احمد زیدآبادی، فعال سیاسی اصلاح طلب با انتشار متنی در کانال تلگرامی خود با عنوان «به یاد شادروان ابراهیم نبوی؛ «شادی آفرین نشاد» یاد و خاطره روزنامه نگار و طنزپرداز ایرانی را گرامی داشت و فقدان وی را تسلیت گفت.
وی در این زمینه نوشت: کسی که با قلم و بیان خود سعی در شاد کردن مردم دارد، ممکن است بدبخت ترین افراد درون باشد.
زنده یاد ابراهیم نبوی که در بین دوستانش به قاضی شهرت داشت از جمله این افراد محسوب می شود.
نگاه داور به روابط مردم به ویژه در دنیای سیاست سخت، نافذ، عینی و زیرکانه بود، نگاهی که جز در طنزی ملایم و دلنشین، در بیان نوشتاری و گفتاری قابل انعکاس است. نبود.
با یک نگاه به عمق مردم نفوذ کرد و با یک جمله انگیزه و استعداد دیگران برایش آشکار شد. همین استعداد خدادادی بود که طنز او را شیرین و طبیعی و بدون تصنع کرد.
مشخص است که در مواضع سیاسی خود دچار نوسان می شد و گاه به سختی هیجان زده می شد، اما همین نگاه نافذ مانع از افتادن او به ورطه خودفریبی و توهم می شد.
در شخصیت داور نوعی حرص و آز و آزادی دیده می شد. از این رو نه تنها مرزهای انسانیت را درنوردید، بلکه در دفاع از مظلومان و مستضعفان پیشگام بود. گرچه عاری از لجاجت نبود، اما او هر جور که بود لگد نمی‌زد و از بزرگواری‌اش بیرون نمی‌آمد.
او در طنزنویسی استعداد بسیار درخشانی داشت و در این زمینه صاحب سبک و ابتکار زیادی بود. یک تنه تمام جامعه سیاسی ایران را در فصل زودگذر «بهار مطبوعاتی» به خنده و شادی انداخت. روحش شاد چون شاد بود و بدبخت زندگی کرد.
خبر فوت او به انتخاب خودش واقعا تکان دهنده و فوق العاده غم انگیز است. نشانه زخم مهلکی بر پیکر جامعه ایرانی است که راه درمان آن را بسته است.
هجرت مردم چون در واقع ظلم و ستم است و گرفتار شدن در دام غربت و سفر نکردن به وطن تا لحظه مرگ بی شک جرم است و خداوند عاملان و مسببان آن را نخواهد بخشید. آن را
بار دیگر تجربیات خود را با ابراهیم نبوی در جلد چهارم خاطراتم با عنوان «زندان رنج و رهایی» آورده ام. آثار فراوان او گواه استعداد و سخت کوشی و دلسوزی او برای جامعه و کشور است که طاقت دوری از آن را نداشت و کم کم پژمرده و افسرده شد تا اینکه صبرش را از دست داد و به زندگی اش پایان داد.
اینجانب درگذشت جانسوز ایشان را به خانواده، دوستان، مخاطبان و تمامی جامعه فرهنگی، هنری و سیاسی ایران تسلیت عرض نموده و از خداوند منان برای ایشان علو درجات و برای ایشان صبر و اجر مسالت دارم.