ماه کامل ماه آبی را تماشا کنید مرداد آدم ربایی

در روز دوشنبه، 19 آگوست، آسمان‌نگاران می‌توانند «غیر معمول‌ترین» ماه کامل را تماشا کنند، زیرا این ماه نیز یک «ماه آبی» خواهد بود.

به گزارش ایتنا به نقل از اسپیس، اما چرا به آن ماه آبی می گوییم؟ آیا دومین ماه کامل که در یک ماه تقویمی رخ می دهد به عنوان “ماه آبی” تعریف نمی شود؟ ماه کامل این ماه در 19 آگوست رخ خواهد داد که تنها ماه کامل آگوست 2024 خواهد بود. پس چگونه می توانیم این ماه را “آبی” بنامیم؟

این در واقع یک ماه آبی است، به شرطی که از یک قانون تا حدی مبهم پیروی کنیم. در واقع، قانون فعلی «دو ماه کامل در یک ماه» جایگزین قانونی شده است که به ما اجازه می‌دهد ماه کامل این ماه را «آبی» بنامیم.

سردرگمی در مورد نامیدن ماه کامل به عنوان ماه آبی را می توان به مجله Sky & Telescope که به طور ناخواسته فرهنگ عمومی و زبان انگلیسی را تغییر داد، ردیابی کرد.

در شماره جولای 1943 این مجله، لارنس جی لافلور اصطلاح “ماه آبی” را ابداع کرد. آقای لافلور این اصطلاح غیرمعمول را از نسخه ای از نسخه منسوخ شده سالنامه کشاورزان مین در سال 1937 نقل کرد.

صفحه تقویم مورخ اوت 1937 معنای تقویم اصطلاح “ماه آبی” را در آن زمان می دهد.

هر از چند گاهی توضیح داده می شود یکی از چهار فصل، دقیقاً چهار ماه به جای سه فصل معمول وجود دارد. هفت قمر آبی در یک چرخه قمری نوزده ساله وجود دارد.

یک غفلت ناگوار

آقای لافلور در نقل قول آن گزارش سالنامه مرتکب خطای اساسی شد. او هرگز تاریخی برای ماه آبی تعیین نکرد. و در سال 1937 این رویداد در 21 اوت رخ داد. این سومین ماه کامل در تابستان 1937 بود، فصل تابستانی که در مجموع چهار ماه کامل را به نمایش گذاشت. هر ماه در یک فصل نام هایی داده می شد: برای مثال، اولین ماه کامل تابستان را ماه اوایل تابستان، دومی را ماه نیمه تابستان و آخرین ماه کامل تابستان را ماه اواخر تابستان نامیدند. اما زمانی که یک فصل خاص دارای چهار ماه کامل باشد، ظاهراً فصل سوم ماه “آبی” نامیده می شود، به طوری که ماه چهارم و آخر همچنان ماه آخر نامیده می شود.

پس قانون دو ماه کامل در یک ماه را که امروزه اینقدر محبوب است، از کجا پیدا کردیم؟

اشتباه پروت

یک بار دیگر باید از صفحات مجله آسمان و تلسکوپ دیدن کنیم. این بار جیمز هیو پروت در صفحه 3 شماره مارس 1946 مقاله ای نوشت و اصطلاح «ماه آبی» را ذکر کرد و به مقاله آقای لافلور اشاره کرد. اما از آنجایی که تاریخ مشخصی وجود نداشت که تا آن زمان بتواند درخواست تجدید نظر کند، تفسیر او از تصمیم در سالنامه کشاورزان مین بسیار ذهنی بود. پروت در نهایت به این نتیجه رسید: هر 19 سال 7 ماه آبی وجود دارد و ما در یک سال 13 ماه کامل داریم. این یعنی 11 ماه با یک ماه کامل و یک ماه با دو ماه کامل. بنابراین دومین ماه کامل در یک ماه را می توان به ماه آبی تعبیر کرد.

آقای پروت نسخه ای از سالنامه 1937 نداشت، وگرنه مطمئناً متوجه می شد که “فرض دو ماه کامل در یک ماه” کاملاً اشتباه است، همانطور که ماه آبی در 21 اوت 1937 نیز چنین بود. در آگوست 2024، بدون شک دومین ماه کامل خواهد بود. یک ماه نگذشته!

اپیدمی

اظهارات آقای پرو در سال 1946 یک تفسیر نادرست بود و اگر دبورا برد از آن در برنامه رادیویی ملی خود در 31 ژانویه 1980 استفاده نمی کرد، ممکن بود کاملاً فراموش شود. تقریباً می توان گفت که قانون جعلی ماه آبی پس از نمایش رادیویی رایج شد. در سال‌های بعد، این توصیف جدید از ماه آبی در مکان‌های متنوعی مانند «ویرایش کودکان سالنامه جهانی» ظاهر شد.

برگردیم به کل ماه آگوست.

طبق قانون تقویم قدیمی، این یک ماه آبی است.

چهار ماه کامل برای فصل تابستان 2024 وجود دارد:

21 ژوئن ماه اوایل تابستان، 21 جولای ماه نیمه تابستان، 19 آگوست ماه آبی و 17 سپتامبر ماه اواخر تابستان است.

این به این معنی است که این سومین ماه کامل و ماه آبی فصل تابستان 2024 در 19 اوت خواهد بود، طبق قانون اصلی تقویم قانونی مین که توسط آقای لافلور ارائه شد و بعداً توسط آقای پروت تفسیر شد.

آیا ماه واقعا آبی می شود؟

بله، اما فقط در شرایط آب و هوایی خاص. پس از فوران بزرگ آتشفشان کراکاتوآ در سال 1884، ابر عظیمی از خاکستر و غبار در ارتفاع 5 تا 30 مایلی یا هشت تا 48 کیلومتری از سطح زمین وارد استراتوسفر شد. ذرات خاکستر در اندازه میکرون به عنوان یک فیلتر عمل کردند، نور قرمز را پراکنده کردند و ماه و خورشید را به رنگ آبی متمایز تبدیل کردند که ماه ها پس از فوران از بسیاری از نقاط نیمکره شمالی قابل مشاهده بود.

علاوه بر این، فوران‌های آتشفشانی دیگری نیز مسئول شکل‌گیری قمرهای آبی هستند، از جمله فوران ال چیچون در مکزیک در سال 1983 و فوران کوه پیناتوبو در فیلیپین در سال 1991.

و در 24 سپتامبر 1950، 200 مایل (321 کیلومتر) دود ناشی از مجموعه ای از آتش سوزی های جنگلی در شمال آلبرتا، کانادا، تاریکی غیرمعمولی را در ظهر ایجاد کرد و باعث شد که خورشید به طرز وحشتناکی صورتی، آبی و حتی بنفش بدرخشد.

با این حال ماه کامل در شرایط عادی آبی نمی شود و رنگ طبیعی خود را حفظ می کند.