زندگی بر لبه شمشیر؛ حقایقی کمتر شنیده شده از دنیای سامورایی ها (+ عکس)

سامورایی ها همیشه در تاریخ به عنوان جنگجویان افسانه ای و مشهور شناخته می شوند. داستان ها و فیلم های زیادی با الهام از این جنگجویان ژاپنی وجود دارد که سعی کرده اند جوهر زندگی سامورایی ها را به تصویر بکشند. اما فراتر از شمشیرزنی، قوانین اخلاقی و سلاح های جنگی، سامورایی ها نقش متنوعی را به عنوان نگهبانان ژاپن برای بیش از شش قرن ایفا کردند.

به گزارش روزیاتو، در ادامه به جنبه های جذاب و کمتر شناخته شده این جنگجویان افسانه ای خواهیم پرداخت.

“تست برش” سامورایی ها

امروزه ویدئوهایی از شمشیرزنان مدرن وجود دارد که عملکرد شمشیرهای جدید را با بریدن بامبو یا اشیاء مشابه آزمایش می کنند. اما روش سامورایی متفاوت بود. آنها تیغه های جدید خود را بر روی اجساد و گاهی اوقات حتی زندانیان آزمایش کردند. این عمل که «تامشیگیری» نامیده می شد، به معنای «آزمایش برش» است.

شمشیری برای بریدن سر

سامورایی ها تنها طبقه ای بودند که اجازه حمل یک جفت شمشیر به نام دایشو را داشتند. این جفت شمشیر از دو تیغه تشکیل شده بود و همیشه توسط سامورایی ها حمل می شد.

شمشیر کوچکتر که واکیزاشی نام داشت دو کاربرد داشت: سر بریدن دشمنان شکست خورده در میدان جنگ و انجام سپوکو (خودکشی افتخاری).

رزمندگان زن؛ اونا بوگیشا

سامورایی ها معمولاً به عنوان یک گروه کاملاً مذکر شناخته می شوند، با این حال گروهی از رزمندگان زن نیز به نام Ona-Bugisha وجود داشتند. این زنان مانند مردان سامورایی ماهر و شجاع بودند و از قرن دوم میلادی فعالیت داشتند.

بر خلاف سامورایی ها که دو شمشیر حمل می کردند، Ona-Bugisha از سلاحی به نام ناگیناتا استفاده می کرد که تیغه ای کوتاه روی نیزه بود.

رونین سامورایی بی استاد

یک سامورایی اگر به یک استاد خدمت می کرد، یک سامورایی واقعی محسوب می شد. اگر اربابش بمیرد یا او را ترک کند، سامورایی موقعیت اجتماعی خود را از دست می دهد. برخی به زندگی عمومی بازگشتند، در حالی که برخی دیگر زندگی را به عنوان سامورایی سرگردان انتخاب کردند. برخلاف تصویر عاشقانه رونین در فیلم‌ها و کتاب‌ها، بسیاری از آنها بیشتر شبیه ولگردهای بی‌خانمان بودند تا ماجراجویان نجیب.

راهبان جنگجوی سوهی

علاوه بر سامورایی ها، گروه دیگری از جنگجویان به نام سوهی وجود داشت. سوهی ها راهبان جنگجویی بودند که در قرن دهم به عنوان واسطه بین دو فرقه بودایی عمل می کردند و گاهی اوقات برای اجرای نظم به خشونت متوسل می شدند. این گروه از نظر اجتماعی حتی از امپراتور نیز مستقل تلقی می شد.

مراسم چای چانیو

مراسم چای به نام «چانویو» برای سامورایی ها بسیار مهم بود. سامورایی ها این مراسم را پس از بازگشت از سفر یا جنگ انجام می دادند. آنها معتقد بودند که سلامت روحی و روانی به اندازه قدرت بدنی مهم است و مراسم چای به آنها کمک می کند تا آرامش و تجدید قوا کنند.

کابوکی مونو; سامورایی با لباس عجیب

پس از برقراری صلح در ژاپن و فروکش کردن جنگ‌ها، برخی از سامورایی‌ها انرژی فروخورده خود را به روش‌های جالبی ابراز کردند. گروهی به نام کابوکیمونو، به معنای “دیوانه”، به دلیل سبک لباس های عجیب و غریب خود مشهور شدند. آنها آرایش گیشا، کیمونوهای کوتاه داشتند و رنگ های نامتعارفی را انتخاب کردند.

باند خیابانی

با کاهش اهمیت سامورایی ها، برخی باندهای خیابانی کابوکیمونو را تأسیس کردند که گفته می شود راه را برای یاکوزاهای امروزی هموار کرده اند. گروه دیگری از سامورایی‌های خیابانی به نام «کیوکاکو» نیز ظهور کردند که بر خلاف کابوکیمونو از یک قانون اخلاقی پیروی می‌کردند و معمولاً از مردم در برابر سایر گروه‌های شیطانی محافظت می‌کردند.

کشتارهای بی هدف در تسوجگیری

یکی یکی از اعمال ناخوشایند سامورایی ها «تاسوجگیری» یا «کشتن کنار جاده» بود. در این عمل سامورایی ها به طور ناگهانی به عابران حمله می کردند و آنها را می کشتند. اگرچه مورخان معتقدند این رسم ریشه‌های قدیمی و اصیل دارد، اما شواهد نشان می‌دهد که این رسم عمدتاً برای لذت و سرگرمی انجام می‌شده است.

اسپاک و جیگلی

Seppoku (خودکشی شرافتمندانه سامورایی ها) به خوبی شناخته شده است، اما کمتر در مورد جیگای، خودکشی شرافتمندانه زنان سامورایی شنیده ایم. در حالی که در سپپوکو شکم زن بریده می شد، در جیگای گلوی زن، معمولاً همزمان با سپپوکوی زن بریده می شد.

یاسوکه سامورایی آفریقایی

برخلاف تصور رایج، سامورایی شدن ضروری است نبود باید ژاپنی باشی در اواخر قرن پانزدهم، یک سامورایی آفریقایی به نام یاسوکه به ژاپن آمد و باورهای سنتی را به چالش کشید. یاسوکه در سال 1579 به عنوان یک سامورایی در خدمت اودا نوبوناگا، یک فئودال قدرتمند به ژاپن آمد.

سلاح در نبرد سامورایی ها

در حالی که سامورایی‌ها معمولاً با شمشیر، نیزه یا تبر به تصویر کشیده می‌شوند، آنها همچنین پس از معرفی سلاح‌ها به ژاپن در قرن شانزدهم، شروع به استفاده از تفنگ کردند. سلاح ها به سرعت بسته می شوند یکی آنها به ابزارهای روزمره در زرادخانه سامورایی ها تبدیل شدند.

کوتاه اما خطرناک

یکی یکی دیگر از واقعیت های کمتر شناخته شده در مورد سامورایی ها این است که بیشتر آنها کوچک و قوی بودند. در حالی که سایر جنگجویان جهان، مانند شوالیه های انگلیسی، معمولاً بیش از 182 سانتی متر قد داشتند، سامورایی ها به طور متوسط ​​کمی بیش از 160 سانتی متر قد داشتند. آنها با پوشیدن زره 18 کیلوگرمی قدرت و مهارت خود را به نمایش گذاشتند.