بی بی سی: فیلم اوپنهایمر بر اساس کتاب “پرومته آمریکایی” ساخته شده است که در سال 2006 برنده جایزه پولیتزر برای زندگی نامه شد. این فیلم در مورد زندگی جی رابرت اوپنهایمر، فیزیکدان آمریکایی است که تحت رهبری علمی او اولین بمب اتمی در جهان ساخته شد. جنگ دوم در سال 1945. او را “پدر بمب اتمی” می نامند.
کیلیان مورفی نقش اوپنهایمر را بازی می کند. چندین شخصیت واقعی دیگر در این فیلم بازسازی شدند، مانند لزلی گرووز (با بازی مت دیمون)، ژنرالی که اوپنهایمر را استخدام کرد، و همچنین افرادی از زندگی شخصی دانشمند، از جمله جین تتلاک (با بازی فلورانس پوگ) روانپزشکی که در دهه 1930 اوپنهایمر و همسرش کیتی اوپنهایمر (با بازی امیلی بلانت) درگیر بودند. این فیلم با تکنیک IMAX به دو صورت رنگی و سیاه و سفید ساخته شده است.
روزنامه انگلیسی ایندیپندنت فیلم اوپنهایمر را در بهترین حالت خود «هوشمند و خلاقانه» توصیف کرد.
دیلی تلگراف همچنین درباره بازی مورفی در این فیلم می گوید که او «به عنوان ویرانگر دنیاها» درخشید. ویرانگر دنیاها عبارتی بود که اوپنهایمر سالها پس از ساخت بمب اتم درباره خود به کار برد.
نولان در این باره به B گفت: “این به انسان این قدرت را داد که خود را نابود کند، چیزی که قبلا هرگز اتفاق نیفتاده بود.”
مورفی در فیلم کلاه روی سر و سیگار در لب نقش رابرت اوپنهایمر را تکرار می کند. گفته می شود که اوپنهایمر از دوران جوانی به شدت سیگار می کشید. مورفی همچنین سعی کرده است نگاه مضطرب اوپنهایمر را برجسته کند تا از انتقاد پنهان نماند.
فیلم اوپنهایمر تنها درباره زندگی این فیزیکدان نیست، بلکه درباره “تصمیم باورنکردنی” دانشمندان آن زمان نیز می باشد.
منتقد دن جولین که به فیلم پنج ستاره داده بود، بازی مورفی را “کاملاً جذاب” خواند و فیلم را چیزی برای فکر کردن توصیف کرد، نه فقط تماشا کردن.
نولان اولین کارگردانی نیست که درباره اوپنهایمر فیلم می سازد، در سال 1980 بری دیویس یک مجموعه تلویزیونی هفت قسمتی درباره او ساخت که سم واترستون نقش اوپنهایمر را بازی می کرد.
تصمیم برای ساخت بمب اتمی در زمانی که تصور می‌شد دولت نازی هیتلر در کار دستیابی به آن بود، در میان دانشمندان و سیاستمداران آمریکایی آن زمان اهمیت پیدا کرد. آلبرت انیشتین نقش مهمی در جلب توجه مقامات آمریکایی ایفا کرد، اگرچه او همیشه پس از دو انفجار اتمی در هیروشیما و ناکازاکی ابراز تاسف می کرد.
اوپنهایمر در مصاحبه ای از دهه 1960 ابعاد جدیدی از احساسات خود را در آن زمان فاش کرد. او گفت که لحظاتی پس از انفجار، خطی از متن هندوی بهاگاواد گیتا به ذهنم خطور کرد که می‌گوید: «اکنون من خود مرگ هستم، ویرانگر دنیاها».
تعداد تلفات بر اساس برآوردهای تخمینی ثبت شده است، اما اعتقاد بر این است که حدود 140000 نفر از 350000 نفر ساکن هیروشیما در آن زمان و حداقل 74000 نفر از ساکنان ناکازاکی جان خود را در این بمباران ها از دست دادند.