشان دهد و پس از آن او می خواست مخاطب را متقاعد کند که این یک نقاشی است و واقعیت دنیای بیرون نیست. نمونه بارز این اصل، آثار تک رنگ هنرمند فرانسوی ایو کلاین است.

آبی تک رنگ بدون عنوان اثر ایو کلاین

ایو کلاین یک هنرمند مترقی به حساب می آید. ترکیبات تصویر تک رنگ او که با رنگ آبی بسیار خاصی که او اختراع کرده است، مشهور است. این نقاشی ها قصد ندارند چیز خاصی را به تصویر بکشند، فقط خود رنگ آبی برای جلب توجه ما طراحی شده است.

5. کلمنت گرینبرگ؛ نظریه پرداز مهم مدرنیته

یکی یکی از نام هایی که باید در ارتباط با هنر مدرن بدانیم کلمنت گرینبرگ است. گرینبرگ منتقد هنری مشهوری بود که معتقد بود نقاشی باید به عناصر اصلی آن تقلیل یابد: سطح و رنگ. بنابراین نظریه پرداز آمریکایی به طور خاص اکسپرسیونیسم انتزاعی و نقاشی سطح رنگ را ستود.

نقاشی شماره 14 اثر جکسون پولاک

هنرمندانی مانند جکسون پولاک، ویلم دی کونینگ و بارنت نیومن شهرت و شناخت بین المللی خود را مدیون تأثیر و حمایت کلمنت گرینبرگ هستند. گرینبرگ هنر بصری را بالاترین هنر معرفی کرد. او در مقالات خود توضیح می‌دهد که قدرت نقاشی تنها زمانی نمایان می‌شود که از هرگونه «روایت» چشم‌پوشی کند و به‌جای به تصویر کشیدن صحنه‌هایی از داستان‌ها و افسانه‌ها مانند نقاشی‌های قدیمی، منحصراً بر هویت اصلی خود یعنی بازی با رنگ و دازاین تمرکز کند. فرم باید در مرکز قرار گیرد. این دقیقا همان چیزی است که پیشگامان هنر مدرن در نقاشی های خود به دنبال آن بودند.