به گزارش بازتاب آنلاین، کریس هادفیلد، فضانورد و فرمانده سابق ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌گوید: اگر فردی در حین انجام کاری خارج از فضاپیما (مانند پیاده‌روی فضایی) بمیرد، اولین قدم این است که جسد را به فضاپیما برگردانید. قفل هوا وی افزود: اگر فردی در فضا بمیرد، جسد را در لباس فضایی نگه می‌دارند، زیرا اگر از لباس خارج می‌شد، بوی بد تجزیه جسد پخش می‌شد و فضانوردان دیگر را آزار می‌داد. سپس جسد را در جای سرد ایستگاه فضایی قرار می دهند تا سرما دیرتر باعث تجزیه بدن شود.
به گفته زومیت، مشکل مرگ فضانوردان را می توان نسبتاً سریع در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) حل کرد. در چنین شرایطی ابتدا جسد برای مدتی در قسمت سردتر ایستگاه نگه داشته می شود و سپس آنچه احتمالاً منحصر به فردترین مراسم تشییع یا حمل جسد در تاریخ بشر است انجام می شود. در نهایت، واحد برنامه ISS تصمیم نهایی را در مورد نحوه نگهداری یا دفن بقایا می گیرد.
وقتی یک فضانورد در ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌میرد، ناسا سه گزینه برای مقابله با بدن دارد: اول، بازگرداندن جسد به زمین. ثانیاً جسد را به مداری می اندازند که در آن کاملاً از بین می رود و ثالثاً جسد را وارد جو زمین می کنند و در آنجا می سوزد و از بین می رود. البته ناسا همانطور که در بالا ذکر شد، خواسته های خود فضانورد را نیز در نظر خواهد گرفت. اما در سفرهای طولانی تر، مانند سفر به مریخ، روش های دیگری برای مقابله با بدن ممکن است ضروری باشد.
بدن را می توان به فضا پرتاب کرد. با این حال، این می تواند منجر به تبدیل شدن بدن به زباله های فضایی شود که خطری برای فضاپیماها و سایر تجهیزات ایجاد می کند. پرتاب یک جسد به فضا، قوانین بین المللی پیشگیری از زباله های فضایی را نقض می کند و می تواند باعث ایجاد مشکلات و تنش بین کشورها شود.
یکی یکی از پیشنهادات ناسا این است که جسد فرد متوفی را در یک کیسه قرار داده و سپس آن را به یک بازوی روباتیک خارج از فضاپیما وصل کنند. در فضا جسد یخ می زند. سپس بازوی ربات کیسه را به مدت 15 دقیقه تکان می دهد تا بدن به قطعات کوچک تبدیل شود. آب داخل کیسه از طریق یک دریچه تبخیر می شود و در پایان حدود 25 کیلوگرم زباله بدن باقی می ماند که باید به خاک برگردانده شود.
سوزان ویگ ماساک از این شرکت که خدمات تشییع جنازه سازگار با محیط زیست ارائه می دهد، می گوید همه چیز در فضاپیما باید فشرده و دقیق تنظیم شود. زیرا فضای زیادی برای نگهداری جسد سالم وجود ندارد. تعداد کیسه های بدن باید با تعداد خدمه منهای یک نفر مطابقت داشته باشد. چون آخری نمی تواند بدنش را در جیبش بگذارد.
اما وقتی به ماه برسید و در آنجا بمیرید چه اتفاقی برای بدن شما می افتد؟
هنوز هیچ دستورالعمل خاصی در مورد نحوه رسیدگی به جسد فردی که در ماه فوت کرده است وجود ندارد. این تصمیم احتمالاً به نظرات سایر فضانوردان در مأموریت و تیم های پشتیبانی روی زمین بستگی دارد. خواسته های فضانورد متوفی نیز در نظر گرفته شده است 3
ناسا بسیار مراقب است که میکروب های زمین را به سیارات و قمرهای دیگر سرایت نکند. بنابراین، اگر جسد یک فضانورد به زمین بازگردانده نشود، ناسا ترجیح می دهد آن را بسوزاند تا میکروب ها را از بین ببرد. اگر این امکان پذیر نباشد (مثلاً اگر اتفاقی برای کل خدمه بیفتد)، ممکن است اجساد در سطح ماه دفن شوند یا رها شوند.
اگر جسمی روی سطح ماه بماند، مانند روی زمین تجزیه نمی‌شود. اگر در روز ماه بمیرید و لباس فضانوردی بپوشید، باکتری‌ها در بدن شما فرآیند تجزیه طبیعی را مانند روی زمین آغاز می‌کنند. اما این روند طولانی نخواهد بود یا به همان اندازه مؤثر نخواهد بود. این به این دلیل است که آب موجود در جسد در محیط خلاء نزدیک ماه به سرعت تبخیر می شود.
با شروع شب طولانی قمری (که 14 روز زمینی طول می کشد)، جسد یخ می زند و فعالیت باکتری های در حال تجزیه به طور کامل متوقف می شود. از آنجایی که در این مرحله هیچ باکتری برای تجزیه جسد باقی نمانده است، بافت های نرم بدن دست نخورده باقی می مانند و تبدیل به “مومیایی ماه” می شود.
بدون حفاظت از جو و میدان مغناطیسی زمین، تشعشعات فضایی جسد را بیشتر تجزیه می کند. این فرآیند بسیار وقت گیر است و می تواند میلیون ها سال طول بکشد تا زمانی که فقط استخوان ها باقی بمانند.
نوسانات دما در ماه، از 127 درجه سانتیگراد در روز تا منفی 173 درجه سانتیگراد در شب، بدن را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند به دلیل یخ زدن و آب شدن مداوم بدن از هم بپاشد. اگر جسد در ماه دفن شود، از تشعشعات خطرناک سطح ماه محافظت می شود و دمای بسیار سرد بدن را برای مدتی سالم نگه می دارد و به شکل مومیایی حفظ می شود.
۵۸۵۸