بر اساس فسیل های کشف شده در شرق آسیا، دانشمندان بر این باورند که گونه جدیدی از انسان به نام Homo juluensis را یافته اند که 300000 تا 50000 سال پیش وجود داشته و احتمالاً شامل Denisovans نیز می شود. این تحقیق از روش جدیدی برای سازماندهی شواهد فسیلی برای روشن کردن رشد مردم باستان در منطقه استفاده کرد.
به گزارش فرادید، یک محقق دانشگاه هاوایی ادعا می کند که یک گونه انسانی جدید و قبلا ناشناخته به نام Homo juluensis را شناسایی کرده است که شامل گروه های مرموز مانند: دنیسوان ها حاوی اقوام مردمان باستانی که داستان آنها هنوز به طور کامل کشف نشده است.
پروفسور کریستوفر جی. بائه، انسان شناس مشهور دانشگاه هاوایی، بیش از 30 سال از زندگی خود را وقف مطالعه اجداد انسان در سراسر آسیا کرده است.
آخرین یافته های او در مجله تخصصی منتشر شدشیمی طبیعیمنتشر شده، بر تعاملات پیچیده و تنوع گونه های باستانی هومینین که در آسیا از اواخر پلیستوسن میانه تا پلیستوسن پسین، دوره ای بین 300000 تا 50000 سال پیش در آسیا می زیسته اند، روشن می کند.
سازمان جدیدی از فسیل های هومینین از شرق آسیا در پی کشف یک گونه جدید
هومو جولینسیس در حدود 300000 سال پیش در شرق آسیا زندگی می کرد، اسب های وحشی را در گله های کوچک شکار می کرد، ابزار سنگی می ساخت و احتمالاً قبل از ناپدید شدن حدود 50000 سال پیش از پوست حیوانات برای بقا استفاده می کرد. تصور می شد که این گونه جدید شامل دنیسووان های مرموز باشد. جمعیتی که در اصل از طریق شواهد DNA از برخی بقایای فیزیکی یافت شده در سیبری و برخی فسیل های یافت شده در تبت و لائوس شناخته شده است.
واضح است که تحقیقات بیشتری برای بررسی این ارتباط مورد نیاز است، که اساساً بر اساس شباهت‌های بین فسیل‌های فک و دندان از این مکان‌های مختلف است.
Bae این پیشرفت را به روش جدیدی برای سازماندهی شواهد فسیلی نسبت می دهد. برخی ممکن است آن را سازماندهی یک آلبوم عکس خانوادگی قدیمی بدانند که در آن برخی از تصاویر تار هستند یا به سختی قابل تشخیص هستند. Bae و تیم تحقیقاتی او اساساً سیستم واضح تری برای مرتب سازی و درک این فسیل های انسان باستانی از چین، کره، ژاپن و آسیای جنوب شرقی ایجاد کرده اند.
کریستوفر جی بی
بائه گفت: «در این مطالعه، ما با یک فسیل انسان‌نما مواجه شدیم که نمی‌توان آن را در دسته‌های شناخته‌شده مانند هومو ارکتوس، هومو نئاندرتالنسیس یا هومو ساپینس (انسان‌های امروزی) طبقه‌بندی کرد. اگرچه ما چندین سال پیش این پروژه را آغاز کردیم، اما انتظار نداشتیم نوع جدیدی از هومینین (جد انسان) پیدا کنیم و سپس بتوانیم فسیل های هومینین را از آسیا به گروه های مختلف تقسیم کنیم. “در نهایت، این توسعه باید به نفع ارتباطات علمی باشد.”
این مطالعه مهم است زیرا به دانشمندان کمک می کند تا تاریخ پیچیده تکامل انسان در آسیا را بهتر درک کنند و برخی از شکاف های درک ما از خویشاوندان باستانی خود را پر می کند.
