اختلال اوتیسم، یکی این یکی از پیچیده ترین اختلالات عصبی است که بر نحوه تعامل، یادگیری و رفتار افراد تأثیر می گذارد. علت دقیق اوتیسم هنوز ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی و محیطی در شکل گیری آن نقش دارند.
به گزارش ایسنا؛ عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان و متخصص بیماری های اعصاب دکتر آروین تقی زاده گفت: اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم یک بیماری عصبی است که باعث می شود افراد از نظر ارتباطی، تعامل اجتماعی و رفتار روزمره با دیگران متفاوت باشند. از فردی به فرد دیگر متفاوت است و به همین دلیل به آن “طیف” می گویند.
علائم اوتیسم چیست؟
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است علائمی مانند مشکل در برقراری تماس چشمی، پاسخ ندادن به نام ها، مشکلات در درک زبان بدن و ابراز احساسات، مشکل در ایجاد و حفظ دوستی، عدم علاقه به بازی های گروهی و رفتارهای تکراری را تجربه کنند. تکان دادن دست یا اصرار بر برخی روال‌ها.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان با اشاره به اینکه علائم اوتیسم معمولاً در اوایل کودکی یعنی بین 12 تا 24 ماهگی آشکار می شود، گفت: علائم اوتیسم ممکن است زودتر یا دیرتر ظاهر شوند، علائم اولیه ممکن است علائم قابل توجهی را شامل شود. تاخیر در گفتار یا اجتماعی ممکن است پیشرفت داشته باشد.
تقی زاده افزود: حرکات تکراری، الگوهای حرکتی یا گفتاری، پایبندی سفت و سخت به برخی روال ها یا رفتارها، افزایش یا کاهش حساسیت به برخی اطلاعات حسی از محیط مانند واکنش منفی به صدایی خاص و علائم یا نگرانی های مداوم از علائم این بیماری است. اوتیسم در بیماران
علت اوتیسم
علت دقیق اوتیسم هنوز مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی و محیطی در شکل گیری آن نقش دارند. برخی از عوامل خطر شامل تغییرات در ژن ها و قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی یا عفونت در دوران بارداری است.
عوامل خطر اوتیسم
یکی از اعضای هیات علمی دانشگاه بیان کرد: سابقه خانوادگی، جهش ژنتیکی، بچه دار شدن در سنین بالاتر، وزن کم هنگام تولد، قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی، سابقه عفونت های ویروسی و قرار گرفتن جنین در معرض داروهای والپروئیک اسید یا تالیدومید از جمله علل آن است. تقی زاده با جلب توجه به ویژگی های بیماران اوتیسم گفت: این بیماری معمولا قبل از 3 سالگی بروز می کند و علائم آن می تواند کاملا گیج کننده باشد. زیرا به نظر می رسد برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم قبل از شروع بیماری به طور طبیعی رشد می کنند.
راه های تشخیصی
بر اساس بیانیه وزارت بهداشت، وی خاطرنشان کرد: آزمایشات تشخیصی اوتیسم بر اساس مشاهده غربالگری رشد، آزمایش DNA بیماری های ژنتیکی، ارزیابی رفتاری، غربالگری کاردرمانی و بررسی رشد است. متخصص مغز و اعصاب دانشگاه علوم پزشکی کردستان در پایان یادآور شد: اگرچه اوتیسم قابل درمان نیست اما با مداخلات درمانی می توان علائم آن را بهبود بخشید و کیفیت زندگی فرد را افزایش داد. درمان های رایج شامل رفتار درمانی، گفتار درمانی، کاردرمانی و در برخی موارد دارودرمانی است.