بزرگ‌ترین نقشه سه‌بعدی کیهان که تاکنون ساخته شده است، سرنخ‌هایی از تکامل جهان ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که ممکن است در مورد رفتار انرژی تاریکی که بیشتر کیهان را تشکیل می‌دهد اشتباه کرده باشیم. به نظر می رسد که این نیروی مرموز با گذشت زمان در حال ضعیف شدن است.
به گزارش نیوساینتیست، آدام ریس از دانشگاه جان هاپکینز در مریلند، که 25 سال پیش اولین شواهد انرژی تاریک را پیدا کرد، می‌گوید: «اگر این روند ادامه پیدا کند، رویداد بسیار بزرگی خواهد بود، زیرا مدل استاندارد کیهان‌شناسی لامبدا نامیده می‌شود. “-C دی Lambda-CDM نشان می دهد که قدرت انرژی تاریک باید در طول زمان ثابت باشد.
تصور می‌شود که انرژی تاریک باعث انبساط سریع جهان می‌شود، و اگر به آن توجه نشود، می‌تواند تاثیر قابل‌توجهی بر ایده‌های ما درباره آغاز، اندازه و سرنوشت نهایی جهان داشته باشد. ریس، که در مطالعه جدید شرکت نداشت، می‌گوید این پیامدها می‌تواند به این معنا باشد که ما باید تحقیقات جدی در مورد گرانش و میدان‌ها انجام دهیم.
این یافته‌های عجیب از ابزار طیف‌سنجی انرژی تاریک (DESI) در آریزونا می‌آیند، و حتی محققان در ابزار طیف‌سنجی انرژی تاریک کاملاً مطمئن نیستند که داده‌های آنها نشان می‌دهد که انرژی تاریک ضعیف‌تر شده است.
کایل داوسون، سخنگوی دستگاه طیف‌سنجی انرژی تاریک در دانشگاه یوتا، می‌گوید: جالب است یا نه، تنها چیزی است که ماه‌ها در این همکاری درباره آن صحبت می‌کنیم.
محققان ابزار طیف‌سنجی انرژی تاریک قدرت انرژی تاریک را با اندازه‌گیری ساختار مقیاس بزرگ و توزیع کهکشان‌ها در کیهان مطالعه کردند که نشان می‌دهد چگونه جهان در طول زمان منبسط شده است.
سپس محققان این اطلاعات را با سه مجموعه داده در مورد ابرنواخترها ترکیب کردند که به عنوان “شمع های استاندارد” برای تعیین فاصله اجرام کیهانی به دلیل روشنایی قابل پیش بینی آنها عمل می کنند.
با کمال تعجب، هر یک از سه نمونه ابرنواختر واکنش متفاوتی به تغییر نرخ انبساط جهان در طول زمان نشان دادند. هر سه پیشنهاد کردند که اثرات انرژی تاریک ممکن است اخیراً کاهش یافته باشد، اما قدرت نتایج متفاوت است، بنابراین محققان کاملاً مطمئن نبودند که چگونه داده ها را تفسیر کنند.
داوسون می‌گوید: «دو نمونه ابرنواختر متضاد یکدیگر هستند و این دو نمونه‌های بسیار مشابه هستند.» نمی‌دانم حق با کیست، حقیقت ممکن است در این بین باشد، اما واقعاً به نظر می‌رسد که تفاوت‌ها در این است. چگونه محققان ابرنواختر داده ها را ارزیابی می کنند
تفاوت‌های مدل‌ها با عاملی به نام سیگما نشان داده می‌شود که احتمال وقوع ناهماهنگی تصادفی را اندازه‌گیری می‌کند.
ریس می گوید: حدود 3 سیگما مقداری است که ما معمولاً به دنبال آن هستیم. هر چیزی کمتر به طور کلی برای محققان هیجان انگیز نخواهد بود، زیرا به احتمال زیاد یک تصادف ساده است.
تفاوت با مدل لامبدا C دی ترکیب اندازه‌گیری‌های ابرنواختر و این یافته‌های عجیب از ابزار طیف‌سنجی انرژی تاریک از ۲.۵ سیگما تا ۳.۹ سیگما متغیر بود. داوسون می گوید این تنش کافی نیست که بگوییم قطعاً چیزی در آنجا وجود دارد.
انرژی تاریک حدود ۷۰ درصد کیهان را تشکیل می دهد، بنابراین هرگونه خطا در درک ما از ماهیت آن می تواند پیامدهای گسترده ای برای فیزیک داشته باشد. با این حال، برای اثبات اینکه آیا این خطا واقعا وجود دارد یا خیر، اندازه گیری های دقیق تری در سال های آینده مورد نیاز خواهد بود.
ریس می گوید اگر درست باشد، اولین سرنخ واقعی ما در مورد ماهیت انرژی تاریک در 25 سال گذشته خواهد بود.