استقبال گرم مردم از رونالدو در تهران!/مردم ندید بدید بودند یا استقبال دوستانه داشتند؟
عصر ایران; امیر حسن خدیر– اگرچه شور و شوق زیاد در استقبال از کریستیانو رونالدو، فوق ستاره فوتبال جهان که به عنوان بازیکن تیم النصر عربستان مقابل پرسپولیس وارد تهران شد، توجه رسانه های سراسر جهان را به خود جلب کرده است، اما برخی در داخل و در فضای مجازی یا شبکه های اجتماعی شرم آور است و حتی برخی از کلمه «ندید بدید» استفاده کرده اند.
البته این آرزو که ما ایرانی ها کمی نظم داشته باشیم و از شلختگی و بی نظمی در همه امور از جمله احوالپرسی بکاهیم، ایرادی ندارد، اما برخی انتقادات به جا نیست.
یادمان باشد جماعت دنبال اتوبوس «رونالدو»یی دویدند که صفحه او 600 میلیون دنبال‌کننده دارد! شوخی نیست: 600 میلیون! وقتی در فضای مجازی آن قدر دنبال‌کننده دارد در عرصه واقعی هم اگریک ده هزارم آن واقعا دنبال کنند و بدوند چه عجب؟ تازه یک ده هزارم می‌شود 60 هزار نفر و 60 هزار نفر نبودند که! پس بگو یک صدهزارم.
نکته دیگر این که اگر ما شلخته و ذوق‌زده و اصطلاحا ندید بَدیدیم پس چرا در چین و ژاپن هم اتفاقات مشابه رخ می‌دهد؟ تازه ارتباط ما با دنیا در وضعیت تحریم محدودتر است و طبیعی است که تا دریچه‌ای باز می شود استقبال کنند.
انتقاد دیگر به مدیر عامل باشگاه پرسپولیس است که خود او نباید هدیه می‌داد چون شأن مدیر عامل بالاتر است. این هم وارد نیست. چون اولا رونالدو یک بازیکن عادی نیست و بدون او که استقبالی چنین از النصر ضرورت نداشت و اگر این اتفاق در 27 شهریور 1402 خورشیدی رخ داده می‌توان 51 سال به عقب بازگشت. زمانی که اکثر قریب به اتفاق استقبال‌کنندگان کنونی به دنیا نیامده بودند.
در آن زمان «پله» فوق ستاره برزیلی به تهران آمد. او در باشگاه تاج مهمان بود و تیمسار خسروانی صاحب این باشگاه فرش نفیسی را به او هدیه کرد. تیم سانتوس در جریان یک تور آسیاگردی به تهران آمده بود و قرار بود با تاج (استقلال) بازی کند اما چون 7 بازیکن تاج (استقلال) عضو تیم ملی و درگیر جام ملت های آسیا بودند منتخبی از بازیکنان تاج و پاس در مقابل سانتوس و یاران پله قرار گرفتند.
نتیجه قابل حدس است و امیدواریم در بازی فردای النصر و پرسپولیس تکرار نشود! هر چند که حالا فاصله ها کمتر است. سانتوس در حالی 5 بر یک منتخب تاج و پاس را برد که داور (عبدالرضا موزون) 4 گل پله را مردود اعلام کرد وگرنه در واقع 9 بر یک برده بودند!
تک گل ما را پرویز میرزاحسن به ثمر رساند و دروازه بان هم کیوان نیک‌نفس بود که متأسفانه چندی پیش در همه‌گیری بعد از کرونا بیمار شد و در پی ابتلا به کووید درگذشت. همچنین قابل ذکر است که پرویز خسروانی وقتی فرشی به پله هدیه داد، گفت: «چرا به من هدیه می‌دهی؟» به داورتان بدهید که چهار گل را قبول نکرد!
البته چون تور آسیاگردی بود و مردم آن قدر استقبال کرده بودند پله کام ها را تلخ و بیش از آن گله نکرد و بعد از بازی هم در کلوپ تنیس (همین باشگاه تنیس فعلی رو به روی خیابان میرداماد) جشن گرفتند و بعد هم در هتل شرایتون به آواز خانم خوانندۀ ایرانی گوش سپردند.
با این اوصاف می‌توان گفت این نوع استقبال و اهدا سابقه دارد مضافا به این که در زمان ورود پله جمعیت ایران کمتر از 33 میلیون و حالا بالای 85 میلیون است و رسانه‌های اجتماعی فضا را کاملا تغییر داده و دنیایی دیگر شکل گرفته است. به یاد بیاوریم که 21 سال پیش هابرماس فیلسوف در تهران چنان مورد استقبال قرار گرفت که روزنامه نگار مشهور ایرانی سرمقاله ای با عنوان «فیلسوفان شومن می شوند» نوشت و کتاب خود را به همین عنوان گذاشت.
در واقع شگفتی از این بود که چگونه از یک فیلسوف مثل یک شومن یا بازیگر یا بازیکن استقبال می‌شود. این که دیگر خود، فوق ستاره فوتبال است و فیلسوف نیست. یعنی رونالدو خیلی هم ذوق نکند و بداند خارجی مشهور بیاید ایران همین وضع است حتی اگر فیلسوف باشد که قاعدتا عامه مردم با او آشنا نیستند چه رسد به بازیکنی در حد کریس رونالدو که نام او بر سر زبان بچه مدرسه‌ای‌ها هم هست
جدای اینها به لحاظ شخصیتی نیز خون‌گرم است (بر خلاف همتای نابغه و اعجوبۀ آرژانتینی) و شاید همین ویژگی در محبوبیت فوق‌العاده او بی تأثیر نبوده باشد. پس زیاد سخت نگیریم و آرزو کنیم خدا به همه ما عمر دهد تا 51 سال بعد این خاطره را برای فرزندان و نوادگان‌مان تعریف کنیم!
