داستان عاشقی یک زن متاهل با خواننده معروف که باعث شد همه چیزش را از دست بدهد! / عشقی نا فرجام که به اسید پاشی ختم شد! + عکس

داریوش اقبالی زاده بازیگر و خواننده قبل از انقلاب است. او در سال 1329 متولد شد و در سبک موسیقی پاپ و راک فعالیت دارد. در این خبر قصد داریم سرنوشت زنی عاشق به نام مریم را مرور کنیم که به خاطر عشق این خواننده همه چیزش را از دست داد.

به گزارش پی ام آپ، این داستان غم انگیز درباره زنی به نام مریم محمدی است. در تابستان 1356 در حالی که داریوش ترانه «وای بر آنچه داری…» را می خواند; به سراغ سن رفت و یک لیوان اسید به صورت خواننده معروف آن دوره پرتاب کرد.

پس از این ماجرا مریم محمدی که توسط پاسگاه ژاندارمری کن دستگیر و روانه زندان شده بود نیز در بیمارستان بستری شد. او در بیمارستان بستری شد و هفته نامه های آن روزها از جمله مجله جوانان این ماجرای دردناک را چندین شماره پیاپی دنبال کردند و گزارش های مفصلی از آن نوشتند.

بر اساس این اخبار و مطالب، مریم محمدی زنی بود که به صدا و آهنگ های این خواننده علاقه مند بود و یک شب در حین حضور در آن کنسرت از خواننده خواست تا ترانه ای به نام «مریم» به افتخار او بخواند و آن خواننده نیز با ارکستر خود آهنگ «نازنین مریم» را بدون زیرساخت و تمرین می خواند.

در شب های بعد مریم محمدی به سالن های اجرای این خواننده می رود و درخواست خود را تکرار می کند اما خواننده دیگر تسلیم نمی شود. به خصوص که مریم از آن خواننده درخواست های دیگری هم دارد! گویا این امکان برای آن خواننده وجود نداشت و تصمیم می گیرد از آن خواننده انتقام بارها طرد شدنش را بگیرد و ظرفی اسید به صورتش می پاشد.

فردی که نام اصلی وی “«ماه سلطان ـ ش» ” است که دارای همسری 28 ساله و 6 فرزند است، او در بازجویی که در پاسگاه کن انجام داده اعلام کرد پشیمان نیستم. او تاوان این جنایت را پرداخت و ماه ها در زندان به سر برد و خانه و شوهر و فرزندانش را از دست داد و در خیابان ها بی خانمان شد و به گل فروشی در میدان های دربنتد و تجریش رفت و عصرها لباس سفید می پوشید و یک سبد گل مریم در دست نگه می داشت و به مردم در ترافیک می فروخت.

حتی شنیده ها حاکی از آن است که خواننده ای به نام جمشید نجفی که پس از انقلاب آهنگ معروف «خلبانها» را با دکلمه فیروز برنجیان خوانده و بیش از پیش به شهرت رسیده است، آهنگی دو ترانه ای به نام «آی دختر گلفروش ـ گُلو ارزون نفروش» را با همکاری بانو گیتا اجرا و به او تقدیم کرد و بدین سان انتقام خوانندگان کوچه بازاری آن روزگار را از خوانندگان پاپ آن روزگار گرفت.

حسن فرازمند روزنامه نگار نیز درباره او نوشته است: من هم در یکی از روزهای تابستان که مریم محمدی در تجریش گل می فروخت، برای مصاحبه ای کوتاه نزد مریم محمدی رفتم.

او در آن مصاحبه از اینکه خودش و بسیاری از دختران و زنان آن دوره از آن خواننده انتقام گرفتند، خوشحال بود و گفت: بنویس که همه چیزم را به خاطر عشق از دست دادم و عشق بود که باعث این کار شد، بنویسید که، عشق مریم. عشق خالص بود، اما آن خواننده نمی توانست عشق خالص را درک کند و…”

من همزمان با آن خواننده در بیمارستان بودم. مهر مصاحبه هایی داشتم، او آن را توطئه مخالفان خود دانست و گفت: مخالفانم کور خوانده اند، به محض بهبودی، به سن خود برمی گردم و آهنگ «بوی گندم مال من» را برای طرفدارانم خواهم خواند.

اون خواننده گفت من هیچ وقت این خانم رو نشناختم و ندیدم ولی حقیقت اینه که هر جا رفتم برنامه رو اجرا کردم اون هم اومد و یکی دو بار ابراز عشق و علاقه کرد و حتی به من ابراز عشق کرد و پاسخ منفی باعث این اتفاق شد.

این پایان داستان و ترانه «نازنین مریم» است که متون و حواشی بسیاری را در فرهنگ، هنر، غزل و موسیقی ایران زمین ایجاد کرده است.