قابل درک است که شاید مهمترین انتخابات در دولت ها، انتخابات در روستاها و شهرها و شاید مهمتر از آن انتخابات شهر تهران باشد، زیرا به طور کلی تهران الگویی برای شهرهای دیگر کشور است و عملا بقیه شهرها هستند. تلاش برای پیروی از آن به دنبال روش‌های سرمایه است.
مسئله حکمرانی از بالا به پایین در مقابل حکمرانی از پایین به بالا دو روشی است که معمولاً در جوامع مورد بحث قرار می گیرد.
حاکمیت از بالا به پایین در مقابل حکومت از پایین به بالا
با توجه به اهمیت این انتخاب در خرداد 1400 مقاله در سراسر کشور که متاسفانه توجهی به این موضوع نشده است نبود نوشتم چون به عنوان یک فرد فعال در حوزه مدیریت شهری و تمرکزم روی تهران (یک روز هم کاندیدای شهرداری تهران) هستم.
https://
www.khabaronline.ir/news/668891/کمپینی-برای-انتخاب-یک-شهردار-غیرسیاسی-از-جامعه-علمی. )
میدونستم پایان شهر که امروز میبینیم یعنی چی جهنم دنیا!؟
https://www.khabaronline.ir/news/1525303/ الفانتخاب دیگری زیر پوست شهر
شهر یک فضای زندگی است و باید بتواند در محیطی امن اما در محدوده تعاریف شهری آزادانه نفس بکشد.
متأسفانه اخیراً روش از بالا به پایین که مبتنی بر تفکر علمی نیست، به روستاها، شهرها و به ویژه پایتخت تحمیل شده است. نظرات حتی بدون مشورت با نخبگان شهر ابلاغ و اجرا شد و نتیجه آن چیزی است که امروز به وضوح مشاهده می کنیم: آلودگی، جرم و جنایت، خطرات طبیعی و انسان ساز، نبود خدمات حیاتی کافی، وسعت بیش از حد شهر. کمبود شریان های حیاتی و ترافیک مرگبار، هوای سمی و… همه در شرایط عادی، وای به حال روزی که تهدیدی مانند زلزله احتمالی (حتی) اضافه شود!
با توجه به تعبیر سرزندگی سکونتگاه های انسانی، توجه به مشارکت کنندگان و عوامل موثر در زندگی شهری اعم از شهروندان، تجار کوچک و بزرگ، مردم کوچه و بازار، آموزش، بهداشت، محیط زیست، شادی شهری و مسائل معنوی روانشناسی شهر و شهروندان آن، آسیب های اجتماعی و امنیت و به طور خلاصه همه عوامل و بخش های شهری، اساساً همه دست اندرکاران طراحی شهر، باید توسط مدیریت شهری برای مشارکت در برنامه ریزی و برنامه ریزی آن آماده شود. تصمیمات، که به معنای روش از پایین به بالا است. متأسفانه در مدیریت شهری مانند تهران و سایر شهرها و روستاهای کشور، نظرات صاحبان اصلی شهرها و روستاها نه تنها به هیچ وجه مورد توجه قرار نمی گیرد، بلکه گاه مورد توهین قرار می گیرد! که وضعیت کنونی نتیجه همین نگاه انسان دوستانه و بیولوژیک است.
البته با نگاهی به تاریخچه حکمرانی در ادوار مختلف تاریخی در ایران عزیزمان از ابتدا تا به امروز باید تا حدودی واقع بین بود و از ترکیبی مناسب از دو روش برجسته حکمرانی برای مدیریت شهرها استفاده کرد. به عنوان مثال آنچه که برای تهران مسلم است، آن چیزی که سطحی باید آن را مدیریت شهری بنامیم، تا به امروز فاقد هرگونه دیدگاه منطقی و حتی غیرمنطقی است، بلکه فقط اعمال باورهای نادرست و اجباری است که نتیجه آن هرج و مرجی است که در شهر می بینم. ، که من از نزدیک شاهد آن بودم. دیگر جایی برای سوفسطائیان نیست.
زمان تغییر کمی دیر است، اما باز هم باید شروع کرد تا فرزندان ما حداقل معنای زندگی در یک شهر امن را تجربه کنند. بدون شک چنین تغییراتی در یک نهاد شهری تأثیر مستقیمی بر حاکمیت کلان نیز خواهد داشت که در صحنه جهانی به «جهانی بیندیشید، محلی عمل کنید» از آن یاد می‌شود.
* استاد نمونه مهندسی عمران کشور