به گزارش خبرگزاری اخبار آنلایندر بهمن در سال 1350 خبرنگار روزنامه اطلاعات اصفهان گزارشی از فرقه عجیبی در روستای جرقویه منتشر کرد. فرقه «خاکسترنشینان» که در آن زمان 70 نفر در این منطقه و جمعاً 900 عضو در سراسر ایران داشتند. ساکنان خاکستر نان در خاکستر می خوردند و بهره بردن از زندگی دنیوی را گناهی بزرگ می دانستند. در این گزارش آمده است که 28 بهمن در صفحه 28 روزنامه اطلاعات در سال 1350 به شرح زیر است:
با تلاش فراوان از جرقاویه به سمت حسین آباد حرکت می کنیم. حسین آباد در حاشیه کویر نمک قرار دارد و مانند تابستان ها گرم و خشک، زمستان ها پر از سرمای کشنده است. یک روز گروه سه نفره ما در بیابان پرسه می زنند و رهبر ساکنان خاکستر را می بینند که برهنه در یک کوره دودی پر از خاکستر در دمای 15 درجه زیر صفر دراز کشیده است. کدخدا جرقویه قبلاً به ما گفته است که مردم اشترن هرگز نامی برای خود انتخاب نمی کنند و «اجاقیان» یا «شیخ قاصد» نامی است که اهالی محل برای رهبر مردم اشترن انتخاب کردند.
اولین واکنش رهبر Ashsitter به ما میهن پرستان تازه وارد این است که به مزاحمتی که ما برای او ایجاد کرده ایم واکنش تهاجمی نشان دهیم.
شیخ قاصد که 85 سال سن دارد، حاضر است با ما صحبت کند به شرطی که در ترویج عمل آش با او همکاری کنیم. او یک برادر 60 ساله دارد که سمت معاونت گروه آش سوز را بر عهده دارد و زمانی که به دیدار شیخ قاصد رفتیم، برای ترویج آیین آش سوزی به روستاهای دیگر رفته بود.
شیخ قاصید، مردی که برهنه در تنور سیگار می‌نشیند و سعی می‌کند در دمای 15 درجه زیر صفر لباس بپوشد، می‌گوید: «آرامش و آسایش از بزرگ‌ترین گناهان کسانی است که در خاکستر زندگی می‌کنند.» مردم اشتر معتقدند زندگی پر است. شادی برای اهل دنیا مردم باید در این دنیا رنج ببرند تا در این دنیا نجات پیدا کنند. ما هرگز زیر سقف زندگی نمی کنیم. قله ما بهشت است
شیخ قاصد در تأیید گفته های خود مثال هایی می آورد و می گوید:
– همین چند شب که 16 درجه زیر صفر بود تو این تنور خوابیدم. صبح که از خواب بیدار شدم بیش از 20 سانتی متر برف روی من نشسته بود. فکر می کنید واکنش من چه بود؟ هیچی، بلند شدم، خودم رو تکون دادم و لباس پوشیدم. میتوانی؟
شیخ قاصد از آب و نان روستا استفاده نمی کند. تنها غذای اهالی اخاستر آب و نان است که از روستایی با بنای مذهبی به حسین آباد آورده اند.
ساکنان آش همیشه کیسه های کوچک خاکستر را با خود حمل می کنند و معتقدند حمل خاکستر آنها را از گزند حیوانات محافظت می کند.
گیسو در تنبان
خرداد ماه هر ساله اهالی اشگستر گرد هم می آیند و در مراسمی همراه با پایکوبی و پایکوبی قسمتی از موهای بلند و ریش خود را با چاقو در محلی به نام زنگ زرد می برند و به کمر شلوار می چسبانند. . ساکنان آش از خوردن گوشت پرهیز می کنند و رایج ترین غذای آنها نان و آش است. تکه ای نان برمی دارند، خاکستر می ریزند و بعد مثل لذیذترین غذا می خورند.
شیخ قاصد می گوید: «ما از نسلی هستیم که صفویان در زمان شاه عباس خاکستر را رسم خود قرار دادند.» اما اکنون آماده می شویم تا یک بار دیگر ایمان و اعتراف خود را گسترش دهیم. در حال حاضر 70 نفر از ساکنان شهر جرقاویه و بیش از 900 نفر دیگر در نقاط مختلف ایران زندگی می کنند.
تنورهایی که معمولاً ساکنان خاکستر در آنها زندگی می کنند به قدری بزرگ هستند که انسان به سختی می تواند در آنها استراحت کند. هنگام ساختن اجاق، ابتدا یک تکه چوب یا خار را در اجاق می سوزانند و سپس زندگی جدیدی را روی خاکستر شروع می کنند.
۲۵۹۵۷