طبق گفته های Shamanews: نکته مهمی که هنگام تماشای و تماشای قسمت اول این رقابت به ذهن می آید ، اخلاص و سرزندگی برنامه در تمام ابعاد آن است. مهران مودری ، که پیش از این سعی کرده است با مسابقات Durhami و نمایش بازی اسکار با ایده های خلاقانه در مسابقات سرگرمی آزمایش کند ، سبک جدید و جذاب خود را در اجرای چالش های مختلف با افراد مشهور دارد.
این سالن که در داخل استودیوی برنامه اسکار قرار دارد، با دکور ساده و مینیمال و دو مجسمه بزرگ اسکار، فضایی سینمایی دارد و مخاطب فکر می کند از همان ابتدا قرار است یک مسابقه فیلم را تماشا کند. حضور بازیگران به عنوان شرکت کننده با این حال، تنها جایی که ردی از بازیگری وجود دارد که می تواند ارتباط معناداری با برنامه اسکار برقرار کند، سکانس های ترکیبی از فیلم های فراموش نشدنی تاریخ سینماست. یکی شرکت کنندگان در آن هستند. مثلاً در همان قسمت اول، غلامرضا نیکخواه مقابل مارلون براندو می نشیند و صحنه ای از فیلم پدرخوانده را بازسازی می کند. یک اتفاق خنده دار و جالب که در قسمت های آینده برای سایر شرکت کنندگان این فصل رخ خواهد داد.
اما رقابت اسکار بیشتر مبتنی بر چالش های مطرح شده توسط نیما شابانجاد در یک زمینه متفاوت و ایده ها و افکار گروه نویسندگان است. این ویژگی برنامه که در هر قسمت متفاوت بود و هیچ چالشی دو بار تکرار نمی شد، بسته به واکنش هنرمندان در هر چالش، اتفاقات خنده داری رخ می داد.
به عنوان مثال ، در قسمت اول ، به دلیل حضور یک شهروند چینی که در ایران زندگی می کند ، شرکت کنندگان از سؤالات خود به زبان چینی سؤال کردند و به آنها پاسخ دادند و مشکلات جالبی را ایجاد کردند. یا در چالش دوم هر کدام از هنرمندان با نزدیکان خود تماس گرفتند و پاسخ هایی که دریافت کردند بسیار خنده دار و بدیع بود.
در زمانی که سیستم عامل ها با سازماندهی برنامه های تکراری و مسابقات غیر جذاب ، تولید و پخش یک برنامه اسکار که به طور جدی نیاز به خنده مردم در جامعه را برآورده می کند ، به مردم این فرصت را نمی دهند که از آن لذت ببرند و بخندند. . نمایش خانگی با توجه به اینکه مخاطب امروزی بیش از هر زمان دیگری به خنده، آرامش و شادی نیاز دارد، پخش اسکار فرصت خوبی برای آرامش است.