به گزارش بازتاب آنلاین آنلاین، شیوع اپیدمی کرونا و پیامدهای ممنوعیت حضور در اماکن عمومی مستقل از مشکل است. باعث اتفاقات خوبی در ایران و جهان شد. البته این اپیدمی جان افراد زیادی را گرفته که هر کدام تلخ است، اما جایگاه را تقویت کرده و زیرساختی برای فعالیت های مجازی و آفلاین در سراسر جهان ایجاد کرده است.
ایران ما را از این روند جهانی خارج کنید نبود و در کشور، بسیاری از نهادها، سازمان‌ها و فعالان بخش خصوصی از لزوم تقویت زیرساخت‌ها و آمادگی برای شرایط بحرانی مانند دوران اپیدمی کرونا آگاه شدند.
تجربه های موفق و ناموفق
در حوزه هنر پس از شوک اولیه، سینما توانست با اقداماتی که پیش از این در کشور جدی گرفته نشده بود، بخشی از بحران را پشت سر بگذارد. در ابتدا موضوع «سینمای درایو» مطرح شد و این شکل اکران برای چند فیلم از جمله «خروج» ساخته ابراهیم حاتمی کیا امتحان شد، اما با استقبال خوبی مواجه نشد. پس از آن موضوع «نمایش آنلاین» جدی‌تر گرفته شد. بحران کرونا بدتر شد، سینماها تعطیل یا نیمه تعطیل شدند و صف طولانی نمایش فیلم ها طولانی تر و طولانی تر شد. در این شرایط پلتفرم های پخش آنلاین فیلم سعی کردند از این موقعیت استفاده کنند و فضای خالی سالن های سینما را در زمان اکران پر کنند.
پس از پایان یا حداقل فروکش بحران کرونا، سکوهای اکران فیلم جایگاه ویژه ای را در بین مخاطبان سینما به خود اختصاص داده بود و طبیعی بود که اکران آنلاین حتی پس از پایان اکران فیزیکی در سالن های سینما راهی برای فیلم باشد. تولیدکنندگان برای کسب درآمد بودن
در این بین متأسفانه بسترهای اکران فیلم و سریال نتوانستند از این موقعیت استفاده کنند چرا که تقریباً تمامی فیلم هایی که به صورت آنلاین پخش می شد در مدت زمان کوتاهی از کانال های تلگرامی و سایت های غیرمجاز حذف شدند و شبکه های ماهواره ای فارسی زبان مانند قارچی که هر روز بیشتر می شد، شروع به نمایش این فیلم ها کردند. به همین دلیل، نمایش آنلاین اهمیت کمتری پیدا کرد و افراد کمی حاضر به پرداخت هزینه برای تماشای فیلم‌ها شدند. در جدیدترین نمونه، فیلم «فسیل» پس از اکران بسیار موفق و رکوردشکنی راهی سینماها شد و اکران آنلاین با بازتاب فراوانی روبرو شد، زیرا این فیلم در بسیاری از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شد. هی اشتباه شد
سکوهای اکران فیلم های ایرانی زمینه مناسبی برای ادامه جریان اقتصادی تولید و توزیع فیلم است و می تواند نقش مهمی در اقتصاد هنر در دوران پسا کرونا داشته باشد. امروزه آنها رقیب سینماهای سراسر جهان هستند و هر روز بر مخاطبانشان افزوده می شود، اما تا زمانی که این پلتفرم ها سخت افزارهای لازم را برای حفظ حقوق مادی و معنوی هنرمندان و سینماگران فراهم نکنند و فیلم ها به صورت آنلاین به نمایش درآیند، به راحتی قابل قاچاق و توزیع است. ، هیچ انگیزه ای برای فیلمبرداران برای شرکت در این شکل از اکران وجود نخواهد داشت.
واقعیت این است که در این موارد از راه های قانونی کار زیادی نمی توان انجام داد. در مورد حفظ حقوق معنوی هنرمندان نیز دستان وزارت مستشاری بسته است و اظهارات و نظرات نمی تواند واقعیت موجود را تغییر دهد. شبکه های ماهواره ای و کانال های دانلود فیلم در فضای مجازی به قدری زیاد است که نمی توان آنها را بست و فعالیت آنها را متوقف کرد. بهتر است دلایل قاچاق فیلم را از درون بگیریم. مسئولان وزارت ارشاد و PLFTRM باید صادقانه روند رو به رشد قاچاق فیلم را توضیح دهند و به طور جمعی برای حل این وضعیت فکر کنند. اگر بخواهیم همچنان از امکانات اکران آنلاین در سینمای کشور استفاده کنیم، باید با این معضل جدی و واقعی برخورد اساسی کنیم و آن را حل کنیم. در این صورت اکران آنلاین می تواند به وزارت ارشاد و سازمان سینمایی کمک کند تا مشکل را حل کند. ترافیک سنگین فیلم ها در صف کمک می کند.