قاره آمریکا و زمان و نحوه ورود اولین انسان‌ها به این منطقه از زمان‌های قدیمی تاکنون مورد بحث و جدل دانشمندان قرار گرفته است. در قرن بیستم، باستان‌شناسان اعتقاد داشتند که انسان‌ها قبل از ۱۴ هزار سال پیش به قاره آمریکا نرسیده‌اند. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که انسان‌ها حدود ۲۳ هزار سال قبل، یعنی حدود ۷ هزار سال زودتر از آنچه قبلاً فکر می‌شد، به قاره آمریکا وارد شده‌اند.
کارشناسان قرن بیستم بر این باور بودند که حضور انسان در قاره آمریکا با تشکیل یک گذرگاه بدون یخ بین دو صفحه یخی عظیم که کانادا کنونی و شمال ایالات متحده را در بر می گیرد، همزمان است. بر اساس این ایده، گذرگاهی که در اثر ذوب شدن یخ ها در پایان آخرین عصر یخبندان ایجاد شد، به مردم اجازه داد تا از آلاسکا به قلب آمریکای شمالی سفر کنند. با این حال، با گذشت زمان این ایده از بین رفت. در دهه های اخیر گفته شده است که اولین شواهد حضور انسان در قاره آمریکا به 14000 تا 16000 سال قبل برمی گردد.
رد پای گروهی از افراد در سنین مختلف
در سپتامبر 2021، مقاله ای در مجله Science منتشر شد که قدمت آثار فسیلی انسان های کشف شده در نیومکزیکو را به حدود 23000 سال پیش، یعنی اوج آخرین عصر یخبندان، نشان می داد. این مطالعه جدید اطلاعات ارائه شده در این مقاله را تایید می‌کند و بیان می‌کند که قدمت ردپاهای باستانی در پارک ملی وایت سندز در نیومکزیکو به حدود 23000 سال پیش برمی‌گردد و آنها را به قدیمی‌ترین آثار انسانی در قاره آمریکا تبدیل می‌کند.
علاوه بر این، این تحقیق جدید شواهد بیشتری ارائه می دهد که انسان های اولیه در اوج آخرین عصر یخبندان در دنیای جدید زندگی می کردند. زمانی که یخچال های طبیعی تقریباً یک چهارم سطح زمین را پوشانده بودند.
رد پای انسان در منطقه مورد مطالعه
ردپای پارک ملی «وایت سندز» برای اولین بار در سال 2009 در سواحل یک دریاچه ماقبل تاریخ کشف شد. تا نوامبر 2021، در مجموع 61 بقایای انسانی و همچنین شواهدی از ماموت‌ها، دایرولف‌ها و شیرهای آمریکایی پیدا شده است. در مطالعه‌ای در سال 2021 که نتایج آن اکنون بر اساس تاریخ‌گذاری رادیوکربن، مکانیزمی برای تعیین سن ارگانیسم‌های مصرف‌کننده کربن تأیید شده است، دانشمندان قدمت دانه‌های گیاهان آبزی را که در ردپاها جاسازی شده بود، تعیین کردند و تخمین زدند که این آثار 23000 تا 21000 سال پیش کشف شده‌اند.
تاریخ گذاری رادیوکربن بر اساس روشی است که ایزوتوپ های کربن به صورت رادیواکتیو در موجوداتی که در 50000 سال گذشته مرده اند، تجزیه می شوند. در واقع هر نوع ماده آلی را می توان با استفاده از این روش تاریخ گذاری کرد.