گفتار نامناسب و دوگانگی در رفتار و گفتار برازنده نیست، به ویژه زمانی که گفتار و اخبار برای عموم و به وضوح برای تریبون روزنامه ها و خبرگزاری های کشور نوشته می شود.
وقت آن رسیده است که به قضات و مدیران در سطح دولت بگوییم که مردم حقیقت را می دانند و موهای ما را از تن در می آورند. آزمون و خطا کافی است. شعار درمان و آمار راه به جایی نمی برد.
مهمتر از همه اینکه وزیر نباید در مقابل مردم کشورش علیه کاری که انجام داده صحبت کند. به ویژه در این روزها و روزهایی که بار سنگین تورم و تحریم کمر خانواده های ایرانی را شکسته است.
در مقابل اگر امیدی هست به برکت رسانه های دلسوز و مسئولیت پذیری است که با عشق به ایران و صداقت و علاقه به مردم تمام تلاش خود را می کنند تا از نابودی سرمایه ها جلوگیری کنند. تحقیر فرهنگ کشور
در این شرایط سخت نباید اجازه داد مطبوعات مستقل با بهانه های ریز و درشت تحت فشار قرار بگیرند و حریم خصوصی و دامنه اخبار محدود شود.
اما اگر دیپلماسی مستلزم متخصصین در امور بین الملل است و مسائل نظامی باید مخفی بماند و محفوظ بماند، آیا امور داخلی نباید از نظر و میل و رضایت مردم دور باشد؟
امنیت محصول وحدت ملی است و اگر عموم مردم رضایت و رضایت خود را از طریق انتخابات و رضایت در سطح زندگی روزمره ابراز نکنند و حمایت دولت فاقد تقویت لازم در اعماق جامعه باشد، باید بی جهت کار کنید
این یک هشدار نیست. این یک هشدار است. این زنانه است. شادی مردم شرط بقای دولت است و بس. مخصوصاً در روزگاری که دشمنان فراوانند و دوستان و همسایگان رقیبان سرسختی هستند و سهم ما را قبل از اینکه به جدول برسد می‌دزدند.
21302