شعاع ماه در طول صد میلیون سال گذشته، حدود ۵۰ متر کوچک شده است. دانشمندان این موضوع را با تجزیه و تحلیل تصاویر گسل‌های رورانده (معروف به اسکارپ) روی سطح ماه کشف کردند.
به گزارش فرادید، این تصاویر توسط فضانوردان آپولو و اخیراً مدارگرد شناسایی ماه ناسا گرفته شده است. محققان دریافتند کانون برخی از ماه‌لرزه‌های کم‌عمق با این گسل‌های رانش مرتبط باشند.
آن‌ها همچنین دریافتند که ماه یک هسته داخلی به قطر ۵۰۰ کیلومتر دارد که تا حدی مذاب است، اما چگالی آن بسیار کمتر از هسته زمین است.
ماه از نظر تکتونیکی فعال است چون داخل آن هنوز در حال خنک شدن و انقباض است. پوسته ماه بسیار شکننده است، بنابراین با کوچک شدن قسمت داخلی، پوسته متلاشی می‌شود و در نتیجه وقتی پوسته‌ای روی قسمت‌های دیگر رانده شود، اسکارپ (گسل رورانده) ایجاد می‌شود.
دست‌کم برخی از اسکارپ‌های قمری ترک‌ها و چین و چروک‌هایی هستند که در اثر آن انقباض آهسته ایجاد می‌شوند. تمامی شواهد حاکی از آنست که این فرآیند هنوز هم در حال رخ دادن است، هرچند فشارهای روی ماه به دلیل گرانش زمین (نیروهای جزر و مد) اثر بیشتری بر وقوع ماه‌لرزه دارند.
آیا کوچک شدن ماه عواقبی برای زمین (یا انسان‌ها) دارد؟
سرعت این کوچک شدن تقریباً نامحسوس و معادل تغییر شعاع ماه به میزان حدود یک کوئنتیلیونم (10 به توان 18) درصد در سال است.
بنابراین، اندازه ظاهری ماه در آسمان در طول عمر مورد انتظار زمین، تغییر محسوسی نخواهد داشت. به علاوه، ماه به دلیل از دست دادن جرم کوچک نمی‌شود بلکه فشرده‌تر می‌شود و بنابراین نیروی گرانشی بین زمین و ماه یکسان باقی خواهد ماند.
اما این به آن معنا نیست که تکامل ماه در آینده روی زمین هیچ اثری نخواهد گذاشت. به دلیل نیروهای جزر و مدی بین زمین و ماه، اندازه مدار ماه هر سال حدود ۳.۸ سانتی متر افزایش می‌یابد.
همانطور که ماه از ما دور می‌شود، دوره مداری آن نیز افزایش می‌یابد و چرخش زمین کند می‌شود. هر قرن، این فرآیند حدود ۲.۳ میلی ثانیه به طول یک روز روی زمین اضافه می‌کند.
اما این تأثیر نیز تقریباً نامحسوس است. تغییر اندازه ظاهری ماه به دلیل عقب‌نشینی آن از ما بسیار ناچیز است و با تغییر اندازه ماهانه به دلیل گردش بیضوی آن به دور زمین کاملاً کمتر می‌شود.
با این حال، کوچک شدن ماه اگر در طول زمانی بسیار بسیار طولانی در نظر گرفته شود، عواقب شدیدی برای زمین خواهد داشت. جریان‌های اقیانوسی مختل می‌شوند، به این معنا که بسیاری از گونه‌های آبزی از بین خواهند رفت.
خود زمین نیز ناپایدار می‌شود و شروع به لرزیدن می‌کند و فصول سیاره را مختل می‌کند و سبب تغییرات ویرانگری در آب و هوا می‌شود. با این حال، این چیزی نیست که حالا نگران آن باشید. این اتفاق تا چندین میلیارد سال دیگر نخواهد افتاد.
منبع:عصرایران