هر کشوری ویژگی‌های خاص خود را دارد که هرچند هیچ مقیاسی برای اندازه‌گیری میزان و چرایی عجیب و غریب بودن در جهان وجود ندارد، به‌واسطه آن در لیست عجیب‌ترین کشورهای جهان قرار می‌گیرد. در ادامه با پنج مورد از این کشورها و شاخصه‌های عجیب آن‌ها آشنا می‌شویم.
بوتان
به گزارش ایمنا، بوتان واقع در هیمالیا بین هند و چین، به‌واسطه ترکیبی از سنت‌های عجیب و غریب، سیاست‌های سخت‌گیرانه زیست‌محیطی و انزوای تاریخی نمایه‌ای جذاب ایجاد کرده است که آن را از سایر ملل متمایز می‌کند.
تعهد آن به شادی و پایداری این کشور را به یک مورد جذاب در تعادل مدرنیته و سنت تبدیل می‌کند و به‌دلیل اعمال منحصربه‌فرد فرهنگی، سیاست‌های زیست محیطی و بافت تاریخی اغلب به‌عنوان یکی از عجیب‌ترین کشورهای جهان توصیف می‌شود. بوتان سنت‌های خود را از قدیم حفظ کرده و تا همین اواخر تا حد زیادی از تأثیرات جهانی در امان مانده است.
تاریخ انزوای این کشور که در دهه ۱۹۷۰ به روی خارجی‌ها باز شد، نقش مهمی در شکل‌گیری هویت منحصربه‌فرد آن داشته و از آن زمان بر حفظ میراث فرهنگی این کشور در میان تلاش‌های مدرن‌سازی متمرکز شده است. این هویت شامل لباس ملی اجباری برای شهروندان و تمرکز بر شادی ناخالص ملی (GNH) به‌عنوان معیار توسعه به‌جای تولید ناخالص داخلی است.
به بیان دیگر بوتان به تولید ناخالص ملی اعتقادی ندارد و شادی ناخالص ملی را مهم‌تر می‌داند. از زمانی که پادشاه جوان آن در سال ۱۹۷۹ این جمله را به زبان آورده، شادی ملی به یک فلسفه در این کشور تبدیل و در قانون اساسی این کشور وارد شده است.
مردم بوتان دلایل زیادی برای شادی دارند. هفتاد درصد این منطقه از جنگل تشکیل شده و بوتان کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده و پر از صومعه، رودخانه‌های بکر و روستاهای باستانی را در خود جای داده است. این کشور شاخص‌های عجیب بسیاری دارد که از نمادهای بزرگ و تزئینی نقاشی‌شده روی معابد و ساختمان‌ها تا صرف فلفل قرمز و برنج قرمز به‌عنوان یک وعده غذایی در آن متفاوت است.
اعتقاد بر این است که نمادهای یادشده ارواح شیطانی را دفع می‌کنند و شانس می‌آورند. این عنصر فرهنگی برای بازدیدکنندگان شگفت‌آور است. جالب آنکه آداب بوتان حکم می‌کند که میهمانان در ابتدا مؤدبانه از پذیرش غذا امتناع و پس از چند بار اصرار، غذا را بپذیرند.
بوتان به دلیل سیاست‌های زیست‌محیطی قوی خود متمایز و نخستین کشور در جهان است که طبق قانون اساسی آن باید به اجبار حداقل ۶۰ درصد از اراضی آن همیشه جنگلی بماند. در حال حاضر بیش از ۷۰ درصد این کشور پوشیده از جنگل است که به وضعیت کربن‌منفی آن کمک می‌کند. این تعهد به پایداری به حفاظت از حیات وحش نیز گسترش پیدا کرده و موجب شده است برای کشتن حیوانات در معرض انقراض آن حکم حبس ابد تعیین شود.
نکته جالب دیگر درباره بوتان این است که پایتخت آن تنها پایتخت بدون چراغ راهنمایی جهان است و ترافیک در آن توسط پلیس‌ها مدیریت می‌شود که وسایل‌نقلیه را در تقاطع‌ها هدایت می‌کنند. این رویه پس از آزمایش کوتاهی با نصب چراغ‌های راهنمایی دوباره برقرار شد که با مخالفت عمومی مواجه شد.
قزاقستان
قزاقستان به‌دلیل ترکیب منحصربه‌فردی از ویژگی‌های فرهنگی، تاریخی و جغرافیایی به‌عنوان یکی از عجیب‌ترین کشورهای جهان شناخته می‌شود، نهمین کشور بزرگ جهان است و بیش از ۱۳۰ گروه قومی را در خود جای داده که آن را به کشوری پرجنب‌وجوش از فرهنگ‌های گوناگون تبدیل کرده است. این تنوع بر همه بخش‌های کشور از زبان گرفته تا آشپزی تأثیر گذاشته و منظره فرهنگی غنی ایجاد می‌کند که می‌تواند در مقایسه با کشورهای همگن‌تر غیرعادی به نظر برسد.
قزاقستان بزرگترین کشور محصور در خشکی در جهان با بیش از ۲.۷ میلیون کیلومتر مربع وسعت و دارای بزرگترین منطقه استپی در سطح جهان است که حدود یک‌سوم این کشور را اشغال می‌کند. این کشور شاخص‌های جغرافیایی منحصربه‌فردی همچون تنگه شارین یا چارین را در خود جای داده که اغلب به دلیل صخره‌های خیره‌کننده‌اش با گرند کانیون معروف آمریکایی مقایسه می‌شود. قزاقستان همچنین میزبان دریاچه بالخاش یا بالقاش است که دارای ترکیبی از آب شیرین و شور است و محیط زیست محیطی غیرعادی ایجاد می‌کند.
فرهنگ این کشور شامل بعضی از سنت‌های عجیب‌وغریب برای خارجی‌ها ازجمله یک بازی سنتی اسب‌سواری است که در آن مردی زنی را سوار بر اسب تعقیب می‌کند و همین رسوم، آداب ریشه‌دار عشایری را منعکس می‌کند. گوشت اسب یک غذای اصلی در غذاهای قزاقستانی و سوسیس اسب دودی محبوب‌ترین نوع آن است.
قزاقستان با چالش‌های مداومی در شکل‌گیری هویت ملی سر و کار دارد که پیشینه‌های قومی گوناگون آن را متعادل می‌کند و در عین حال به مسائل مربوط به حکومت و حقوق بشر می‌پردازد. قزاقستان میزبان پایگاه فضایی بایکونور، نخستین و بزرگترین تأسیسات پرتاب فضایی عملیاتی در جهان، است که در تاریخ اکتشافات فضایی بسیار مهم و محل پرتاب اسپوتنیک ۱ و یوری گاگارین به فضا بوده است.
کره‌شمالی
کره‌شمالی کشوری منحصربه‌فرد با انزوای شدید و هنجارهای اجتماعی عجیب است که اغلب به‌عنوان «پادشاهی گوشه‌نشین» شناخته می‌شود و دولت آن به‌ویژه از دوران کووید -۱۹ قوانین انزوای خود را تشدید کرده است. دولت کره‌شمالی همه اشکال ارتباطات را در این کشور کنترل و دسترسی به رسانه‌های بیگانه را محدود می‌کند.
تمام جنبه‌های زندگی شهروندان این کشور از جمله نگهداری حیوانات خانگی یا پوشیدن انواع خاصی از لباس‌ها، به اجازه دولت نیاز دارد و کره‌شمالی مجموعه‌ای از قوانین عجیب را اجرا می‌کند که بر زندگی روزمره حاکم است. به‌عنوان مثال شهروندان برای کوتاه کردن موهای خود باید تنها از میان مجموعه محدودی از مدل موهای مورد تأیید دولت برای مردان و زنان انتخاب کنند.
گوش دادن به موسیقی خارجی یا تماشای فیلم‌های خارجی نیز در این کشور ممنوع است و ساکنان باید از تولیدات ملی بهره ببرند. شهروندان کره‌شمالی همچنین نمی‌توانند بدون مجوز صریح دولت به خارج از کشور سفر کنند، اما گردشگران در آن به‌نحو شگفت‌آوری امنیت دارند و همه جا توسط دو راهنمای دولتی همراهی می‌شوند که از تاریخ این کشور برای آن‌ها سخن می‌گویند.
این کشور یکی از بزرگترین ارتش‌های ثابت جهان را نسبت به جمعیت خود دارد و اقتصاد آن بسیار متمرکز و تا حد زیادی به روی بازارهای جهانی بسته است. تمرکز دولت کره‌شمالی به‌شدت بر خودکفایی قرار دارد.
بلاروس
بلاروس واقع بین روسیه و لهستان، با ترکیب منحصربه‌فردی از تاریخ، فرهنگ و چشم‌انداز سیاسی مشخص می‌شود و کشوری تاریخی با پیچیدگی‌های مدرن است. این کشور دارای تاریخ پرفراز و نشیبی است، زیرا بخشی از امپراتوری‌های مختلف از جمله دوک‌نشین بزرگ لیتوانی، مشترک‌المنافع لهستان-لیتوانی، امپراتوری روسیه و اتحاد جماهیر شوروی بوده است.
این گذشته پیچیده، هویت کنونی آن را شکل داده و بر رویه‌های فرهنگی آن تأثیر گذاشته است. بلاروس در طول جنگ جهانی دوم متحمل خسارات ویرانگری شد، حدود یک‌چهارم جمعیت خود را از دست داد و بسیاری از شهرهایش ویران شدند. پایتخت این کشور، مینسک، ۱۸ بار سوخته، اما میزبان مجسمه‌های بتنی بر فراز تپه‌های مملو از آسیاب‌های بادی سنتی و بناهای یادبود خیره‌کننده شوروی است که در کنار قلعه‌های افسانه‌ای قرار دارند.
بلاروس برخلاف بسیاری از همسایگان خود که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ادغام با اروپا را دنبال کردند، انزواگرایی را انتخاب، روابط نزدیک خود را با روسیه حفظ کرد و در عین حال از نفوذ غرب فاصله گرفت.
مردم بلاروس بسیار خرافاتی هستند، به‌عنوان مثال اعتقاد دارند که سوت زدن داخل خانه منجر به ضرر مالی شود، با این‌حال این کشور جشنواره‌های سنتی منحصربه‌فردی همچون ماسلنیتسا (جشنواره قبل از روزه‌داری) و کوپاله (جشنواره نیمه‌تابستان) دارد که میراث فرهنگی آن را منعکس می‌کنند.
این کشور به‌طور عمده مسطح و بلندترین نقطه آن تپه‌ای با تنها ۳۴۵ متر ارتفاع است. بلاروس همچنین میزبان جمعیت قابل‌توجهی از گاومیش کوهان‌دار اروپایی است؛ نمادی ملی آنکه در اواسط قرن بیستم از انقراض بازگردانده شد. این کشور که به‌عنوان جمهوری سیب‌زمینی شناخته می‌شود، بیش از ۳۰۰ دستور غذا بر اساس سیب‌زمینی دارد که اهمیت این سبزی را در غذاهای محلی برجسته آن می‌کند و کتابخانه ملی آنکه به‌عنوان «الماس دانش» شناخته می‌شود، به دلیل طراحی غیرمتعارف خود شناخته شده و یکی از بلندترین ساختمان‌های مینسک است.
ارمنستان
ارمنستان غنی از شاخص‌های فرهنگی منحصربه‌فرد، اهمیت تاریخی و ویژگی‌های جغرافیایی متمایزکننده است. در این کشور معمول است که جوانان تا بزرگسالی با والدین خود زندگی کنند و زوج‌های تازه ازدواج‌کرده اغلب نزد والدین داماد زندگی می‌کنند که برای خارجی‌ها غیرعادی، اما یک سنت ریشه‌دار در جامعه ارمنی است.
شطرنج جایگاه قابل‌توجهی در فرهنگ ارمنی دارد و به اندازه ریاضیات و تاریخ مهم است. این بازی در مدارس ارمنستان اجباری است که نشان‌دهنده وسواس ملی این کشور نسبت به این بازی است که آن را به یک نقطه افتخار و بخشی جدایی‌ناپذیر از آموزش تبدیل می‌کند.
ارمنی‌ها به مهربانی خود معروف هستند و غیرمعمول نیست به‌رغم چالش‌هایی که در حمل‌ونقل عمومی دارند، صندلی خود را در اختیار غریبه‌ها قرار دهند یا کیف‌های سنگین آن‌ها را حمل کنند و از خود حمایت اجتماعی قوی نشان دهند. بسیاری از ارامنه بر این باورند که کشتی نوح بر فراز کوه آرارات قرار دارد که به‌رغم قرار داشتن در ترکیه، برای آن‌ها نمادی ملی است و حتی روی نشان کشورشان قرار گرفته و نقش مهمی در هنر و ادبیات ارمنستان ایفا می‌کند.
این کشور کوهستانی محصور در خشکی، دارای آب‌وهوای خشک قاره‌ای با تغییرات قابل‌توجه دما در ارتفاعات مختلف است که به پیدایش گیاهان و جانوران متنوع در کشور منجر شده است و ارمنستان گونه‌های گیاهی بیشتری نسبت به بسیاری از مناطق بزرگ‌تر از خود دارد.
این کشور در کنار دریاچه سوان، بزرگترین دریاچه قفقاز که حدود یک‌ششم خاک این کشور را در بر می‌گیرد، زیبایی‌های طبیعی خیره‌کننده‌ای را در کنار میراث فرهنگی خود دارد و پایتخت آن، ایروان، به دلیل ساختمان‌های باستانی‌اش که از سنگ‌های مایل به صورتی ساخته شده‌اند، به «شهر صورتی» معروف است.
لواش، نان مسطح سنتی ارمنی است و به قدری با فرهنگ آن ادغام شده که توسط یونسکو به‌عنوان میراث فرهنگی ناملموس این کشور به رسمیت شناخته شده است.
منبع:عصرایران