تکامل می تواند تغییرات شگفت انگیزی ایجاد کند. به عنوان مثال، پرندگان آوازخوان پرنده امروزی از دایناسورهای زمینی و بدون بال که میلیون ها سال پیش در زمین پرسه می زدند، نشأت گرفته اند. اما به نظر می رسد برخی از موجودات حتی در بازه های زمانی بسیار طولانی، تغییرات بسیار کمی را تجربه می کنند. Coelacanth یکی این یکی از آن موجوداتی است که شبیه همتایان فسیلی 410 میلیون ساله خود است.
به گزارش زومیت، دانشمندان مدت هاست به این فکر می کنند که چگونه این گونه ها می توانند در برابر فشارهای انتخاب طبیعی مقاومت کنند. فرضیه غالب برای توضیح این «پارادوکس رکود» این بود که انتخاب طبیعی گاهی اوقات برای برخی از گونه‌ها ویژگی‌های معمول یا متوسط را انتخاب می‌کند، به جای انتخاب ویژگی‌های غیرعادی‌تر که باعث تغییر گونه‌ها می‌شود و آنها را بدون تغییر می‌گذارد. این “انتخاب پایدار” نامیده می شود.
اما مطالعه اخیر منتشر شده در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم مخالف ایده تثبیت انتخاب است. طبق این مطالعه، تکامل به طور مداوم از ویژگی های مختلف حیوانات به ظاهر تغییرناپذیر حمایت می کند که بقای کوتاه مدت آنها را بهبود می بخشد. جیمز استرودنویسنده اصلی این مطالعه و زیست‌شناس موسسه فناوری جورجیا می‌گوید: «اما در دراز مدت، تمام این تکامل خنثی می‌شود و هیچ تغییری رخ نمی‌دهد.
استرود و همکارانش چهار گونه آنول را بررسی کردند. همه این مارمولک ها به مدت 20 سال در جزیره کوچکی در باغ گیاه شناسی گرمسیری Fairchild در فلوریدا بدون تغییر زندگی کردند. محققان اعضای این جمعیت را هر شش ماه به مدت سه سال دستگیر کردند. آنها اندازه سر، طول پا، قد و وزن هر مارمولک و همچنین اندازه بالشتک های چسبناک آن را اندازه گرفتند و مشخص کردند کدام گونه زنده مانده است.
استرود انتظار انتخاب ثابتی را داشت که صفات مشابهی را حفظ کند. در عوض، او نشانه های واضحی از انتخاب جهت را دید. برخی از مارمولک ها با ویژگی های منحصر به فرد، مانند انگشتان پا، در کوتاه مدت بهتر از بقیه زنده ماندند. با این حال، “بهترین” کیفیت در هر نسل تغییر کرد. برای مثال، در برخی سال‌ها پاهای بلند به بقا کمک می‌کرد، در برخی دیگر پاهای کوتاه‌تر بهتر بود.
جهت و قدرت انتخاب در مارمولک ها به قدری متفاوت بود که گاهی اوقات هیچ الگوی واضحی وجود نداشت. رزماری گرانتزیست‌شناس تکاملی دانشگاه پرینستون می‌گوید: «این گونه تغییرات احتمالاً در مقیاس کوچک و بدون تغییر جهت کلی رخ می‌دهند.
از آنجایی که این مطالعه نشان می دهد که انتخاب طبیعی از سال به سال به صفات غیرعادی بیشتری نسبت به صفات متوسط ترجیح می دهد، نتایج آن نظریه تثبیت انتخاب را تایید نمی کند. تاداشی فوکامییک بوم‌شناس که در دانشگاه استنفورد به مطالعه تکامل می‌پردازد، می‌گوید که نتایج در عوض توضیح خوبی برای اینکه چرا آنچه را که فکر می‌کنیم انتخاب را تثبیت می‌کند، می‌بینیم ارائه می‌کند.
بسیاری از ویژگی های جدید در کوتاه مدت در حال توسعه هستند. با این حال، آنها هیچ مزیت قابل توجهی در دراز مدت ارائه نمی دهند. به عبارت دیگر، گونه های خفته ممکن است به سادگی بهترین ترکیب ممکن از صفات را برای دستیابی به موفقیت پایدار در محیط خود یافته باشند.
حال این سوال مطرح می شود: اگر محیط اطراف یک گونه ساکن به طور چشمگیری تغییر کند چه اتفاقی می افتد؟ برای یافتن پاسخ این سوال بزرگتر، استرود به سفر به فلوریدا برای ردیابی نسل های بیشتری از مارمولک ها ادامه می دهد.