ناصرالدین شاه در کنار چشمه این روستا عاشق شد + انیس الدوله که بود؟ / تصویر

روستای امامه در پشت پیچ و خم رودخانه کسران پنهان شده است. روستایی در حوالی اهر و میگون در سینه کوه های البرز آن را به روستایی سرد و برفی تبدیل کرده است.

نام این روستا در کتابی از یاکوت حموی مورخ و جغرافی دان قرن هفتم هجری قمری آمده است و نام روستا را «انبامه» گذاشته است. روستایی که در ارتفاع قرار دارد.

«ابوالقاسم تفضلی» در کتاب «از فوروغ السلطنه تا انیس الدوله» اصل نام این روستا را «انبانه» به معنای محل نگهداری گندم عنوان کرده است. پیشه اکثریت مردم این روستا تا نیم قرن پیش کشاورزی و زمین های روستا محل کشت گندم و جو بوده است.

اگر از کوچه های فرعی روستای امامه عبور کنید به دامنه رودخانه می رسید. مقصد تعطیلات آخر هفته اکثر روستائیان و ساکنان تهران است. تپه ای است که در مقابل آن خرابه های قلعه سنگی دیده می شود. قلعه مازیار با قدمتی 1200 ساله و متعلق به دوره خلافت عباسی است.

رسیدن به قلعه به این راحتی ها نیست و برای رسیدن به خرابه های آن باید مسیر طولانی را طی کرد. بی توجهی به این قلعه باعث شد به مرور زمان از بین برود و چیز زیادی باقی نماند.

قلعه مازیار

تسکین استخوان در امامت

دو امامزاده «شاهزاده حسین (ع)» و «امامزاده نور (ع)» امامزادگان تاریخی روستای امامه هستند و در کنار این امامزاده ها قبرستان روستایی وجود دارد. کتیبه سنگی امامزاده نور که تا چند سال پیش در کنار صحن امامزاده قرار داشت، یک روز از صحن ناپدید شد و هیچکس نمی دانست این کتیبه تاریخی را چه کسی دزدیده است و هیچکس به دنبال یافتن و بازگرداندن آن نبود. به امامزاده.

جرثقیل های معروف

این روستا دارای 7 آسیاب آبی بود که به صورت دو قنات ساخته شده بود. همه اهالی روستا گندم خود را در این آسیاب ها آرد می کنند و این کار را یکی یکی از قبل انجام می دهند. سنگ آسیاب را از دره های اطراف می آوردند. یک سنگ تراش مجبور شد یک قطعه سنگ بزرگ پیدا کند و آن را به مدت 10 روز و 10 شب برش دهد. وقتی سنگ آماده می شد صاحب آسیاب گوسفند بزرگی را آسیاب می کرد و آبگوشت درست می کرد.

سی مرد از روستا مجبور شدند برای تهیه سنگ آسیاب به دره بروند. سنگ را عوض می کنند و ناهار آبگوشت خود را می خورند که برایشان نعمت است.

یکی از مشاغل رایج روستای امامه، پلان دوزی بود. پتوهایی که مردم امامیه می دوختند بسیار معروف بود و چون محکم و خوش دوخت بود مردم از شهرها و روستاهای مختلف کشور برای خرید پتو به این روستا می آمدند.

نام های آشنا

ناصرالدین شاه امامه را بسیار دوست داشت و چون در آنجا ویلایی نساخت، در تابستان چند هفته در آنجا چادر می زد و از هوای زیبای روستا لذت می برد.

در یکی از این سفرها دختری را می بیند و عاشقش می شود، نه فقط یک صد دل. یک ماه پس از بازگشت به تهران دستور داد او را به قصر آوردند و لقب «انیس الدوله» به او داد.

انیس الدوله

انیس الدوله دختری یتیم بود و با عمو و دو برادرش زندگی می کرد. ورود یکی از اهالی روستا به کاخ شاه باعث شد اتفاقات زیادی در این روستا رخ دهد. از ایجاد روستاهای بیشتر گرفته تا جاده سازی تا معافیت پسران روستا از خدمت سربازی.

بعدها که انتخاب نام خانوادگی برای روستاییان اجباری شد، خاندان انیس الدوله نام خانوادگی «انیسی» را برای خود انتخاب کردند. در حال حاضر انیسی از طوایف سرشناس روستای امامه است.

کیایی، بابایی، علی عسکری و درزی از دیگر طوایف سرشناس این روستا هستند. خیابان «سید حسن رزاز» جایی است که خانه اصلی پهلان حسن رزاز در دل آن قرار دارد. خانه ای متروک که پناه باد و باران زمستانی روستاست.

این یک راه طولانی و درد بسیار است

رسیدن به روستای امامه در سال هایی که جاده آسفالت نبود و مردم مجبور بودند با کمک چهارپا به روستا برسند کار سختی بود. بنابراین روستاییان اغلب نیازهای خود را به تنهایی برآورده می کردند.

نمی توان خانه ای ویلایی یا اجاره ای برای گذراندن شب در امامه پیدا کرد. اما برای این کار می توانید به هتل معروف روستای میگون در منطقه امامه اعتماد کنید.

یا به مرکز لواسان نرسیده به روستا بروید و در آنجا می توانید یک تور یا هتل و سوئیت اجاره ای پیدا کنید. روستای امامی نسبت به روستاهای نزدیک میدان لواسان آب و هوای سردتری دارد، اگر در ایام نوروز به این روستا می روید به اندازه کافی لباس گرم همراه داشته باشید.