نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که مصرف استامینوفن در دوران بارداری با افزایش خطر ابتلا به اوتیسم، اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) یا ناتوانی ذهنی در کودکان مرتبط نیست.
به گزارش ایسنا، این مطالعه که در شبکه JAMA منتشر شده است، داده های بیش از 2.4 میلیون کودک متولد شده در سوئد از سال 1995 تا 2019 را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و تا دسامبر 2021 پیگیری شده است.
به گزارش مجله «هیل»، کارشناسان در نهایت به این نتیجه رسیدند که بین مصرف استامینوفن در دوران بارداری و اختلالات عصبی رشدی ارتباطی وجود ندارد و ممکن است این اختلالات به عوامل دیگری مرتبط باشد.
به گفته کارشناسان، مقایسه شاخص خطر مطلق (میزان بروز یک بیماری خاص در یک جمعیت معین در یک دوره زمانی معین) در کودکان 10 ساله در معرض استامینوفن با کودکانی که در معرض استامینوفن قرار نداشتند، نشان داد که در در مورد اوتیسم، این خطر 1.53% در مقابل 1.33% بود. این نرخ در قرارداد EdiHdi بوده است که این نرخ در مقابل 2.87 درصد 2.46 درصد بوده است و برای افراد کم توان ذهنی این آمار به 0.70 درصد در مقابل 0.82 درصد رسیده است.
از آنجایی که تجزیه و تحلیل اولیه نشان داد که به نظر می رسد خطر ابتلا به اوتیسم در عقب ماندگی ذهنی در کودکانی که مادرانشان در دوران بارداری استامینوفن مصرف کرده اند، اندکی افزایش می یابد، کارشناسان مطالعه دومی را بر روی خواهر و برادر انجام دادند.
مصرف استامینوفن مادران در دوران بارداری، بر اساس تجزیه و تحلیل متشکل از خواهر و برادر گروه کنترل یکی عدم مصرف یکی از اینها در بارداری بعدی و هیچ ارتباطی بین اختلالات رشد عصبی و مصرف استامینوفن گزارش نشده است.
این تحقیق نشان داد که بین مصرف استامینوفن و اختلالات رشد عصبی رابطه علت- معلولی وجود ندارد.
بر اساس نتایج این مطالعه، هیچ عامل یا علت خاص و منحصر به فردی به تنهایی نمی تواند این ارتباط را توضیح دهد، بلکه عوامل بسیاری مانند وضعیت سلامت والدین و ویژگی های جمعیت شناختی مانند سن، جنسیت، تحصیلات، شغل، درآمد، محل سکونت و… وضعیت اجتماعی و اقتصادی می تواند. آنها ممکن است به صورت جداگانه یا در ترکیب با یکدیگر رخ دهند و همچنین ممکن است بر رابطه بین مصرف استامینوفن و بروز این اختلالات تأثیر بگذارند.