گزارش کردن مبنای تفکر و فرهنگ تبلیغی، حجت الاسلام والمسلمین جعفری در چهارمین اجلاسیه هفته فقه سیاست خارجی درباره عوامل افتخارآفرینی بیان کرد: اقتصاد قوی، فرهنگ غنی، توان علمی بالا، توان نظامی بالا و… از جمله عوامل افتخارآفرینی است. افتخار ملی، اما مهمترین عنصر افتخار و تسلیم. کشور نبودن قدرت کافی برای دفاع از هستی و ارزش هاست. این مولفه در ساخت و سازهای نرم و سخت نقش دارد و در نهایت منجر به ارتقای جایگاه جهانی آن کشور و احترام به دیگران می شود.
به روایت محلی، وی ادامه داد: نگاه رهبری به عزت در رابطه با داشتن عزت این است که «معنای عزت این است که جامعه اسلامی و نظام اسلامی در هیچ یک از برخوردهای بین المللی خود را درگیر نکنند. یک موضع باید حرکت کند.» راهی که به ذلت اسلام می انجامد و به مسلمان می انجامد البته ضعیف بودن با ذلیل شدن فرق می کند جامعه را نابود می کند و حتی گاهی گفته می شود حتی اگر این کار را نکرده باشیم، اقتصاد کشور بهبود خواهد یافت.
حجت الاسلام والمسلمین جعفری افزود: در خصوص دلایل لزوم چنین اصلی باید گفت که دلیل اول قاعده نفی سبیل است که در جلسات قبل به تفصیل مطرح شد و باید بر این اساس باشد مؤمنان نظام خود را به گونه ای سامان ندهند که به سلطه کافران منجر شود که منجر به ذلت و خواری و نتیجه عدم تسلط کافران برای ایجاد عزت برای اسلام و جامعه اسلامی شود. . اما دلیل دوم آیه این است: «ولا تهنوا ولا تهذانوا و انتوم العلون ائن کنتم مؤمنین» (2) که اشاره به نزول بعد از جنگ بدر نیز در آن است. با توجه به این معنا، خداوند متعال مقامی را منوط به داشتن ایمان قرار می دهد و در این صورت مایه کرامت خواهد بود.
وی تصریح کرد: این تعالی در روح تربیت نیست، یعنی ایمان به تنهایی موجب برتری مقامی نمی شود، هر چند فی نفسه تعالی می آورد. بلکه بر اساس ایمان و آموزه های دینی برای خود برتری ایجاد کنند. بر این اساس، سرود العلون جمله پیامی است که انشاء را می طلبد; یعنی باید برتر باشی. بنابراین نظام اسلامی باید در عرصه های مختلف از جمله سیاست خارجی برنامه ریزی کند تا نتیجه آن برتری باشد که برای نظام اسلامی مترادف با عزت و عزت است.
حجت الاسلام والمسلمین جعفری گفت: دلیل سوم نیاز به عزت مجموعه ای از روایات اهل بیت علیهم السلام است که بر لزوم حفظ آبروی مسلمانان در هر شرایطی اشاره می کند. .
این پژوهشگر سمینار گفت: در ابتدا باید از راه های رسیدن به کرامت گفت. در نظر حکومت اسلامی هدف وسیله را توجیه نمی کند و ما معتقد نیستیم که برای رسیدن به عزت باید کاری کرد. لذا این دیدگاهی است که رهبر معظم انقلاب فرمودند: «ما نمی خواهیم با تکیه بر نژاد و ناسیونالیسم و سخنانی که متأسفانه همه دنیا دور خود حصار می کشند، عزت خود را ثابت کنیم اینطور نیست و قرآن شرافت حاصل از گناه را رد می کند.
حجت الاسلام والمسلمین جعفری گفت: نکته دوم درون زا بودن کرامت است. عزت پسندیده ای است که از درون برمی خیزد و عوامل بیرونی ایجاد نمی کند. چون کرامتی که از بیرون می آید متناقض است. بنابراین سیاست خارجی نظام باید مبتنی بر ایجاد عزت درون زا باشد. اما ممکن است این سوال پیش بیاید که آیا بین عزت و مصلحت تعارض وجود دارد؟
وی گفت: از نظر آموزه های اسلامی چنین چیزی ممکن نیست. به عبارت دیگر: نظام اسلامی را می توان تضعیف کرد، اما نباید عزت خود را از دست داد. بر اساس این اصل، هر سیاستی که در سیاست خارجی ایجاد شود باید موجب عزت جامعه اسلامی شود و هر سیاستی که مخل عزت اسلام و مسلمین باشد مردود است و باید از آن پرهیز کرد. نباید فراموش کرد که در همه این موارد انسان نقش اصلی را ایفا می کند و به همین دلیل است که می بینیم رسانه های معاند تمام تلاش خود را می کنند تا آبروی مردم را سلب کنند.
حجت الاسلام والمسلمین جعفری در ادامه به تبیین اصل ششم سیاست خارجی پرداخت و گفت: اصل ششم تقیه است. تقیه یک عبارت دینی معروف و دستور اهل بیت برای حفظ تشکیلات شیعه است تا جان شیعیان به واسطه آن حفظ شود. بنابراین، این دستور مختص زمان حضور نیست، بلکه در زمان غیبت نیز صدق می کند. تقیه اسم مصدر کلمه عتقا و به معنای استتار داشتن و حفظ استتار است، اما در لغت به معنای پنهان داشتن نظر برای حفظ جان و آبرو است.
وی افزود: تقیه یک امر فردی نیست و به مسائل فردی مربوط نمی شود، بلکه مربوط به تشکیلات شیعه است و در دوران اهل بیت و بعد از آن که امکان تشکیل حکومت در آن سطح از حکومت وجود نداشت. و کلان مسائل مربوط به نظام و تشکیلات شیعه اجرا نشد.
حجت الاسلام والمسلمین جعفری در حالی که تقیه هم شامل مسائل فردی و هم مسائل اجتماعی و حکومتی می شود. یعنی هم شامل احکام و هم اعتقادات می شود. اعتقادات نه تنها شامل توحید، بلکه مسئله خلقت و حکومت جهانی است. پس وقتی می‌گوید در نظام تقیه اسلامی معنا ندارد، این بیان به زمانی اشاره دارد که قدرت رقیب وجود ندارد که فقط در زمان ظهور شناخته می‌شود. امروز نظام اسلامی رقبای قدرتمندی دارد که سعی در نابودی آن دارند و این مستلزم استفاده از تقیه است.
این محقق در پایان این نشست گفت: البته در اجرای اصل تقیه قبل از هر چیز باید بدانیم که تقیه تا جایی مشروع است که به خونریزی دیگری منجر نشود و زمانی که این حالت محقق شود. ، تقیه حرام است. ثانیاً این اصل نباید به گونه ای اعمال شود که نظام اسلامی متهم به نفاق و نفاق شود و آن هنر دیگر کارگزاران نظام اسلامی است که چگونه آن را به گونه ای اجرا کنند که منجر به نفاق نشود. چیزی شبیه به آن
1- دیدار با مأموران جمهوری اسلامی ایران، 20 شهریور 1368
2-آل عمران، 139
3- دیدار با مقامات وزارت خارجه، 28 فروردین 1370