اکنون تحقیقات نشان می دهد که افزایش قرار گرفتن در معرض فنل می تواند منجر به تغییراتی در سیستم الکتریکی و ریتم قلب شود.
گزارش کردن مهر هانگ شنگ وانگ، نویسنده اصلی، استاد فارماکولوژی، فیزیولوژی و نوروبیولوژی در دانشگاه سینسیناتی گفت: این اولین مطالعه ای است که اثرات قرار گرفتن در معرض فنل بر فعالیت الکتریکی قلبی در انسان را بررسی می کند.
تیم تحقیقاتی بر روی داده های سلامتی حدود 10000 نفر که در نزدیکی کارخانه سابق فرآوری اورانیوم وزارت انرژی ایالات متحده در فرنالد، خارج از سینسیناتی زندگی می کردند، تمرکز کردند. قرار گرفتن آنها در معرض اورانیوم و سایر مواد شیمیایی بین سال های 1990 و 2008 پیگیری شد.
در همان روز، یک نمونه ادرار (برای اندازه گیری سطح فنل) و یک نوار قلب (ECG) از هر شرکت کننده جمع آوری شد. نمونه های ادرار توسط کارشناسان مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده مورد ارزیابی قرار گرفت و الگوهای فعالیت قلبی ECG توسط پزشکان آموزش دیده ارزیابی شد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد قرار گرفتن در معرض فنل بالا با تغییر فعالیت الکتریکی قلب مرتبط باشد.
این امر به ویژه در مورد زنان صادق بود: زنانی که در معرض سه فنل BPA، BPF و BPA+F بودند، تاخیر زمانی در انتقال سیگنال‌های الکتریکی از دهلیزهای فوقانی قلب به بطن‌ها را تجربه کردند.
وانگ گفت: “به نظر می رسد وزن نیز نقشی را ایفا کند، زیرا این ارتباط به ویژه در زنان با شاخص توده بدنی بالاتر مشهود بود.”
در مردان، قرار گرفتن بیشتر در معرض فنولتریکلوکاربان (TCC) با یک ناهنجاری دیگر مرتبط بود – فواصل ضربان قلب طولانی تر. این بدان معناست که سیستم الکتریکی قلب برای شارژ مجدد بیش از حد منتظر می ماند که می تواند ریتم قلب را مختل کند.
وی خاطرنشان کرد: ممکن است فنل ها تنها مقصرهای شیمیایی نباشند که بر قلب تأثیر می گذارد.
وانگ گفت: “مواد شیمیایی جدیدی وجود دارد، بنابراین گام بعدی مطالعه این مواد شیمیایی جدیدتر محیطی و تمرکز بر اثرات آنها در سطح فردی در افرادی است که در برابر بیماری قلبی آسیب پذیر هستند.”