منتقد سینما اظهار کرد: سروش صحت در سریال “مگه تموم عمر چندتا بهاره؟” تلاش کرده است تا از چارچوب‌های همیشگی و عادت شده برای مخاطب و بازیگر خارج شود و مرز بین فانتزی و واقعیت را رد کند و قالب‌های تکرار شده و عادت شده را از بین ببرد.
به گزارش بازتاب آنلاین به نقل از شمانیوز، کیوان کثیریان، منتقد سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز در نقد سریال “مگه تموم عمر چندتا بهاره؟” اظهار کرد که سروش صحت همواره برای ساخت آثارش یک پایگاه مطالعاتی قابل قبول داشته و بر خلاف بسیاری از کارهایی که در حوزه تصویر مشاهده می‌کنیم، او شناخت کافی روی موضوع دارد و سریال “مگه تموم عمر چندتا بهاره؟” نیز از این جریان مستثنی نیست.
با بیان اینکه سروش صحت حوزه کاری خود را به خوبی می‌شناسد، منتقد سینما، کیوان کثیریان، اظهار کرد: او با مفهوم و کارکرد طنز آشنایی کافی دارد و به خوبی می‌تواند از لحظات ساده و روزمزه زندگی لحظات شیرین خلق کند. این موارد در شخصیت‌پردازی به او کمک می‌کنند. وی افزود: سروش صحت به زندگی متصل است و این از جای جای آثارش به ویژه فیلم “جهان با من برقص” و همین سریال مشخص است. او لحظه‌های زندگی را می‌شناسد و بلد است به لحظه عمق ببخشد.
کثیریان ادامه داد: علاوه بر همه این‌ها، سروش صحت هم در بازیگری و هم در کارگردانی نشان داده که طنز را به خوبی می‌شناسد و شناختش از سایر هنرها نظیر موسیقی، شعر و ادبیات نیز در آثارش کاملاً مشهود است و همین موضوع همیشه به او کمک شایانی کرده است.
منتقد سینما با بیان اینکه خلاقیت یکی از مشخصه‌های سروش صحت در فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی است، گفت: او چارچوب‌های همیشگی و عادت شده برای مخاطب و بازیگر را شکسته و از آن عبور می‌کند و سعی دارد تا قالب‌های تکرار شده و عادت شده را از بین ببرد. او در این سریال مرز بین فانتزی و واقعیت را دائما رد می‌کنند و در رفت و برگشت است، اما آدم‌ها قابل لمس و قابل درک هستند که همین مسئله جزو امتیازات کار او به شمار می‌رود و جهانی که سروش صحت در این سریال ساخته بسیار قابل درک است و منطق خودش را دارد.
او همچنین به نقاط قوت سریال “مگه تموم عمر چندتا بهاره؟” اشاره کرد و گفت: ما در این سریال ارجاعات مختلفی به سمت موسیقی و شعر را مشاهده می‌کنیم. او در فضاهای مختلف اثر خود از موسیقی جنوب و موسیقی سنتی بسیار خوب و به‌جا استفاده می‌کند و به ویژه موسیقی جنوب بسیار پررنگ در این سریال حضور دارد.
وی افزود: در این سریال از لهجه اصفهانی به خوبی استفاده شده و از بازیگرانی که در یک نقش جا افتاده‌اند مانند قدرت‌الله ایزدی به خوبی بازی متفاوتی گرفته می‌شود. فضا به گونه‌ای فراهم می‌شود تا بازیگران بتوانند تصویر تازه‌ای از خود نمایش دهند و این نشان‌دهنده این است که همه چیز با آگاهی صورت گرفته است. در واقع می‌توان گفت سروش صحت توانسته دنیایی را که در ذهنش داشته خلق کند و به معرض نمایش بگذارد.
او با اشاره به تفاوتی که بین سریال “مگه تموم عمر چندتا بهاره؟” و سایر آثار سروش صحت وجود دارد، گفت: نوعی آزادی و رهایی در فیلمنامه سریال “مگه تموم عمر چندتا بهاره؟” وجود دارد که بسیار دلپذیر است چرا که با یک آگاهی همراه است. سروش صحت در این سریال وارد دنیای خیال و فانتزی شده که تجربه متفاوتی از کارهای قبلی اوست.