علائم اولیه کمبود منیزیم در بدن

منیزیم یک ماده معدنی است که برای تنظیم ریتم عملکرد قلب، ماهیچه، اعصاب و مغز و سطح انرژی بدن ضروری است و در مواردی که بدن منیزیم کافی دریافت نمی کند یا جذب این ماده در بدن کم است لازم است. . دفع آن زیاد است، با کمبود منیزیم مواجه هستیم.

به گزارش ایسنا، افراد مبتلا به برخی بیماری ها مانند دیابت، اختلالات گوارشی، اختلالات مصرف الکل و افراد مسن نیز در معرض خطر کمبود منیزیم قرار دارند.

سایت ویژه «واریول هلث» در مقاله ای در این زمینه اعلام کرد: اولین علائم کمبود منیزیم در بدن خستگی، ضعف عضلانی، بی اشتهایی، حالت تهوع، بی خوابی و ضربان قلب غیر طبیعی است.

ترکیب مهمی از منیزیم، پتاسیم، ویتامین ها دی و کلسیم

منیزیم، پتاسیم، ویتامین ها دی و کلسیم رابطه پیچیده ای دارند و بدن برای عملکرد صحیح به سطوح ثابتی از هر کدام نیاز دارد.

منیزیم تبدیل ویتامین و همچنین پتاسیم را تنظیم می کند دی به شکل قابل استفاده و ویتامین آن کمک می کند. دی در جذب منیزیم از غذاها موثر است. ویتامین ها از طرف دیگر دی و منیزیم هر دو به کنترل هورمون پاراتیروئید یا PTH کمک می کنند.

ویتامین دی سقط جنین همچنین باعث افزایش سطح PTH می شود که باعث از دست دادن بیش از حد منیزیم از طریق ادرار می شود. کمبود شدید منیزیم نیز باعث کاهش کلسیم می شود.

مصرف روزانه توصیه شده منیزیم برای بزرگسالان 310 تا 320 میلی گرم برای زنان بالغ و 400 تا 420 میلی گرم برای مردان بالغ است. زنان در دوران یائسگی نیز باید 320 میلی گرم در روز مصرف کنند. سطح منیزیم مورد نیاز زنان باردار و شیرده کمی متفاوت است.

با آزمایش خون می توانید میزان منیزیم بدن را دریابید. برای بررسی سطح آن باید با پزشک یا متخصص مشورت کنید. آزمایشات تخصصی تری نیز توصیه می شود، از جمله آزمایش منیزیم گلبول قرمز، آزمایش ادرار 24 ساعته، آزمایش چالش منیزیم و آنالیز مواد معدنی مو.

اگر کمبود منیزیم جبران نشود، بدن با خطرات زیادی مانند تشنج، اختلالات ریتم قلب، فشار خون بالا، پوکی استخوان، میگرن، دیابت نوع 2، سکته مغزی، آسم، سنگ کلیه و مشکلات سلامت روان تهدید می شود.

چگونه کمبود منیزیم را جبران کنیم؟

رعایت تغذیه مناسب در حفظ سلامت و کاهش خطرات مرتبط بسیار موثر است. برخی از غذاهایی که می توانند سطح منیزیم را بهبود بخشند عبارتند از: دانه کدو تنبل، بادام، اسفناج (بخار پز)، شیر سویا، لوبیا سیاه، ماست ساده، بلغور جو دوسر، موز، ماهی قزل آلا، شیر، نان، گندم، آووکادو و کشمش.

برخی مشکلات جسمی، بیماری ها و داروها نیز می توانند باعث کاهش سطح منیزیم در بدن شوند.

از دست دادن اشتها باعث کاهش جذب منیزیم می شود. علاوه بر این، افراد مسن، مبتلایان به بیماری‌های حاد، افراد مبتلا به اختلالات مصرف الکل، افراد مبتلا به مشکلات گوارشی و دیابتی‌ها در معرض خطر بیشتری برای کمبود منیزیم هستند.

اختلالات کلیوی، بیماری های گوارشی، دیابت و اختلالات غدد درون ریز از دیگر عوامل موثر در کاهش میزان منیزیم هستند.

برخی افراد برای جبران این کمبود به سراغ مکمل ها می روند اما بهتر است ابتدا با پزشک و متخصص مشورت کنند.

اگرچه مکمل های منیزیم بدون نسخه در دسترس هستند، اما ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند یا با سایر داروها یا مکمل ها تداخل داشته باشند. علاوه بر این، داروهایی مانند آنتی اسیدها و ملین ها حاوی مقادیر قابل توجهی منیزیم هستند که ممکن است دوز روزانه شما را بیش از حد بالا ببرد.

دوزهای بسیار بالای منیزیم (بیش از 5000 میلی گرم در روز) سمی است و می تواند باعث شرایطی مانند فشار خون پایین یا ضربان قلب پایین، ضعف و خستگی عضلانی، حالت تهوع یا استفراغ، گرگرفتگی صورت، احتباس ادرار در بدن، فلج (ادم) شود. ). سطوح بالا) و منجر به ایست قلبی می شود.

کارشناسان توصیه می کنند برای کنترل میزان منیزیم در بدن و جبران کمبود آن با متخصصان و پزشکان مشورت کنید.