صبح چو

محمد حسن “بیویک” موئری (متولد 2 اردیبهشت ماه 1 در تهران – درگذشت 1 آبان 2 در تهران) به نام Gazellers معاصر ایرانی نامگذاری شد و به نام ترانه سرا و ترانه سرا نامگذاری شد. ترانه های او را می توان “مورد” ، “شب جدایی” ، “کاروان” ، “مرغ حق” و “من از Eare” نامید.

شما باید قلب بی قرار را بدانید.
غم و اندوه شماست ، اما غم و اندوه باید و نه

گرفتار
فن که باید و نه در کف من.

غم و اندوه چو ، من لازم نیست که باشم و هست
صبح چو

من خودم را به قلب باز نمی کنم
که می تواند یاور را گرم بغل کند.

در آتش من آتشین گل خودم هستم
من باید بخشی از قلب باشم و نه

به کولر باد پاییز باید و و هستند و هستند و هستند
به لطف ابر بهار باید و نیست

چگونه زنی را دوست داشته باشیم که غم و اندوه عشق است
شما قلب های لاله ای دارید و نه

جایی که می توانید با طوفان های پاکستانی که دیده اید صحبت کنید
گل فروشگاه سان شبنم باید و نیست

ره به شام ​​جداکننده.
که روز قلب من باید باشد و نه