پس از پایان جنگ سرد، یک مسابقه هوایی برگزار شد که در آن یک F-14 Tomcat در مقابل یک Mig-29 قرار گرفت.
به گزارش روزیاتو، اگرچه این رویارویی یک تمرین آموزشی بود، اما مهارت‌های خلبان آمریکایی و توانایی‌های F-14 را به نمایش گذاشت.
Mig-29 توسط دفتر طراحی میکویان ساخته شد و ناتو آن را “Fulcrum” نامید. Mig-29 به عنوان یک جنگنده برتری هوایی برای مقابله با McDonnell Douglas F-15 Eagle و General Dynamics F-16 Fighting Falcon طراحی شد.
اولین پرواز نمونه اولیه MiG-29 در سال 1977 انجام شد و در سال 1979 پنتاگون اولین تصویر تار از این هواپیما را دریافت کرد.
میگ 29 دو موتوره در سال 1983 وارد خدمت نیروی هوایی شوروی شد. اگرچه در ابتدا به عنوان یک جنگنده طراحی شده بود، انواع دیگری از این جنگنده نیز توسعه یافتند، از جمله مدل های چندمنظوره Mig-29M و Mig-29K که برای عملیات های دریایی اقتباس شده بودند.
به گزارش نشنال اینترست، این هواپیما به قدری موفق بود که بیش از 1600 فروند هواپیما تولید شد.
ظاهر F-14 Tomcat
هدف اولیه در طراحی و ساخت F-14 نورث روپ گرومن، تامین نیاز نیروی دریایی ایالات متحده به یک جنگنده برتری هوایی توانا، یک رهگیر دفاعی ناوگان و یک سکوی شناسایی تاکتیکی بود.
F-14 اولین پرواز خود را در سال 1970 انجام داد و در سال 1974 وارد خدمت نیروی دریایی ایالات متحده شد. اولین استقرار ناو هواپیمابر با USS Enterprise (CNV-65) آغاز شد. در این مرحله، F-14 شروع به جایگزینی تدریجی F-4 Phantom II و حذف کامل F-111B کرد که در آن زمان در حال توسعه بود.
به گفته فرماندهی تاریخ و میراث نیروی دریایی ارتش، در اوج عملیات، 30 اسکادران نیروی دریایی به جنگنده های F-14 مجهز شدند.
به گفته موزه نقشه هوایی، F-14 دارای پیشرفت‌های زیر بود: “… بال‌های هندسی متغیر که به‌طور خودکار در حین پرواز تغییر می‌کردند، این بال‌ها برای رهگیری با سرعت بالا جلو می‌آیند و برای پرواز کندتر جمع می‌شوند.” این هواپیما در بیشتر موارد برای بهبود عملکرد نبرد هوایی F-4 Phantom در نظر گرفته شده است. بدنه و بال های F-14 امکان صعود سریعتر را نسبت به F-4 فراهم می کند، در حالی که آرایش دم دوقلو پایداری بهتری را فراهم می کند.
سلاح های F-14
F-14 هم برای دفاع ناوگان دریایی و هم برای ماموریت های حمله به خوبی مسلح شده بود. این جنگنده می تواند تا شش موشک دوربرد AIM-54A Phonex را حمل کند که با کنترل سیستم کنترل تسلیحات AWG-9 با عملکرد بالا، می تواند شش هدف مختلف را هدف قرار دهد.
برای اهداف میان برد، F-14 به چهار موشک AIM-7 Sparrow مجهز شده است. برای نبرد نزدیک، F-14 مجهز به دو موشک AIM-9 Sidewinder و یک توپ دوار M-61 Vulcan با قابلیت شلیک 6000 گلوله در دقیقه است.
در سال 2021، سام “اسلامر” ریچاردسون، کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی ایالات متحده، مربی سابق تاپ گان، در مجموعه پادکست تامکست F-14 شرکت کرد.
در این پادکست، کاپیتان ریچاردسون داستان بسیار جالبی را در مورد شبیه سازی تمرینی تک به تک که در آن شرکت کرده به اشتراک گذاشت.
در سال 1999، کاپیتان ریچاردسون به اسکادران VF-14 در ناو هواپیمابر USS Theodore Roosevelt (CVN-71) منصوب شد. در آن زمان این کشتی به سمت غرب مدیترانه در جنوب فرانسه در حرکت بود.
این امر پس از یک دوره 30 تا 35 روزه در حمایت از عملیات متفقین در کوزوو، طولانی‌ترین عملیات هوایی از زمان جنگ ویتنام به وقوع پیوست. زمانی که یو اس اس روزولت در نزدیکی فرانسه بود، چهار جنگنده (دو تامکت و دو هورنت) را به پایگاه نیروی هوایی دسیمومانو در جزیره ساردینیا ایتالیا فرستاد تا مانورهای نبرد هوایی را انجام دهند.
VF-14، همچنین به عنوان توپهاتر شناخته می شود، قدیمی ترین اسکادران فعال در نیروی دریایی ایالات متحده است و در سال 1919 تاسیس شد.
بر اساس گزارش وزارت نیروی دریایی ایالات متحده، VF-14 551 مورد از 552 مأموریت برنامه ریزی شده را انجام داده است و سورتی پرواز در کوزوو و عراق انجام داده است. آنها بیش از 185.5 تن مهمات هدایت شونده دقیق را بدون ایجاد صدمات یا حوادث ناگوار و بدون ایجاد یک مورد مرگ برای خدمه هواپیما یا پرسنل تعمیر و نگهداری شلیک کردند.
رویارویی: F-14 و Mig-29 روبروی هم قرار می گیرند
کاپیتان ریچاردسون در طول تمرین آموزشی پنج روزه با خلبان آزمایشی M-29 نیروی هوایی آلمان روبرو شد.
اولین رویارویی با شکست برای ریچاردسون به پایان رسید، او در مورد دوئل ناگوار می گوید: “در سرم می پیچم چه کار کنم؟” فهمیدم که نمی توانم با این هواپیما بجنگم، باید با خلبان بجنگم.
کاپیتان ریچاردسون دومین برخورد خود را اینگونه توصیف می کند: «من عمداً درست زیر او پرواز کردم. و معمولاً شما می خواهید تا جایی که ممکن است نزدیک پرواز کنید تا هر فضایی برای چرخش و جدایی از طرفین را از بین ببرید. می خواستم گاز بگیرد…بنابراین حدود 300 متر پایین تر از او رفتم و می دانستم که او بسیار تهاجمی است و قطعا گاز خواهد گرفت. دوتا سوختگی دیدم او احتمالاً با سرعت حدود 500 گره دریایی سفر می کرد و با هر دو پس سوز مستقیماً در سراشیبی حرکت می کرد. و با خود گفتم: تو را دارم. من بالای سرش ظاهر شدم، جهت بینی را تغییر دادم و دیدم که دارم به یک میگ 29 غواصی نگاه می کنم.
مانور تند او باعث شد که خلبان آلمانی بدنه هواپیمای خود را بیش از حد بارگذاری کند و او را مجبور به پایان مبارزه و بازگشت به پایگاه کند.
فشار بیش از حد بدنه هواپیما زمانی اتفاق می‌افتد که یک هواپیما از نرخ G خود فراتر می‌رود و باعث آسیب ساختاری و کاهش یکپارچگی و طول عمر بدنه هواپیما می‌شود.
در حالی که رویدادهای اضافه بار لزوماً هواپیما را در میدان نبرد از کار نمی‌اندازند، اما باعث می‌شوند که هواپیما برای چند روز زمین‌گیر شود تا پس از بازرسی‌های کامل و تعمیرات لازم به وضعیت عملیاتی و تعمیر و نگهداری بازگردد.
هر دو میگ 29 و اف 14 تامکت هواپیماهای باورنکردنی و افسانه ای هستند. این برخورد نه تنها توانایی های F-14 را نشان می دهد، بلکه هوشمندی و سازگاری کاپیتان ریچاردسون را نیز به نمایش می گذارد.
این برخورد نشان می دهد که در حالی که فناوری به وضوح جای خود را دارد و می تواند یک مبارزه را ایجاد کند یا شکست دهد، استراتژی مناسب و اجرای بی عیب و نقص خلبان غیر قابل جایگزینی است.