ناامیدی با مغز ما چه می کند؟

سرخوردگی یک واکنش عاطفی طبیعی است که در صورت عدم کنترل می تواند منجر به عواقب بسیاری شود. استراتژی های مقابله می تواند به کاهش تأثیر آن کمک کند و ذهنیت سالم تری را در طول زندگی ما حفظ کند.

ناامیدی احساسی است که همه ما هر از گاهی تجربه می کنیم. این احساس پاسخی طبیعی به موانع و شکست هاست. اگرچه گاهی اوقات دلایل افسردگی اجتناب ناپذیر است، افسردگی طولانی مدت یا شدید می تواند اثرات روانی و فیزیولوژیکی قابل توجهی بر رفاه کلی ما داشته باشد. استراتژی های مقابله می تواند به کاهش تأثیر آن کمک کند و ذهنیت سالم تری را در طول زندگی ما حفظ کند.

پیامدهای فیزیولوژیکی

هنگامی که ما ناامیدی را تجربه می کنیم، مغز ما مجموعه پیچیده ای از پاسخ های عصبی و فیزیولوژیکی را آغاز می کند. مرکز پردازش هیجانی مغز (آمیگدال) فعال می شود و باعث ترشح هورمون های استرس مانند کورتیزول و آدرنالین می شود. این ترشحات بدن ما را برای پاسخ دادن به شرایط استرسی که ضربان قلب، فشار خون و تنش عضلانی را افزایش می دهد، آماده می کند.

هنگامی که ما کاری در مورد این استرس انجام می دهیم، غده هیپوفیز در مغز انتقال دهنده های عصبی ترشح می کند که وظیفه آنها ایجاد احساس لذت و آرامش در مقابله با استرس است. دوپامین در قسمت دیگری از مغز ترشح می شود که با ایجاد حس رضایت و انگیزه برای غلبه بر چالش ها، ناامیدی را کاهش می دهد. به طور خلاصه، مغز سعی می کند به هر قیمتی از عواقب ناامیدی دوری کند.

اما مشکل اینجاست که ناامیدی طولانی مدت می تواند منجر به یک حالت استرس مزمن شود که باعث انواع پیامدهای منفی روانی و جسمی می شود.

از نظر فیزیولوژیکی، استرس مزمن می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد، باعث سردرد، مشکلات گوارشی و اختلالات سلامتی شود. از نظر روانی، استرس مزمن ناشی از ناامیدی منجر به اضطراب، افسردگی، تحریک پذیری و اعتماد به نفس پایین می شود.

چند استراتژی وجود دارد که می تواند به ما در مدیریت و کاهش تأثیر ناامیدی کمک کند.

1- ارزیابی مجدد شناختی: تغییر دیدگاه و طرز فکر می تواند شدت ناامیدی را کاهش دهد، بنابراین ما می توانیم از منظر متعادل تری با چالش ها روبرو شویم.

2- یادگیری مهارت های مدیریت استرس: مهارت هایی مانند تمرینات تنفس عمیق، مدیتیشن و آرامش عضلانی می توانند به تنظیم پاسخ های فیزیولوژیکی مرتبط با ناامیدی کمک کنند.

3- هدف گذاری و مدیریت زمان: تعیین اهداف واقع بینانه و مدیریت موثر زمان می تواند با اطمینان از اینکه انتظارات ما با توانایی ها و منابع ما هماهنگ است، از ناامیدی احتمالی جلوگیری کند.

به طور کلی، ناامیدی یک واکنش هیجانی طبیعی است که اگر کنترل نشود، می تواند منجر به پیامدهای روانی و فیزیولوژیکی قابل توجهی شود. ما می توانیم با درک واکنش مغز به ناامیدی و اجرای استراتژی های مقابله ای موثر، تأثیر آن را کاهش دهیم.

منبع: بازتاب آنلاین