در این مقاله به بررسی تاریخچه تلاش ایران خودرو برای ورود به بازار چین پرداخته ایم. تلاشی که هرگز به نتیجه نرسید.
صنعت خودروی چین روز به روز در حال پیشرفت است و چشم بادامی سرزمین اژدها هر روز رکورد فروش را به ثبت می رساند. بدون شک چینی ها در آینده ای نه چندان دور ستون فقرات این صنعت خواهند بود و همه تحلیل ها نشان می دهد که پیشرفت آنها بیش از حد انتظار است. البته صنعت خودروی چین پیشرفت خود را مدیون بازار بزرگ خود است که باعث شد غول های این صنعت سرمایه گذاری های مشترک بزرگی برای کسب سود بیشتر و غنی سازی غول خودروسازی چین انجام دهند. امروزه دیگر شنیدن ورود چینی ها به بازارهای بزرگ برای ما عجیب نیست و اکنون همه ما درک درستی از جایگاه چینی ها در صنعت خودروسازی جهانی داریم. ایران هم یکی یکی از مقاصد خودروهای چینی است و در سال های اخیر شاهد واردات و مونتاژ خودروهای چینی معمولا میان رده در ایران بوده ایم.
در حال حاضر صادرات خودروهای ایرانی به کشورهای دیگر یک رویا به نظر می رسد. البته در سال های گذشته بر اساس مناسبات سیاسی صادرات داشته ایم، اما از نظر فنی، صادرات پربار و واقعی برای خودروسازی ایران غیرممکن به نظر می رسد. با پیشرفت هایی که چینی ها در سال های اخیر کرده اند، امکان ورود ایرانی ها به بازار چین وجود ندارد، اما زمانی قرار بود ایران خودرو خودروهای خود را در سرزمین اژدها بفروشد. در زیر به بیان تلاش Blue Covered Special Road برای ورود به بزرگترین بازار خودروی جهان خواهیم پرداخت.
تولید نگران کننده در چین حتی قبل از ایران
بررسی رسانه های چینی نشان می دهد که ایران خودرو در سال 2006 تلاش جدی برای ورود به بازار چین داشته است. ایران خودرو در سال 2005 به توافقات اولیه برای سرمایه گذاری مشترک با شرکت چینی یانگمن دست یافت. در آن زمان شرکت چینی یانگمن به دنبال شریکی قوی برای عرضه خودروهای لوتوس به بازار چین بود و مذاکرات گسترده ای با ایران خودرو داشت. اصرار چینی ها بر داشتن 70 درصد سهام در جوینت ونچر بود و سهم ایران خودرو 30 درصد بود. از طرفی ایران خودرو مشارکت 50-50 را در نظر داشت و این اولین نقطه اختلاف چینی ها و ایرانی ها در این مشارکت بود.
دو خودروساز به توافق رسیده اند که اولین خودروی تولیدی برای بازار چین سمند سورن باشد. دقت کنید سمند سورن هنوز به بازار ایران نرسیده بود و قرار بود قبل از ایران شاهد فروش این خودرو در چین باشیم. البته همانطور که در تصویر مشاهده می کنید نسخه ای که برای بازار چین تهیه شده بود دارای جلوپنجره و نشان متفاوتی بود اما جدای از آن بقیه المان ها دقیقا مشابه نمونه هایی بودند که روی سمند تولید شده در ایران مشاهده می شد. . سورن. این خودرو در چین با کد فنی GHK7180 تعریف شد و زمان ها بر اساس تولید 30000 دستگاه در کارخانه ای جدید در استان شاندونگ بود.
قرار بود قطعات پایه در ایران تولید و به چین صادر شود و برای این خودرو همان موتور XU7 را از گروه PSA داشتیم اما در نهایت این همکاری هیچ وقت به نتیجه نرسید اما چرا؟ همانطور که گفته شد، شرکت چینی یانگمن به دنبال شریک قدرتمندتری بود و تولید محصولات لوتوس برای آنها در اولویت قرار داشت، بنابراین با پروتون مالزی شریک شدند و ایران خودرو را ترک کردند و در نهایت در سال 1387 ایران خودرو از این مشارکت خارج شد. سرمایه گذاری بیرون آمد.
وضعیت کنونی بازار و صنعت چین نشان می دهد که شاید حضور و ماندگاری ایران خودرو در چین می توانست باعث رشد این خودروساز شود و در آینده شرکای جدیدی در این کشور برای تولید محصولات مشترک پیدا کند، اما در هر در این صورت، پروژه تامین سورن در چین شکست خورد، اما به این ترتیب رویای خودروهای ایرانی در چین پایان مییابد. نبود!
صندوق دار پژو 206 ایران خودرو در نمایشگاه پکن!
بررسی سوابق رسانه ای و نمایشگاهی چین در این کشور حکایت از تلاش دیگر ایران خودرو در آن سال ها برای حضور در بازار چین دارد. خودروی ایرانی خودرو پژو 206 در سال 1385 جعبه تولید خود را به نمایشگاه پکن آورد و در آنجا به دنبال شریکی برای عرضه این خودرو به بازار چین بود. اما مشکل اصلی این بود که شرکت فرانسوی پژو ATM 206 را برای بازار چین با همکاری دانگ فنگ پژو توسعه داده بود. در واقع ایران خودرو محصولی را که شرکت مادر در چین تولید می کند به نمایشگاه پکن آورده بود. این موضوع باعث عصبانیت فرانسوی ها از اقدام ایران خودرو شد و پژو هرگز اجازه نداد ایران خودرو محصولات پژو را در بازار چین عرضه کند.
اگر به خاطر داشته باشید، چند سال پیش بحث در مورد هزینه های هنگفت توسعه دستگاه خودپرداز پژو 206 حواشی زیادی در رسانه ها داشت. یکی به گفته نمایندگان مجلس، توسعه 206 دستگاه خودپرداز 250 میلیون دلار هزینه داشته است. برخی دیگر هزینه توسعه را 148 میلیون دلار و در نهایت مدیران ایران خودرو هزینه این پروژه را 12 میلیون دلار اعلام کردند. فراموش نکنیم که هزینه واقعی و دقیق این پروژه هرگز اعلام نشد، اما سوال اصلی این است که چرا این پروژه انجام شد؟ همانطور که اشاره کردیم در آن سال ها پژو نسخه جعبه ای 206 را با دانگ فنگ برای بازار چین توسعه داده بود و اکنون سوالی که مطرح می شود این است که چرا ایران خودرو برای پروژه ای که در همان زمان و یا حتی قبل از آن در چین انجام شده بود هزینه کرد. . چگونه می توان فهمید که پروژه صندوق پژو 206 یک پروژه کاملا داخلی است و نمی توان تصور کرد که هزینه ها در آن سال ها انجام شده و پروژه به صورت آماده در چین خریداری شده است؟ البته اینها فقط ادعاهایی است که فقط با ارائه مستندات قابل اثبات است، اما با در نظر گرفتن همه چیز، همه چیز محتمل به نظر می رسد.
در نهایت ایران خودرو هرگز به بازار چین باز نشد و پرونده جاده ویژه آبی پوش در سرزمین اژدها بسته شد. شاید ورود ایران خودرو به چین در آن سال ها حرکتی کم ارزش به حساب می آمد، اما با توجه به وضعیت فعلی صنعت خودروی چین، حضور ایران خودرو می تواند به پیشرفت صنعت کشور کمک کند و شاید زمینه ساز همکاری های گسترده تر باشد چینی.
منبع:آخرخودرو