فاجعه ای باورنکردنی و وحشتناک برای اقتصاد و مردم ایران در راه هست!

به گفته پی ام آپ، خبر غم انگیز در مورد شرایط اقتصادی ایران را منتشر کرد که قابل توجه بود و تصویری است از وضعیت وحشتناک اقتصادی مردم!

در این گزارش می خوانیم:

* مرکز تحقیقات شورای اسلامی در گزارشی به بررسی وضعیت فقر و ویژگی های فقرا در دهه 1390 پرداخت و خاطرنشان کرد: نداشتن شغل با بیمه، نداشتن سواد، تحصیلات کمتر، داشتن فرزند و اجاره نشین بودن از عوامل توضیح دهنده فقر در کشور بوده اند.

* این گزارش با بیان اینکه در دهه 1390 فقر در ایران “افزایش” و “تعمیق” یافته، می افزاید:خط فقر متوسط کشــوری درسال1400 به طور سرانه یک میلیون و 680 هزارتومان برای هر فرد بوده یعنی درصد جمعیت زیر خط فقر مطلق درکشور در سال 1400 برابر 30.4 درصد بوده است.

* در مجموع، نرخ فقر از سال 1385 رو به افزایش بوده و از سال 1397 به بیش از 30 درصد رسیده است. از سوی دیگر، این گزارش حاکی از آن است که شکاف فقر که فاصله بین فقرا و خط فقر را اندازه گیری می کند، به بالاترین حد خود رسیده است.در سال 1399 و 1400 به بالاترین مقدار خود یعنی حدود 27 درصد رسیده است.

* یکی از نتایج قابل تامل در این گزارش، اتفاقی است که برای خوراک خانوارها رخ داده به طوری که گزارشگران آن تصریح داشته اند که در دهه 1390 به طور همزمان سه اتفاق برای مصرف خوراکی خانوارها رخ داده است: افزایش سهم خوراک از کل هزینه خانوار 2-کاهش کل خوراک خانوار یعنی کاهش کالری دریافتی 3- کاهش کیفیت کالری دریافتی خانوار.

* اشتراک گذاری محل اقامت مجموع هزینه‌های خانوار نیز مانند سایر مایحتاج اولیه در دهه فوق‌الذکر 4 درصد افزایش داشته است.

*بخش دیگری از گزارش مرکز پژوهش های مجلس  به بررسی عوامل ایجاد فقر در سطح خانوار پرداخت و نوشت: در اواسط دهه 1380 و اوایل دهه 1390، صرفاً با داشتن شغل، بین فقرا و غیر فقیر تفاوت معناداری وجود داشت. اما به مرور زمان با افزایش فقر و همچنین با افزایش اهمیت مشاغل تخصصی، درصد خانوارهای کارگر سرپرست بین فقیر و غیر فقیر تقریباً یکسان و در حدود 60 درصد بوده است. از سوی دیگر، در حالی که درصد شاغل و بیکار بین فقیر و غیر فقیر یکسان است، 37 درصد از خانوارهای غیرفقیر دارای شاغل رسمی بوده که این شاخص برای خانوارهای فقیر حدود 16.5 درصد بوده است. توصیه سیاستی استخراج شده در این بخش، توانمندسازی و آموزش مهارت ها و همچنین پوشش بیمه فراگیر خواهد بود.

در این گزارش همچنین می خوانیم:

* با گذشت زمان و با بدتر شدن وضعیت اقتصادی همه گروه های درآمدی، سالمندان و افراد مسن که درآمد ثابتی دارند، نسبت به جوانانی که شانس بیشتری برای یافتن کار دارند درآمد آنها کمتر ثابت است، وضعیت بهتری پیدا کرده اند،اما در مناطق روستایی به علت پوشش کمتر بیمه های تامین اجتماعی و همچنین نوع مشاغلی که نیازمند فعالیت بدنی است، با افزایش سن و از کار افتادگی؛ احتمال فقیر شدن بیشتر بوده است. افزایش پوشش بیمه روستاییان یکی از سیاست هایی است که میتواند فقر را کاهش دهد.

* مرکز پژوهش‌های مجلس در ادامه می‌گوید: خانوارهای شهری دارای فرزند در سال 1400 تقریباً 14 درصد بیشتر از خانوارهای غیرفقیر دارای فرزند در زمره اقشار فقیر قرار دارند. از طرفی داشتن خانه اجاره ای یکی از مواردی است که از رفاه خانه می کاهد. نرخ اجاره مسکن در میان فقرای شهری حدود 4 درصد است. علاوه بر این، مستاجران به دلیل پرداخت اجاره بها مجبورند سایر هزینه های خود به ویژه غذا را کاهش دهند، بنابراین کالری دریافتی مستاجران همیشه کمتر از صاحبخانه است.

* یکی از نکاتی که در این گزارش به آن اشاره شده، سقوط ایران به رده کشورهای با درآمد کمتر از میانگین جهانی است، اما این نکته حائز اهمیت است زیرا بر اساس داده های این گزارش، ایران در سال های جنگ یکی از کشورهایی بوده است که درآمدی بالاتر از میانگین جهانی داشته است!

* بر اساس داده های این گزارش از سال 1392 تاکنون نرخ فقر در مناطق روستایی همواره بالاتر از نرخ فقر در مناطق شهری بوده است و در سال 1400 نرخ فقر در مناطق روستایی 35.6 درصد و در مناطق شهری 28.8 درصد بوده است. همچنین در سال 1400 نسبت به سال 1390 حدود 11 میلیون نفر بر جمعیت فقرا افزوده شده است.

* این گزارش همچنین به ما می گوید علاوه بر نرخ فقر، شاخص شکاف فقر نیز یکی از شاخص هایی است که در بررسی وضعیت فقر مورد استفاده نویسندگان گزارش مرکز پژوهش های مجلس قرار گرفته و بر اساس آن نشان داده شده که شاخص شکاف فقر (نشان دهنده میانگین فاصله درآمد هر فرد فقیر با خط فقر)  از سال 1396 به بعد افزایش یافته در سال 1400 به بالاترین مقدار خود رسیده است؛ یعنی فقرا فقیرتر شده اند. از طرفی شکاف فقر را می توان برای غیر فقرا هم محاسبه کرد لذا این گزارش نشان می دهد که افراد بالای خط فقر هم به خط فقر نزدیک شده اند.