هر بهار از اعماق هزاران مار بیرون می آید و منظره ای شرور ، بزرگترین جامعه مار جهان را ایجاد می کند. بیش از 5 مار در حال رقابت ، رقابت و آماده سازی برای جفت گیری در غارهای مار نرگس در کانادا هستند. با این حال ، این پدیده خارق العاده همیشه بی خطر نبوده است. روزی روزگاری ، جاده ای که از منطقه عبور می کرد ، هر سال ده ها هزار مار را کشته است تا اینکه متخصصان محیط زیست این جمعیت باشکوه را از خطر نابودی با یک راه حل خلاقانه نجات دادند.
سالهاست که مارها به عنوان موجودات منزوی که به تنهایی و شکار زندگی می کنند پذیرفته شده اند. با این حال ، تحقیقات اخیر نشان می دهد که این تصویر خیلی صحیح نیست. برخی از مارها از آنچه قبلاً تصور می کردند اجتماعی هستند. هر بهار از ده ها هزار مار در منطقه ای صخره ای به نام غارهای مار نرگس در طبیعت کانادا بیرون می آید و گره های زنده و در هم تنیده را ایجاد می کند ، بزرگترین گردهمایی مار در سراسر جهان.
چرا گارتر مارهای نارسوس را برای زمستان انتخاب می کنند؟
Tamnophis sirtalis parietalis ، زیرگروه های مار پیشخدمت معمول ، در آمریکای شمالی پراکنده است. اما در هر کجا آنها شرایطی مانند منطقه Interlake در Manitoba را تجربه می کنند. در اینجا ، زمستان ها درجه حرارت را تا 5 درجه سانتیگراد و پوشش های برفی به حدود نیم سال کاهش می دهند. دمای بدن برای چنین خزندگان متصل به محیط می تواند کشنده باشد.
با این حال ، یک پناهگاه زیرزمینی در زیر دشت های باد نرگس وجود دارد. تختخواب منطقه از سنگ آهک ، یک سنگ متخلخل ، نرم ، یک بستر دریایی گرمسیری ، میلیون ها سال پیش ساخته شده است. با گذشت زمان ، آب کربنات کلسیم را حل کرده و شکاف ها و سوراخ های عمیقی روی سنگ ایجاد می کند.
این سوراخ های زیرزمینی به اندازه چند متر عمق دارند زیرا زیر نقطه انجماد است ، اما هنوز هم بالای سطح آب زیرزمینی است. این ایده آل برای زمستان مارهای گارتر است که به اندازه کافی سرد هستند تا از رطوبت کافی برای جلوگیری از خشک شدن متابولیسم بدن جلوگیری کنند و از آنها برای چندین ماه با خیال راحت از سرما محافظت کنند.
در نگاه اول ، غارهای مار نرگس بیش از چند چاله کوچک در دشت چمن خشک و درختان کوتاه به نظر نمی رسند. اما با ورود بهار ، این چاله ها دست نخورده هستند. هزاران مار نر از اعماق غارهای سنگی بیرون می آیند ، در صخره ها و یکدیگر می پزند ، برای جفت گیری آماده می شوند و سپس مارهای ماده وارد می شوند.
این مهمترین بخش اجتماعی مارهای تأیید شده است که چند هفته کوتاه بین 1 تا 2.5 مار برای جفت گیری است. با این حال ، دیدنی ترین قسمت بازی “توپ جفت گیری” است ، یک مار زن در یک توده متراکم از چهار مرد دفن می شود که هرکدام سعی در جفت گیری دارند.
چگونه تلاش های حفاظت از کشته شدن هزاران مار جلوگیری کرد؟
اگرچه غارهای مار امروز به عنوان بزرگترین جلسه مار در جهان پذیرفته می شوند ، اما این پدیده طبیعی تا مداخله متخصصان محیط زیست و یک راه حل مهندسی هوشمند از بین می رود. سالهاست که بزرگراه در مناطق روستایی مانیتوبا هر بهار و پاییز شاهد مرگ هزاران مار است. در حین مهاجرت بین تالابهای تابستانی و غارهای زمستانی ، ده ها هزار مار زیر چرخ ماشین خرد شد.
در دهه 1980 به مدت 5 سال در هر سال کشته شد. با این حال ، بدترین فاجعه در زمستان رخ داده است ، و هنگامی که مارها قبل از ورود به غارهای زمستانی جهان را یخ زدند ، یخ زدگی بی موقع یخ زده شد. هزاران مار یخ زده و بر روی برگهای خشک درگذشت و چند سانتی متر نجات ، جمعیت مار به شدت سقوط کرد.
این بحران مقامات را مجبور به اقدام برای محافظت از این پدیده بی نظیر کرد. متخصصان محیط زیست مجموعه ای از تونل های 5 سانتی متر را در زیر بزرگراه ساختند و نرده های برفی را برای هدایت مارها به روش های ایمن برپا کردند. محققان حتی دیوارهای تونل را با فرمون های مصنوعی پوشانده اند تا مارها را به سمت عبور تشویق کنند. در نتیجه ، ضررهای مار تقریباً به 2.5 در سال کاهش یافت.
امروز ، چند دهه بعد ، غارهای مار نرگس به قدرت خود بازگشتند. هر بهار ، در حالی که یک موج مار گارتر زمین را ترک می کند ، گردشگران با تماشای این نمایش طبیعی حیرت زده می شوند و از سکوت از این شگفتی طبیعی خوشحال هستند.