یکشنبه این هفته (5 نوامبر 26)، بخشی از پرتاب جرم تاجی خورشید (CME) به زمین برخورد کرد و باعث ایجاد طوفان خورشیدی 15 ساعته شد که به اوج شدت G2 رسید. این برخورد آنقدر شدید بود که نورهای شمالی در بسیاری از نقاط اروپا به وضوح قابل مشاهده بود.
اندکی پس از این رویداد، مدلهای ناسا یک پرتاب جرم دیگر شفق قطبی را ردیابی کردهاند که تا حدی در مسیر نیمکره جنوبی زمین است و میتواند تا 30 نوامبر به زمین برسد.
گزارش های اولیه حاکی از آن است که با وجود اینکه انتظار می رود طوفان ضعیف باشد، همچنان شفق های قطبی را در عرض های جغرافیایی بالا تولید خواهد کرد.
دکتر. تامیتا آسکوف، فیزیکدان هواشناسی فضایی، در این باره نوشت
بر خلاف ضربه بزرگ یکشنبه، انتظار میرود این طوفان خورشیدی کمی ضعیفتر باشد و فقط در عرضهای جغرافیایی بالا شفقهای قطبی ایجاد کند. اسکاف همچنین یک تصویر متحرک منتشر کرد که نشان میدهد شراره خورشیدی در حال حرکت به سمت جنوب زمین است و انتظار میرود بخش بزرگی از آن بدون تماس با زمین عبور کند.
با این حال، انتهای بالایی آن می تواند نیمکره جنوبی زمین را لمس کند و باعث ایجاد طوفان خورشیدی شود. اما اینکه این برخورد در جنوب رخ می دهد به این معنی نیست که اثر آن یا شفق های قطبی به جنوب محدود می شود. اسکاف خاطرنشان کرد که دینامیک میدان مغناطیسی زمین تضمین می کند که این اثر جهانی است.
آخرالزمان اینترنتی
شراره های خورشیدی زمانی رخ می دهند که خطوط میدان مغناطیسی خورشید کشیده و پیچ خورده می شوند و باعث ایجاد طوفان های انرژی الکترومغناطیسی در سطح خورشید می شوند.
بخش اعظم انرژی در طوفان خورشیدی به شکل پرتوهای فرابنفش و اشعه ایکس از خورشید تابش می شود. با این حال، انرژی شدید یک شعله خورشیدی می تواند گاز را در نزدیکی جو خورشید گرم کند و منجر به تشکیل حباب های غول پیکر از ذرات باردار شود که به عنوان پرتاب جرم تاجی (CME) شناخته می شوند و وارد فضا می شوند.
اگر یک شراره خورشیدی به زمین برخورد کند، این جرم هاله می تواند در عرض 15 ساعت تا چند روز به زمین برسد.
به لطف میدان مغناطیسی قوی زمین، بسیاری از انتشارات جرمی هاله بدون توجه از زمین عبور می کند. اما پرتابهای بزرگتر و قویتر جرم هاله میتوانند میدان مغناطیسی زمین را هنگام عبور از روی زمین متراکم و فشرده کنند و در نتیجه یک “طوفان ژئومغناطیسی” ایجاد شود.
برخی از کارشناسان بیم دارند که یک پرتاب جرم هاله بزرگ و قدرتمند می تواند با غلبه بر کابل های اینترنت زیر دریا و قطع دسترسی به اینترنت در بخش هایی از جهان برای هفته ها یا ماه ها، یک “آخرالزمان اینترنت” را آغاز کند. هیچ اتفاقی نیفتاد.
۵۸۵۸