شناخت علائم و روش های درمان قوز قرنیه

قوز قرنیه شایع ترین دیستروفی قرنیه است که 1 در 1000 را مبتلا می کند، اگرچه برخی گزارش ها بروز آن را 1 در 500 ذکر می کنند. قوز قرنیه در واقع یک مشکل تخریبی لایه قرنیه چشم است. برخلاف بیماری‌های چشمی که بعد از پیری اتفاق می‌افتد، این بیماری معمولاً در سنین نوجوانی یا اوایل دهه سوم زندگی بروز می‌کند.

قوز قرنیه چیست؟

از علت تا درمان قوز قرنیه

قوز قرنیه یک بیماری غیر التهابی است که قرنیه را (که در جلوی چشم قرار دارد) از بین می برد و معمولاً هر دو چشم را درگیر می کند. مشکل اصلی ضعف پروتئین کلاژن در قرنیه است که باعث می شود قرنیه از نظر ساختاری و بیومکانیکی “ضعیف” شود و در نتیجه شکل مخروطی با آستیگماتیسم نامنظم ایجاد شود. سیر بیماری قوز قرنیه می تواند بسیار متغیر باشد، در برخی بیماران ثابت می ماند و در برخی دیگر به سرعت پیشرفت می کند، این یک بیماری ژنتیکی است که در 10 درصد خانواده ها دیده می شود.

قرنیه به طور طبیعی گرد یا کروی است، اما در قوز قرنیه قرنیه محدب و مخروطی می شود. در این بیماری قرنیه نازک شده و شکل آن تغییر می کند. این تغییر بر انکسار نور هنگام ورود به چشم تأثیر می گذارد و باعث کاهش وضوح بینایی می شود. قوز قرنیه می تواند در یک یا هر دو چشم ایجاد شود، اما در 90٪ موارد در هر دو چشم رخ می دهد و توانایی خواندن، نوشتن یا رانندگی را مختل می کند. در ادامه بخش سلامت و رطوبت، علل و روش های درمان قوز قرنیه بررسی می شود.

علائم قوز قرنیه

علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دوبینی (آستیگماتیسم)

تصاویر متعدد

تاری دید (نزدیک و دور)

و حساسیت به نور (فوتوفوبیا)

مشکلات بینایی معمولاً با عینک برطرف می شود، اما با تشدید آستیگماتیسم، بسیاری از بیماران ممکن است از لنزهای تماسی مخصوص استفاده کنند. علائم ممکن است در ابتدا یک طرفه یا بعداً دو طرفه باشند. در 20 درصد بیماران این بیماری پیشرفته است و نیاز به مداخله جراحی دارد.

سن رایج قوز قرنیه

این بیماری در سنین نوجوانی و حوالی بلوغ شروع می شود و به مدت 7 تا 8 سال پیشرفت می کند و سپس تقریبا ثابت می ماند، اگرچه این دوره ممکن است متفاوت باشد، اما رشد و توسعه این بیماری می تواند ناگهانی یا تدریجی و معمولاً در طول 10 تا 30 سال باشد. اولی رایج تر است.

تشخیص قوز قرنیه قرنیه

برای تشخیص قوز قرنیه، چشم پزشک سابقه پزشکی و خانوادگی شما را بررسی می کند و معاینه چشم را انجام می دهد. او ممکن است آزمایش های دیگری را برای تعیین جزئیات بیشتر در مورد شکل قرنیه شما انجام دهد. آزمایشات برای تشخیص قوز قرنیه عبارتند از:

انعکاس چشم

در این آزمایش، چشم پزشک از تجهیزات ویژه ای برای اندازه گیری چشم شما استفاده می کند تا مشکلات بینایی را بررسی کند. او ممکن است از شما بخواهد که از دستگاهی با لنزهای مختلف (فوروپتر) استفاده کنید. برخی از پزشکان ممکن است از یک ابزار دستی (رتینوسکوپ) برای ارزیابی چشم استفاده کنند.

بازرسی لامپ

در این آزمایش، پزشک یک پرتو عمودی نور را به سطح چشم هدایت می کند و از یک میکروسکوپ کم قدرت استفاده می کند. او شکل قرنیه شما را ارزیابی خواهد کرد. پزشک ممکن است پس از استفاده از قطره های چشمی برای خاصیت ارتجاعی قرنیه، آزمایش را ادامه دهد. این به دیدن پشت چشم کمک می کند.

کراتومتری

در این آزمایش، چشم پزشک یک دایره نور را روی قرنیه شما متمرکز می کند تا بازتابی داشته باشد که شکل پایه قرنیه را تعیین می کند.

طراحی کامپیوتری

تست های عکاسی خاص، مانند توموگرافی اپتیکال مختلط و توپوگرافی قرنیه، تصاویر دقیقی از قرنیه ایجاد می کند. این آزمایش همچنین می تواند ضخامت قرنیه شما را اندازه گیری کند.

درمان جراحی و غیرجراحی قوز قرنیه در طب مدرن

درمان قوز قرنیه به شدت بیماری و سرعت پیشرفت بیماری بستگی دارد. قوز قرنیه خفیف تا متوسط ​​را می توان با عینک یا لنزهای تماسی درمان کرد. برای اکثر افراد قرنیه بعد از چند سال ثابت می شود. استفاده از لنز برای برخی از افراد مبتلا به قوز قرنیه دشوار است و در این موارد ممکن است جراحی لازم باشد.

عینک یا لنز نرم

عینک یا لنزهای نرم می‌توانند تاری یا تحریف دید را در ابتدای قوز قرنیه تصحیح کنند، اما افراد معمولاً با تغییر شکل قرنیه باید عینک خود را تعویض کنند. لنزهای تماسی سخت لنزهای تماسی سخت (گاز تنگ) اغلب گام بعدی در درمان قوز قرنیه پیشرفته هستند. لنزهای سخت ممکن است در ابتدا احساس ناراحتی کنند، اما بسیاری از افراد در استفاده از آنها اصرار دارند و می توانند دید خوبی داشته باشند. این نوع لنزها با قرنیه قابل تنظیم هستند.

لنزهای Piggyback اگر لنزهای سخت ناراحت کننده هستند، پزشک ممکن است لنز نرم “piggyback” را تجویز کند.

لنزهای هیبریدی

این لنزها دارای یک مرکز سخت با لبه های نرم هستند. افرادی که نمی توانند لنزهای سخت را تحمل کنند، می توانند لنزهای کامپوزیت را انتخاب کنند.

لنز اسکلرا

این لنزها برای تغییرات بسیار نامنظم در شکل قرنیه در قوز قرنیه پیشرفته مفید هستند. لنزهای اسکلرال مانند لنزهای سنتی استفاده می شوند که در قسمت سفید چشم (اسکرارا) قرار می گیرند و بدون تماس روی قرنیه قرار می گیرند. اگر از لنزهای تماسی سفت یا صلبی استفاده می کنید، مطمئن شوید که توسط چشم پزشک مجرب در درمان قوز قرنیه نصب شده است. همچنین باید بررسی های منظمی را برای تعیین اینکه آیا اتصالات حفظ شده است انجام دهید. لنز نامناسب می تواند به قرنیه آسیب برساند.

جراحی برای درمان قوز قرنیه

اگر زخم قرنیه، نازک شدن شدید قرنیه یا دید ضعیف حتی با قوی ترین لنزهای تجویزی دارید، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. بسته به محل مخروط و شدت بیماری شما، جراحی های مختلفی در دسترس است. گزینه های جراحی عبارتند از:

قرار دادن قرنیه

در طی این جراحی، پزشک نواحی پلاستیکی کوچک، شفاف و شفاف را در داخل قرنیه قرار می دهد تا مخروط را صاف کند، شکل قرنیه را تقویت کند و بینایی را بهبود بخشد. کاشت قرنیه می تواند شکل قرنیه را نرم کند، پیشرفت قوز قرنیه را کند کند و نیاز به پیوند قرنیه را کاهش دهد. ممکن است قطعه قرنیه برداشته شود، بنابراین این روش ممکن است یک اقدام موقت باشد. این جراحی با خطراتی مانند عفونت و آسیب چشم همراه است.

پیوند قرنیه

اگر زخم یا نازک شدن قرنیه شدید دارید، ممکن است به پیوند قرنیه (کراتوپلاستی) نیاز داشته باشید. کراتوپلاستی یک پیوند با ضخامت تقسیم شده است که تنها بخشی از سطح قرنیه را جایگزین می کند. کراتوپلاستی یک پیوند کامل قرنیه است که در آن پزشکان تمام قسمت ضخیم قرنیه شما را برمی‌دارند و آن را با بافت اهداکننده جایگزین می‌کنند.

بهبودی پس از جراحی کراتوپلاستی ممکن است تا یک سال طول بکشد و ممکن است برای حفظ دید کامل نیاز به استفاده از لنزهای تماسی سخت داشته باشید. بهبود کامل بینایی ممکن است چندین سال پس از پیوند رخ دهد. واکسن کرونا به طور کلی برای قوز قرنیه بسیار موفق است، اما عوارض احتمالی شامل رد پیوند، ضعف بینایی، آستیگماتیسم، ناتوانی در استفاده از لنزهای تماسی و عفونت است.

منبع: نمناک