شتاب دادن به شهرهای هوشمند در آمریکای لاتین

به گزارش ایمنا، رویکرد شهر هوشمند در سطح جهانی با هدف رسیدگی به مشکلات شهری با ادغام فناوری‌هایی که داده‌ها را برای مدیریت بهتر منابع و خدمات جمع‌آوری می‌کنند و در نتیجه کیفیت زندگی بالاتری را تضمین می‌کند، است. در آمریکای لاتین، شهرنشینی سریع همراه با بافت اجتماعی-اقتصادی پیچیده فشار قابل توجهی بر زیرساخت ها و خدمات شهری وارد کرده است.

این امر منجر به افزایش علاقه دولت ها، شرکت ها، سرمایه گذاران و کارآفرینان شهری به یافتن راه های جدید برای مدیریت هوشمندانه شهرها از طریق فناوری، رویکردهای پایدار و طراحی انسان محور شده است.

رویکرد آمریکای لاتین به شهرهای هوشمند

چالش های منحصر به فرد منطقه به نوآوری شهری کمک کرده است تا خلاقیت و نبوغ را در طراحی معماری های جدید به ارمغان بیاورد که مفهوم شهر هوشمند را با اولویت های منطقه تطبیق می دهد و به فناوری تمرکز اجتماعی و انسانی بیشتری می بخشد.

برای مثال، در حالی که راه‌حل‌های جابجایی هوایی ممکن است در شهرهایی با مشکلات ترافیکی قابل توجه مانند سائوپائولو یا مکزیکوسیتی به‌خوبی پذیرفته شوند، اما به اندازه طرح‌هایی برای بهبود سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی مانند گسترش شبکه‌ها، برق‌رسانی ناوگان و بهبود دسترسی محبوب نیستند. امنیت و حفاظت از شهروندان (سیستم‌های نظارت بهبودیافته، سیاست‌های پیش‌بینی و فناوری‌های واکنش اضطراری) یا سازگاری با اثرات تغییرات آب و هوایی (پیشگیری و مدیریت بلایا) سرمایه‌گذاری و توجه عمومی را به خود جلب نمی‌کند.

چشم انداز متنوع چالش های منطقه ای یک رویکرد منحصر به فرد را ترسیم می کند که منجر به یک برنامه توسعه شهری اولویت بندی شده با یک جزء مهم اجتماعی برای اطمینان از پذیرش و پایداری این برنامه ها در طول زمان می شود.

در این راستا، علاقه زیادی در منطقه برای ترویج بحث شهرها و نوآوری از طریق رویدادهایی مانند نمایشگاه شهر هوشمند در شهرهایی مانند کوریتیبا (برزیل)، مریدا (مکزیک)، بوگوتا (کلمبیا) و سانتیاگو دل. مشخص است که استرو (آرژانتین) و سانتیاگو (شیلی) برگزار می شود. این رویدادها بدون شک الهام بخش اقداماتی برای توسعه شهرهای هوشمندتر با طعم آمریکای لاتین خواهند بود.

تقویت نوآوری و توسعه

بر خلاف اروپا، روند ادغام منطقه ای در آمریکای لاتین از طریق مرکوسور (بازار مشترک کشورهای آمریکای جنوبی) فاقد قدرت نهادی و اقتصادی است. بنابراین، هیچ معادل منطقه‌ای برای پروژه‌های حمایت‌شده توسط اتحادیه اروپا که به ترویج نوآوری، علم، فناوری و موضوعات دستور کار شهر هوشمند می‌پردازند، وجود ندارد.

در این زمینه، اتحاد و همکاری بین دولت ها، شرکت های بخش خصوصی و موسسات دانشگاهی برای توسعه پروژه های شهر هوشمند بسیار مهم است. این همکاری ها تجمیع منابع و دانش را تسهیل می کند، نوآوری را ارتقا می بخشد و اجرای موثر راه حل های هوشمند را افزایش می دهد.

یکی نمونه هایی از این پارک فناوری “Parque de la Innovación” در بوئنوس آیرس پروژه ای است که به نمایه تولیدی جدید شهر پاسخ می دهد و بر دانش و نوآوری تمرکز دارد. این طرح شرکت‌ها، دانشگاه‌ها، مؤسسات علمی، مسکن، مناطق خدماتی و اتاق‌های جلسه را ادغام می‌کند و فعالیت‌ها را برای کارآفرینان، دانشجویان و محققان ارتقا می‌دهد.

این هم افزایی استعداد و سرمایه گذاری را جذب می کند و با موسسات دولتی و خصوصی نوآور در سطوح محلی و جهانی همکاری ایجاد می کند. این منطقه شهری جدید، اولین مرکز فناوری، آموزشی و علمی را تشکیل می‌دهد که شامل دانشگاه‌ها، مراکز تحقیقاتی، شرکت‌ها، پروژه‌های مسکونی، فضاهای هم‌کاری و هم‌کاری می‌شود. همچنین اولین ناوگان خودروهای الکتریکی خودران آمریکای لاتین را در خود جای داده است.

موقعیت پارک در منطقه نونیز بوئنوس آیرس عمدی است، زیرا ارتباط قوی با موسسات آموزشی متعدد در اطراف خود ایجاد می کند. این پروژه در مساحتی بالغ بر 12 هکتار است که 65 درصد آن را فضاهای باز، خیابان ها و میدان ها تشکیل می دهد و باعث شادی همه ساکنان شهر خواهد شد.

یک مثال عالی دیگر پاناما پاسیفیکو آمریکای مرکزی پتانسیل زیادی برای تبدیل شدن به یک شهر هوشمند دارد. این پروژه برترین پروژه مختلط آمریکای لاتین است که مردم، مشاغل و طبیعت را در یک محیط پایدار با مزایای اقتصادی متعدد به هم متصل می کند. پاناما پاسیفیکو با موقعیت استراتژیک و چشم انداز خود، خود را به عنوان یک محیط پر رونق برای توسعه منطقه ای در زمینه های اقتصاد، نوآوری، زیرساخت ها، تحرک، پایداری، گردشگری و توسعه انسانی و اجتماعی قرار می دهد.

اگرچه آمریکای لاتین اغلب نمونه های اروپایی و آسیایی شهرهای هوشمند را تقلید می کند، خود این منطقه دارای ویژگی های قابل توجهی است. برای مثال، کوریتیبا، برنده جایزه اخیر شهر هوشمند، نتایج برنامه‌ریزی شهری پایدار را نشان می‌دهد: ساختمان‌هایی که با طبیعت ادغام می‌شوند، مناطق عابر پیاده در مرکز شهر تاریخی در زمانی که شهرهای دیگر در زیرساخت‌های خودرو سرمایه‌گذاری می‌کردند.

نوآوری در سیستم های حمل و نقل سریع اتوبوس (BRT) که بعداً در ده ها شهر در سراسر جهان اجرا شد، نماها و سقف های سبز در آسمان خراش ها برای صرفه جویی در انرژی، آموزش شهروندان در مورد آگاهی های زیست محیطی و ایجاد سیستم پارکینگ برای بهبود زهکشی بهینه سازی شهر و جلوگیری از آن. سیل با راه حل های مبتنی بر طبیعت

مادلیناز طریق شهرنشینی اجتماعی، از یکی از خشن ترین شهرهای جهان در دهه 1980، با مداخلات نمادین مانند پله برقی که خطرناک ترین محله (کمونا 13) را به بقیه شهر متصل می کند، به الگویی برای بازسازی شهری تبدیل شد. امروزه این شهر نوآورترین منطقه در کشور است که راهروهای سبز را ترویج می کند و فضاهای عمومی را در امتداد رودخانه مدلین (Proyecto Parques del Río) احیا می کند.

بارانکیلا مثال دیگری است. پروژه “Todos al Parque” جامعه و سرمایه گذاری های شهر را متحول کرده است. کاشت سخاوتمندانه درخت باعث بهبود رفاه ساکنان، کاهش نرخ جرم و جنایت، ترویج اشتغال محلی و بهبود توانایی شهر برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی شده است. در حال حاضر، 93 درصد از ساکنان در فاصله هشت دقیقه پیاده روی از فضاهای سبز شهری زندگی می کنند.

برای موفقیت پروژه های شهر هوشمند، مشارکت شهروندان و تعهد به پذیرش و پذیرش آنها بسیار مهم است. از این رو، رفع ترس و بی اعتمادی نسبت به استفاده از فناوری های شهری با آموزش و اطلاع رسانی به مردم برای اطمینان از پاسخگویی به نیازهای واقعی مردم از راه حل ها حائز اهمیت است.

دستور کار شهر هوشمند نیازمند تفکر جهانی و آگاهی از روندهای شهری است، اما همچنین مستلزم اقدام محلی است. هوش جمعی نقش مهمی در حصول اطمینان از اینکه هر منطقه می تواند این رویکرد را با واقعیت منحصر به فرد خود تطبیق دهد، ایفا می کند و در نهایت این ساکنان هستند که هوش یک شهر را تعریف می کنند.

آمریکای لاتین با رویکردی فراگیر و پایدار و استعدادهای انسانی بسیار نوآورانه، پتانسیل رهبری انقلاب شهر هوشمند را دارد و در حال حاضر شواهدی از این موضوع وجود دارد.