عواقب یک مطالعه علمی جدید نشان می دهد که جویدن اشیاء سخت مانند چوب مداد می تواند در افزایش سطح آنتی اکسیدان ها در مغز و بهبود عملکرد حافظه بعدی نقش داشته باشد.
تأثیرات جویدن و اشیاء سخت روی مغز چیست؟
به گفته دیجیاتو ، جویدن اشیاء سخت مانند قطعات چوبی ، یکی این یکی از عادت های برخی از گونه های پستاندار است و فرض بر این است که دلایل مختلفی برای چنین رفتارهایی دارد. یک مطالعه جدید ادعا می کند که چنین رفتارهایی ممکن است مزایای قابل توجهی داشته باشد ، از جمله افزایش جریان خون به مغز. با افزایش گردش در عروق مغزی ، سطح مواد آنتی اکسیدانی در بافت بافت ممکن است بر بهبود عملکردهای عصبی مانند حافظه تأثیر بگذارد. با این حال ، در برخی موارد ، این عادت ممکن است به یک بیماری عصبی تبدیل شود که در دسته اختلالات مستهجن به عنوان نور قرار می گیرد.
در گذشته ، تحقیقات بسیاری در مورد فواید جویدن آدامس در انسان انجام شده است ، و بیشتر عواقب آن نشان می دهد که این مزایای بسیاری برای عملکرد مغز دارد. تحقیقات جدید اکنون نشان داده است که اشیاء جویدن مانند قلم و اتوماتیک می توانند نتایج مشابهی را به دست آورند. به طور کلی ، این یک عادت دلپذیر به دلیل عوارضی مانند جویدن آیتم ، دندان ، لثه و زخم های شفاهی و زبانی نیست.
محققان دریافتند که افرادی که دارای مشکلات نقض اشیاء دشوار هستند ، اغلب با مشکلات شناختی و اختلالات روانی روبرو می شوند. با این حال ، هنوز مشخص نیست که چگونه جریان خون به بافت مغز می تواند بر سطح برخی از مواد مانند آنتی اکسیدان تأثیر بگذارد. در هر صورت ، نتایج نسبتاً قوی وجود دارد که جویدن وسایل یا سایر اشیاء نرم یا سخت می تواند با افزایش رادیکال های آزاد ، آسیب های ناشی از نورون ها و بافت های عصبی را افزایش دهد.
یک مطالعه جدید از 5 دانشجو یکی دانشگاه های کره جنوبی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول به جویدن موم پارافین داده شد. گروه دوم مجبور شد یک تکه چوب را جوید. پس از 5 دقیقه ، مقادیر گلوتاتیونی ، یک آنتی اکسیدان طبیعی در بدن ، توسط رزونانس مغناطیسی (MRS) در مغز داوطلبان اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که جویدن میزان این ماده در مغز را افزایش می دهد ، که بیشتر در گروه چوب است. بیشترین افزایش غلظت گلوتاتیون در قشر نارگیل جلو بود که به عملکردهای پیشرفته عصبی مانند فداکاری ، برآورد جایزه ، تصمیم گیری و احساسات کمک می کرد.
طیف نگاری نشان می دهد که ترکیبی از تشدید مغناطیسی و آزمایش های روانشناختی قبل از شکستن پارافین یا چوب با بهبود عملکرد حافظه مستقیم در مغز همراه است. به عبارت دیگر ، می توان گفت که داوطلبان پس از جویدن یک تکه چوب با بالاترین میزان گلوتاتیون ، بهترین عملکرد را در تست های حافظه انجام می دهند. داده ها و جزئیات این مطالعه در مجله Frontiers در علوم اعصاب سیستم منتشر شد.